Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W kawiarnianym ogródku z widokiem na morze
miło lody smakować, zachód ze śmietaną.
Przypadkowy przechodzień tuż obok przystanął
zasłuchany w melodie, co niósł morski powiew.

Z Ukrainy wirtuoz, za chlebem emigrant
(czarodziejski instrument ma chyba na scenie)
zabrzmiał śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem,
magią sztuki zaklętej w swych skrzypcach, gdy gra

miniatury z uśmiechem, bez tremy i strachu:
Paganini, Bock, Schumann, Pablo Sarasate.
"Romans andaluzyjski" - poproszę herbatę -
Po "Kaprysach" "Marzenie" i "Skrzypek na dachu".

A lekkością, precyzją zdumiewa od razu
i złudzeniem, że w palcach orkiestrę ma całą:
wiolonczele, altówki - na raz wszystko grało
olśniewając czystością i siłą wyrazu.

Ktoś nieśmiało sopranem już chce wokalizę,
w mimowolnym porywie rwą nogi do tańca
i radośnie wirują w takt muzyki Straussa.
Nieuchronnie koncertu jest kres coraz bliżej.

Moc wewnętrzną artysty przenosi dłoń wątła,
już ramiona sztywnieją w mistrzowskich wariacjach.
Repertuar wyczerpał? Wnet improwizacja
pierwsza, druga i trzecia - na bis - nawet piąta!

* * *

Innych nęcą Paryża Pola Elizejskie
mnie urzekła harmonia impresji z Bałtykiem.
Kolorytem barw nieba, fal pluskiem przeniknę
i zatrzymam tę chwilę, jak grosik na szczęście.

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

W kawiarnianym ogródku z widokiem na morze
miło lody smakować, zachód ze śmietaną.
Przypadkowy przechodzień tuż obok przystanął
zasłuchany w melodie, co niósł morski powiew

Innych nęcą Paryża Pola Elizejskie
a mnie senne miasteczka z rodzimym Bałtykiem.
Kolorytem barw nieba, fal pluskiem przeniknę
w bliskiej sercu ojczyźnie, dla mnie tu najpiękniej.

Pięknie, aż mdli...
Pretensjonalny banał.
Nie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dlatego, że nie zaczytuję się w widokówkach, czuję awersję do pieśni patriotycznych a lotne frazy typu : wirtuoz...zabrzmiał śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem, magią sztuki zaklętej - o wirtuozie nie mówią nic, za to o egzaltacji frazesem podszytej, i owszem...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P
każdy ma inny gust i dobrze, świat przez to zyskuje :)

kiedyś w metrze słyszałam trakiego "artystę" niespełnionego, grał tak pieknie że serce drżało wzruszeniem, i się zastanawiałam dlaczego tacy ludzie tak marnie kończą, a może i u nas w Polsce rodzi się styl "mertowych" i ulicznych grajków,
może to i dobrze że można posłuchać na żywo pięknych melodii, bo nie każdy idzie do fisharmonii
w każdym razie dobrze że pokazujesz to w swoich wierszach za to nalezy się wielki plus!
cmoook Zosiu!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P
każdy ma inny gust i dobrze, świat przez to zyskuje :)

kiedyś w metrze słyszałam trakiego "artystę" niespełnionego, grał tak pieknie że serce drżało wzruszeniem, i się zastanawiałam dlaczego tacy ludzie tak marnie kończą, a może i u nas w Polsce rodzi się styl "mertowych" i ulicznych grajków,
może to i dobrze że można posłuchać na żywo pięknych melodii, bo nie każdy idzie do fisharmonii
w każdym razie dobrze że pokazujesz to w swoich wierszach za to nalezy się wielki plus!
cmoook Zosiu!

bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P

Masz jakiś patent na plecenie bzdur... ? !
Tak się składa, że chwaliłem poprzedni wiersz autorki... ; )
Czyżby, też wybranka... ? ; )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bez tych zwrotek całość traci sens. Pierwsza podkreśla przypadkowość i miejsce wydarzenia, ostatnia to, że w wszędzie może się zdarzyć coś wartego uwagi. Rozumiem jednak, że nie każdy może zobaczyć, usłyszeć czy poczuć rzeczy uwagi warte.



Dlatego, że nie zaczytuję się w widokówkach, czuję awersję do pieśni patriotycznych a lotne frazy typu : wirtuoz...zabrzmiał śpiewem srebrzystym, głębokim wzruszeniem, magią sztuki zaklętej - o wirtuozie nie mówią nic, za to o egzaltacji frazesem podszytej, i owszem...

I w ten oto sposób czytelnik ocenił swój gust a nie wiersz.

Gdyby chwila nie była warta zapisania, nie zapisywałabym jej - a skoro była warta, to warto było dla niej odtworzyć tamten nastrój - starałam się zrobić to jak najlepiej.

Dziękuję za wpisy i ocenę.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To nie był byle jaki grajek.
Skrzypce miały piękny dźwięk, repertuar przeniesiony prosto z filharmonii, ubranie również (frak), ale to detale - sztuka, jaką prezentował warta była największych sal koncertowych świata.
Życiem rządzi przypadek - ja się znalazłam w odpowiednim miejscu i odpowiednim czasie - on, chciał dorobić.

Dziękuję ślicznie za wpis i ocenę.

Pozdrawiam serdecznie
i buźka również
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P
każdy ma inny gust i dobrze, świat przez to zyskuje :)


bo poprzednik chwali tylko wiersze wybrańców :P i swoje :P

Masz jakiś patent na plecenie bzdur... ? !
Tak się składa, że chwaliłem poprzedni wiersz autorki... ; )
Czyżby, też wybranka... ? ; )

Nie tylko poprzedni czyli "Biały scenariusz", ale także dwa inne :)
Opublikowano

Ja, podobnie, jak imć Lecter, chwaliłem ostatni wiersz. Niestety, podobnie, jak imć Lecter, tego pochwalić nie mogę. O ile słowa zachód ze śmietaną zwiastowały coś ciekawego, to później było tylko słabiej. Dramat wiersza zaczął się dla mnie w drugiej strofie, z której czytelnik może wyczytać, iż wirtuoz-imigrant zabrzmiał śpiewem. Coś się chyba pomieszało. Mało tego, słowa takie, jak: frazes, banał, pretensjonalność, same cisną się na usta przy omawianiu tego utworu. Ostatnim gwoździem do trumny, finałową zagrywką i rozwiązaniem akcji jest ostatni wers z najpiękniejszą, bliską sercu ojczyzną.
Jestem na nie.

Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



"Ja, podobnie, jak imć Lecter" - Ciekawością wiedziona obejrzałam poprzednie wpisy Mr. Żubra.

Punktację w kolejności H.Lecter, Mr. Żubr znaleźć nie trudno:
"dziś obudzona" –
"Apokalipsa do nowego" –
"biały scenariusz" +
"Gołębiarz"+
"zamieszczona (II)"+

Natomiast punktacji w kolejności Mr. Zubr, H.Lecter do trzech stron wstecz nie znalazłam.
Hm - przypadek?

Wiem, co napisałam i o czym.
Nie jestem pewna, czy te gwoździe to do mojej trumny, czy komentatora?

Dziękuję za obszerny wpis i punktację.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Co jest potworne? To, że myślisz podobnie jak H.Lecter?
Przecież sam to pokreśliłeś, ja tylko zaspokoiłam rozbudzoną ciekawość :)

Bardzo jestem wdzięczna, że napisałeś, co myślisz - oczywiście wezmę to sobie do serca i przy okazji serdecznie zapraszam Cię do pozostałych moich wierszy - przyjdziesz?

Dziękuję raz jeszcze
Pozdrawiam
Opublikowano

W kawiarnianym ogródku z widokiem na morze
miło smakować zachód ze śmietaną
emigrant z Ukrainy za chlebem
gra miniatury
Paganini, Bock, Schumann, Pablo Sarasate
"Romans andaluzyjski"
zdumiewa lekkością,
złudzeniem, że w palcach
wiolonczele, altówki
ktoś nieśmiało sopranem w mimowolnym porywie
rwą nogi do tańca
radośnie wirują muzyką Straussa
kres coraz bliżej

wątła dłoń artysty
repertuar wyczerpany
improwizacja
pierwsza, druga i trzecia na bis

* * *

Paryż, Pola Elizejskie nie dla mnie
ja w sennym miasteczku z rodzimym Bałtykiem
żyję muzyką emigranta

Opublikowano

ja bym wykorzystała ta wersje Agaty, troche rozszerzyła byc moze...bo w wersji białej ten wiersz moze miec całkiem fajne brzmienie. W wersji z rymami zrobił sie troszke słodkawy i chyba przez to te zarzuty banału...pozdrawiam ciepło:0

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 starałam się jak najwierniej pokazać ten zimny bezduszny bezintymny akt zbliżenia  Dziękuję pięknie za czytanie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Tak to wszystko wyjaśnia. Ja akurat wcześniej. W wieku 10 lat miałem 3 narzeczone trzynastolatki i byliśmy na równo w rozwoju. Gdy do nich chodziłem dziewczęta z mojej klasy bawiły się jeszcze na podwórku w gumę, podskakując beztrosko.      To super. U mnie nic nie przetrwało. Wszyscy się rozjechali.     Co do seksu to się zgodzę, ale co do emocji to już nie.      
    • @UtratabezStraty Więc tak<   Marek w Twojej opowieści jest dla mnie trochę jak „więzień wyobrażeń” o Agnieszce. On niby żyje na wolności, ale jego sny pokazują, że także jest uwięziony - tyle że w swoich obrazach i tęsknotach. Ciekawi mnie, że bardziej śni mu się, jak ona wygląda w uniformie czy w drewniakach, niż to, co w sobie przeżywa. I to jest piękne, bo pokazuje, że jego miłość do żony jest bardzo cielesna i konkretna, a nie tylko „duchowa”. Dzięki temu on nie znika w cieniu Agnieszki, tylko sam jest równie wyrazisty.   Co do narracji - ja osobiście byłabym za naprzemienną, bo takie zestawienie dwóch perspektyw buduje napięcie i daje poczucie, że historia „dzieje się naprawdę”. Ale oczywiście to Ty jesteś autorem i tylko Ty możesz ocenić, czy chcesz podjąć się takiego zadania. Wierzę, że mężczyzna może dobrze oddać kobiecą perspektywę, jeśli złapie jej rytm: uwagę na szczegóły, emocje, drobiazgi codzienności. To właśnie te niuanse czynią kobiecy punkt widzenia wiarygodnym. Dla mnie najciekawsze są myśli Agnieszki właśnie w więzieniu - tam każdy drobiazg ma wagę, każde przestawienie krzesła, każdy dźwięk drewniaka, każda decyzja o rezygnacji z odwołania. Na wolności to się pewnie rozproszy, a tu nabiera intensywności. Powodzenia :)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Rafael Marius Nie może nie władza, wiesz to moje szefostwo bandy nie było aż takie rozbudowane, ale ja akurat późno dojrzewałem. I akurat dla większości dziewczyn rówieśniczek byłem za dużym gówniarzem. Byłem mniej więcej lubiany, ale romansów z tego nie było. Wiesz miałem swoje męskie przyjaźnie, które trwają do dzisiaj. Ale z całą pewnością, jak czytam Twoją historię, a już kilka razy gadaliśmy, no nie miałem takiego powodzenia jak Ty. I prawdę mówiąc nie aż tak tego żałuję. A teraz, dużo bardziej niż za gówniarza, szereg rzeczy aspekt finansowy i mieszkaniowy jednak warunkuje. Trudno się mówi i póki można się żyje. Ta piosenka Amant nie bardzo jest o mnie, łapią człowieka tęsknoty, bo łapią, ale to nie jest tak, że kobiety są wszystkim. Można się i bez nich obejść i spokojnie można dostać kosza.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...