Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

Podziękowanie.


kasiaballou

Rekomendowane odpowiedzi

Dla Ireneusza Paprockiego.

Długo się zastanawiałam, jak ująć w kilku rozsądnych słowach to, co chcę Ci powiedzieś, Lulek i tym kilku niezdrowo zainteresowanym osobom o przyczynie nietypowej publikacji na forum wiersza dla mojej niegodnej osoby.

Ale powiem tylko, DZIĘKUJĘ ; za wiersz, a właściwie wiersze i tyle miłych słów.Bo widzisz, doskonale wiem co czujesz, Lulek - byłam kiedyś w podobnej sytuacji.
Okazałam szczerą fascynację Poecie tego forum,w dalszej perspektywie szkodząc Jemu i sobie.

Ale wiesz co?
Nie żałuję i mam nadzieję, że i Ty nie będziesz żałował tej publikacji, czego Ci życzę.
Na przyszłość doradzam więcej dyskrecji, a mniej wylewności - dla własnego dobra, bo widzisz;
tak już jest, Lulek, że jesteśmy tylko ludźmi, różnymi ludźmi.

Niech te słowa będą też wyjaśnieniem dla niektórych, dlaczego nie chcę podtrzymywać szerszych kontaktów na pv - urazy pozostają.

Pragnę też uspokoić wszystkie Panie, które do mnie ostatnio pisały, chcąc pocieszyć, obdarzyć ochroną, pomocą - nie ma takiej potrzeby, sama świetnie o siebie dbam i nie czuję się zagrożona.
Ale dziękuję.

Gest Lulka jest spontaniczny i szczery, zaskoczył mnie, ale też sprawił przyjemność, ponieważ chyba wszyscy jesteśmy trochę próżni.
Nauczmy się w końcu szanować uczucia innych ludzi - to wszystko.

Trzymaj się, Lulek :))
kasia

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

  • Odpowiedzi 81
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Dziękuję to raczej ja Tobie i innym tutaj osobą, które mają serce i patrzą w serce. Śmieje sie ten , kto się śmieje ostatni. Ja wiem, że jak idziesz do nowej np klasy to jesteś obcy. Różnica polega na tym, że sam nie potrafię zmienić już tu zrośnietych przyjażni, koleżeństwa itd. Nawet nie chcę tego zrobić. Sztuką jest stanąć za 1 , a nie w 50 kopać jednego. Tym właśnie rządzi się ten portal. Co dumni jesteście z siebie, ze nie potraficie powiedzieć w twarz, tylko piszecie na privach, to jest Wasza godność i honor. Jesteście żałośni, tylko tyle Wam powiem.
Szkoda słow na Takie osoby. Teraz niech dusze tych co obgadywali mnie to tu , to tam niech spojrzą w Swoje twarze, co w nich widać, tylko karykatury ludzkiej postaci, wypaczone bez serc i wnętrzności. Nie lubicie wojowników, a to z prostej przyczyny, bo jesteście tylko żałosnymi postaciami i sługusami. Bez własnego zdania , ambicji. Kim jesteście na to odpowiedzcie sobie sami.

Nie możecie znieść mojej jazni, gdyż Swoją już zatraciliście. Ja jestem człowiekiem , byłem i umrę z godnościa na twarzy, gdyż sobie nie mam , co do zarzucenia. Juz pokazaliście to np z Jurkiem Szalonym. Przeszkadzał Wam, gdyż się nie patyczkował i okreslał to co myślał i miał rację, az kapusie których sie brzydzę donieśli do Admina i dał mu bana, a dlaczego? Proste , bo proza i opis obrazka, to nie poezja Panie Krzywak post do admina, Panie Pancolek ,jak chodzoło o Pania Toster też propozycja pisz do admina jednego trola mniej. Tym Panie Pancolku i Panie Krzywak u mnie jesteście tylko kolaborantami na sam widok bym sie pożygał. Ja nie zadaję się z padliną , tylko ludzmi i wbijcie sobie to młotkiem do głowy, ze głowy przed Wami nie pochyję, a to z jednej przyczyny. Gdyż nie określacie wierswza , tylko kto go napisał, tak działa tutejszy portal, aby się nie narazić, bo on w zetce i co z tego. Ja lepsze prace widze niż w Z. Teraz do tych , co jeszcze nie zatracili serca 2 lata płaszczenia i pochlebstwa do odpowiednich osób i bedziecie w tym dziale.

Ten post kieruję do Tych, co mnie obrazali za oczami i na forum nie mając racji. Ale jak 50 kopie jednego to nigdy nie bedzie jego racja, gdyz racja to wiekszość. Wiecie jak ten portal wewnetrznie wyglada , jak komunizm.



Żal słow


Dziękuję wszystkim, co w całym słowa znaczeniu byli i są ludzmi


Z powazaniem


Panie Krzywak i Panie Pancolek zgłaszajcie do admina, bo na sam widok Waszych ników mdli mnie Teraz Panie Krzywak nikt Pana nie zna ze strony inteligencji krakowskiej. Mam propozycję i okarz się raz człowiekiem przeslij zamiast wiersza swój dyplom nauki i TY Panie Pancolek to proste skaner i już Chciałbym zobaczyć jak i inni Wasze wykształcenie zapewne będzie to bez odpowiedzi. Tak , że pogadajcie sobie na priv dalej , a Szalony określił jednoznacznie całą tutejszą klikę. Poczekam tydzień na Wasze dyplomy zapewne bez odzewu , co już z góry wiem, gdyż ja mam 3 fakultety , a Wy żadnego. Już z Wami wygrałem , a koledzy, koleżanki nie pomogą i znajomości, więc czekam....................



Z poważaniem

Ireneusz Paprocki

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

"Dziękuję to raczej ja Tobie i innym tutaj osobą, które mają serce i patrzą w serce. Śmieje sie ten , kto się śmieje ostatni."
o ja pindolę.... hahahahahahahahaha
to co tam pisujesz? fraszki jakieś, czy coś. tak?
żenada, gostek, żenada.
"Teraz Panie Krzywak nikt Pana nie zna ze strony inteligencji krakowskiej"
a to przykład inteligencji słubickiej. tak?

wystarczy. adresat i tak nie zrozumie.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ej, misiek od trzech fakultetów, bo ja mam zapytowywanie jedno. Dlaczego nie masz już konta na pewnym portalu społecznościowym? sobie kiedyś poczytałem i to wykształcenie jakoś inaczej wyglądało. nie to, żebym miał jakiś uwagi, ale kłamać w żywe oczy? pewnie się dowiemy, że taka chwalipięta nie dopisała się do szkół, które miały zaszczyt edukować wybitnego fraszkopisarza. tak?
sratytaty

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Do wszystkich udzielających się w tym temacie,

Nie pierwszy raz w tego typu dyskusjach próbujecie dokonać rozróżnienia na "was" i "ich". "Wy" jesteście inteligentni, kulturalni i zawsze macie rację, "Oni" to pospolite chamy, warchoły, itp. Rzucacie tu ortografią, mającą dowodzić wykształcenie.
Jednych wypowiedzi mają być bezczelne i łamać zasady forum, a obroną przeciw tym argumentom jest wyrażanie jakoby prawdy, a wszelkie uwagi to cenzura i szykany.

I czy to wszystko wpisuje się z zasadę panującą na tym forum, mówiącą wyraźnie o przestrzeganiu zasad "współżycia społecznego" ??

Wszyscy jesteście temu winni. I miejcie godność, stańcie tu i powiedzcie - nie: on jest winny, niech przeprasza, tylko: ja jestem winny, ja skrzywdziłem, przepraszam za to. Łatwo jest uznać innych za ten gorszy element i wystawić kanonadę zarzutów.
I nie sztuką jest odpowiadać na chamstwo chamstwem.

Właśnie za budowanie atmosfery na tym forum wszystkim wam dziękuję.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

do Przemysł Ś-wiersz-cz:
Problem w tym, że tu nie ma podziału ma "my" i "oni". Jest osoba, która próbuje obrazić kogo tylko się da i reakcja na te działania. Powiada pan, że łatwo odpowiadać chamstwem na chamstwo? Pozornie. Większość najzwyczajniej w świecie czuje strach.
Z doświadczenia wiem też, że gdy przeprosi się chama, to on poczuje się bezkarny i zaatakuje z podwójną energią. O to chodzi?
Bajka o nadstawianiu drugiego policzka może i pięknie brzmi, ale nie sprawdza się w praktycznym zastosowaniu.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy nie ma naprawdę podziałów? Wystarczy poczytać tą dyskusję by je dostrzec. Ludzie ze swej natury lubią odróżniać siebie i sobie podobnych od pozostałych.

Nie mówię tu o przepraszaniu chamów, raczej o tym żeby to oni przeprosili - i nie konkretną jednostkę, ale ogół. Poza tym jest to najlepsza droga do odróżnienia prawdziwego chama od zwykłego gościa, któremu puściły nerwy.

A bajka o nadstawieniu drugiego policzka będzie bajką tak długo, aż każdy nie zacznie się do niej stosować. To tak jak z prawem, tzw. zasada obowiązywania faktycznego - prawo obowiązuje jeśli jest przestrzegane, jeśli nie - traci swoją ważność. Ale czy chcemy na to pozwolić?
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Niestety bywa, że alko i dragi i wtedy nic innego się nie liczy. Pozdrawiam
    • Trochę inna wersja dawnego tekstu   Cześć. To tylko ja. Chyba jako całość lub nie. Jeżeli masz tyle cierpliwości co ostatnio, to czytaj. Jeżeli przeciwnie, to chociaż napisz, o czym nie przeczytałaś. No dobra. Tyle wstępu.   Trudność to dla mnie wielka, zwyczajność z mego pióra na papier bezpowrotnie spuszczać. Aczkolwiek – chociaż takową lubię – to bez udziwnień, ciężko mi zaiste lub po prostu taki wybór chcianą przypadłością stoi. Pisząc dziwnie o zwyczajności i prostocie kwadratowych kół, zawikłanie w umysłach sprawić mogę, a nawet bojkot, takich i owakich wypocin, lub nawet laniem wody zalać.   Gdybym koślawym grzebieniem, włosy w przypadkowym kierunku przeganiał, to skutek byłby podobny. No cóż. Żyję jakoś na tym pięknym świecie, co wokół roztacza połacie, pośród bliźnich, zwierząt, roślin różnorodnych, rzeczy ożywionych i martwych, dalekich horyzontów i niewyśpiewanych piosenek, a w tym co piszę teraz, nadmiar zaimków osobowych, co w takim rodzaju tekstu, jest uzasadnione.   Napisz proszę, co w twoim życiu uległo zamianie. Co zyskałaś, co straciłaś. Czy odnalazłaś szczęśliwą gwiazdę na nieboskłonie ziemskich ścieżek. Jeżeli nie, to masz w tej chwili szukać. Choćby z nosem przy padole, twojej upragnionej gwiazdy. Gdy ulegniesz poddaniu, to już zostaniesz na dnie wąwozu niemożliwości, opłakując swój los.   A jeśli źli ludzie ciebie podepczą, to nadstaw im jedną siedemdziesiątą siódmą część policzka. Bez przesady rzecz jasna. Czasami oddaj! Pamiętaj, taką samą miarą będziesz osądzona, jaką ty innych sądzisz. Ile szczęścia dajesz, na tyle zasługujesz. O cholera. Co za banały wyłuszczam.   Proszę cię. Pozostań przewrotną, ale nie strać równowagi. Pamiętam, że często błądziłaś wzrokiem po ogniu, a myślałaś o rześkim strumyku. To mnie w tobie fascynowało. Nieokiełzane myśli, wiecznie związane w supełki, które wielu próbowało rozplątać, bez widocznego skutku. Tylko ósme poty wylali i tyle z tego było.   Przesyłam tobie taki śmieszny przerywnik, dla odprężenia umysłu.   twoje zwłoki są w rozkładzie twoje ciało gnije już twoją trumnę sosenkową pokrył zacny cudny kurz   twoje czarne oczodoły białej czaszki perłą są a piszczele szaro złote jak diamenty ślicznie lśnią   No i co? Zaraz jest ci weselej, nieprawdaż? Przyznać musisz. Oczywiście wierszyk nie dotyczy ciebie. Kiedyś tak, jeżeli twój trup nie spłonie. Póki co, wolę cię zapamiętać obleczoną w ciało. Ładne i zgrabne zresztą. Ale dosyć tych słownych uciech. Musisz jednak przyznać, że ci lżej na sercoduszy.    Tak bardzo tobie współczuję, że masz jeszcze siły na czytanie tych moich ''mądrości''. Tym bardziej, że nie czytam wszystkich twoich, ale jestem przekonany, że ty czytasz moje sądząc po tym, co odpisujesz. Wiem, wredne to z mojej strony, do utraty tchu. Mam jednak pewność, że nie wyznajesz zasady: coś za coś. Ja też jej nie wyznaje. Wolę coś twojego przeczytać, jak prawdziwie chcę, niż czytać na siłę, gdy naprawdę: nie chcę.   To skądinąd byłoby dowodem braku szacunku i lekceważenia twojej osoby. Mam trochę pokręconą psychikę w wielu sprawach. Do niektórych podchodzę: inaczej. A zatem pamiętaj: nie wszystkie moje listy musisz czytać. Na pewno nie popadnę w otchłań obrażań. Chyba, że obrażeń, jak dajmy na to w coś walnę lub ktoś lub coś, mnie.   Aczkolwiek bywa, iż żałość odczuwam wielką, do suchej nitki białej kości. Proszę, poniechaj zachwytów nad tym co piszę, bo jeszcze przez ciebie na liściach bobkowych osiądę speszony, a to spłodzić może, psychiczny uszczerbek na zdrowiu... a to z kolei na braku moich listów. Czy naprawdę jesteś przygotowana na tak dotkliwą stratę?    Dzisiaj znowu byłem latawcem, który pragnął wzlecieć i kolejny raz, spalił lot na panewce. Ciągle ogon wlecze po ziemi. Znowu lecę nie do góry, ale w bezdenny dół, w długą ciemną przestrzeń. Głębiej i głębiej, dalej i dalej. Światło mam głęboko w tyle, ale jeszcze trochę kwantów na plecach siedzi. Nieustannie widzę przed sobą własny cień. Ścigam go, bo nie mam innego wyjścia. Wyjście zostawiłem daleko nade mną.   Kiedy wreszcie będzie koniec. Raz na zawsze. Na zawsze z wyjściem i na zawsze z wejściem. Co będzie po drugiej stronie, skoro potrafię tylko spadać. Kiedyś, gdy mogłem oprzeć jaźń o jasne ściany, to były mi obojętne. Teraz przeciwnie, lecz mijam je za szybko. Są tylko smugami. Bo wiesz jak jest. Światło bez cienia sobie znakomicie poradzi, lecz cień bez światła istnieć nie może.    Nie czytaj tej mojej głupawej pisaniny, jeżeli nie chcesz. Zrób kulkę i wrzuć do ognia. Niech spłonie. Nawet już nie wiem, jak smakuje gniew.    Stoję oparty o ścianę. Widzę lecącą w moim kierunku strzałę z zatrutym ostrzem. Nie mogę ruszyć ciała, znowu przyklejony do otynkowanych, ułożonych w mur cegieł. Są częścią mnie. Ciężarem, którego tak naprawdę nie dźwigam, a jednak odczuwam, jako zafajdany kleisty los. Ciekawe czyja to wina? Raczej nie muszę daleko szukać, by znaleźć winowajcę. Jest zawsze całkiem blisko.    Nagle zdaję sobie sprawę, że nie zabije mnie żadna strzała, tylko kupa duszącej gruzy. Tańcząca kamienna anakonda, pragnąca udusić i wycisnąć: całe posklejane rozdwojone wnętrze, żebym mógł je na spokojnie obejrzeć, przemyśleć i uwolnić trybiki z piasku. Wystawiam ręce na boki. Nic z tego. Odepchnięcie niemożliwe. Czerwone cegły pod skórą tynku, pulsują niczym krew w tętnicy.    Nagle przypominam sobie. To z własnej woli posmarowałem klejem pokręcone ego i oparłem o niby szczęśliwą ścianę. Jakiż wtedy byłem pewny swoich możliwości. A jaki głupi i naiwny. Myślałem, że oderwę jaźń w każdej chwili. Gówno prawda. Sorry.    Nogi nadal zwisają poza parapet mnie. Zasłaniam stopami uliczny ruch i mrówczanych ludzików. Wyciągam ręce przed siebie. Zasłaniam chodnik. Rozkoszny wietrzyk szeleści we wspomnieniach, przerzucając kartki niewidocznej księgi. Niektóre wyrwane bezpowrotnie. Pozostał tylko wzdłużny, postrzępiony ślad.   Nagle zasłaniam wszystko przezroczystością. Tylko spod prawego rogu zwisającego buta, wychodzi dziwna, tycia postać. Widzę ją wyraźnie, pomimo dużej odległości. Pokazuje mi środkowy palec. To matka głupich. Zaraz na nią skoczę i jej tego palucha złamię. Odzyskam wiarę we własne siły i lepszy los.    Pomału kończę na dzisiaj... z tą pseudofilozofią. Na drugi raz napiszę bajkę, co na jedno, chyba wyjdzie. Na przykład o człowieku, który po swojej śmierci, musi całą wieczność leżeć w trumnie na własnych rozkładanych zwłokach, jako pokutę za grzechy, które popełnił. Cały czas będzie tam jasno, a zmysł zapachu nie zostanie wyłączony. Oczu nie będzie mógł zamknąć, leżąc twarz w prawie twarz i żadnego spania. On sam nie ulegnie rozkładowi z uwagi na ciasnotę.   No nie! Nawijam banialuki w sumie lub innej rybie. To jeno metafora. Dla rozluźnienia powagi. Pomyśl o kwiatkach na łące. O modrakach i stokrotkach, makach i pasikonikach. Jak ładnie pachną, dopóki nie zwiędną i zdechną. O białych uroczych barankach, płynących po błękitnym oceanie do złotego portu o barwie słońca, otulonego szatą horyzontu, w kolorze pomarańczy z nadszarpniętą skórką. Co chwila jest oświetlona, obsraną przez muchy, lecz mimo wszystko działającą, żarówką morskiej latarni.     Wiesz co, tak sobie pomyślałem, że jest sprawą niemożliwą, by nie wypełnić czasu całkowicie. Nasze poczynania przyjmują kształt czasu, w którym są. Z tym tylko, że istnieją różne rodzaje: cieczy i naczyń. Największa klęska jest wtedy, gdy takie naczynie rozbić na wiele kawałków i nie móc go z powrotem posklejać, bez względu na to, ile czasu zostało. A jeszcze gorzej, gdy są to naczynia połączone i tylko jedno ulegnie destrukcji, a drugie zostanie całe, lecz i tak rozbite.    Jeżeli przeczytałaś te moje bajanie, to gratuluję cierpliwości. Napisz proszę. Może przeczytamy, a może nie.    Na koniec zwyczajowy przerywnik.    Miłość    zostańmy w naszym świecie lecz zabierzmy butle tlenową z powietrzem może być różnie gdyż ty ze mną a ja z tobą
    • (Amy Winehouse)   więc albo światło albo mrok   reszta to mgnienia  zauroczenia odurzenia    od niechcenia 
    • @befana_di_campi ↔Dzięki:~))↔Pozdrawiam:)
    • @Waldemar_Talar_Talar ↔Dzięki:)↔ Chociaż ja jestem rzadko zadowolony na 99% z tego co napisałem. Raczej nigdy! Chyba każdy tekst?→jest "żywy"→bo można go napisać na nieskończenie wiele sposobów:)↔Pozdrawiam:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...