Biały dym

[aluna]

Przytłoczeni ogromem spraw,
codzienne troski,drżenie o byt.
Miał obudzić nas nowy świt
i nowy świat bez zakrętów i wad.

Obojętność niewskazana ,
pęd do nowego,czarna plama.
Ciągniemy wóz trudności,
galimatias -targ próżności.

Niebanalnie przepychamy komin,
by udrożnić przewód życia.
Znów poleci lekki,biały dym.
Na trochę dokonamy odkrycia.

[Tomasz_Apanasiuk]

Piękny wiersz, fantastycznie to ujęłaś, aż mi się przypomina mój wiersz, który napisałem kilka lat temu...
"Ludzki los"

Siedzą ludzie w swoich domach
Zagubieni w kręgu spraw.
Maszerują poprzez życie
Pośród lęków, pośród praw.

Piszą palcem swym na oknie
Aby ujrzeć przyszłe dni,
W kroplach deszczu chcą odróżnić
Co się zdarza, a co śni.

Zapisują w barwach zdarzeń
Ziarnka piasku swą odmienność
Prąc na falach swoich marzeń
Odpływają w swą codzienność.

Kołowrotkiem kręcą stale
Aby uprząść życia nić,
Choć nie wiedzą o tym wcale
Ono wciąż się będzie wić.

Płaczą, krzyczą, narzekają
Na odmienny życia los.
Z moralnością w karty grają,
By napełnić groszem trzos.

Potem chełpią się tym wszędzie
Powołując się na fart,
Gdy ujawnią swe narzędzie
Mówią – to był tylko żart.

Płaczą, krzyczą, narzekają,
Kraj sprzedaje durny rząd.
Na ulicach wciąż żebrają,
By parlament poszedł stąd.

Siedzą ludzie w swoich domach
Zagubieni w kręgu spraw.
Maszerują poprzez życie
Pośród lęków, pośród praw.


Tak trzymaj - jak dla mnie Twój wiersz jest świetny

[aluna]

No to jesteśmy w domu...bratnie poglądy na obecną rzeczywistość!Pozdrawiam ciepło i rzeczywiście!
Dobre przemyślenia...rozbudowany temat!Życzę powodzenia!