Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Żyła jeszcze nie tak dawno
I stąd całkiem niedaleko
Księcia Żądzy z Uczuć Panią
Śliczna córa z żarem w sercu.
Po kwiecistych, sielskich łąkach
Wędrowała pełna słońca.
Przechadzała się radosna,
Wśród rusałek lub bez końca
W istnień lesie znaleźć chciała
Sędziwego mędrca szałas.

Dnia pewnego czarne wiatry
Złe przywiały jej powietrze.
Nim znalazła dobre rady,
Legła w zimne, białe pierze.
I choć grały szumnie drzewa,
Choć śpiewały dla niej ptaki,
Gasnącego one serca
Uratować nie zdołały,
Więc wsłuchana w śpiew słowika,
W smutku wielkim odchodziła.

A gdy całkiem już odeszła,
Gdzieś powędrowała wolna,
Tam, gdzie nie ma nigdy cienia
Przez Umory poniesiona.
Na ich skrzydłach wzwyż żegluje
Poza siódme góry, lasy.
A żal po niej niechaj uśnie,
Bo dziś wiem już, co to znaczy,
Że ktoś przed wiekami żyje
W tak odległej stąd krainie.
(13 stycznia 2009)

Opublikowano

Ciekawa legenda. Bardzo dobry pomysł, wciąga i wywołuje wiele skojarzeń i refleksji. Podoba mi się zwłaszcza wyrażenie przeszłości w czasie teraźniejszym:

Bo dziś wiem już, co to znaczy,
Że ktoś przed wiekami żyje
W tak odległej stąd krainie.


Tylko wyszlifowałabym jeszcze formę - chodzi o kosmetykę, o sferę brzmieniową: melodię, rytm, rymy, regularność.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Rad jestem, że gnębi. Po to jest. Do poprawek może już nie dziś, bom trochę zmęczony, ale się wezmę. Wielce dziękuję WMci za wizytę ;)

Kłaniam się,
Drax

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...