Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


W każdym razie ciekawa i pokazująca miłość babci. Przecież precjoza były na pewno
czymś dla niej bardzo ważnym, być może ostatnimi pamiątkami lepszych czasów,
może prezentem od ukochanego, albo pozostałością po jej babci?
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witajcie Boskie Kalosze! :-)
(dawno mnie tu nie było)

Przyznam, żem troszkę zdziwiony Waszą - świadomie jak mniemam - złamaną konwencją.
Ażeby nie było tylko czepialsko z mojej strony, pozwolę sobie na sklawiaturowanie
takiego oto poniższego impra:



święta za pasem --
na lombardowych schodach
staruszka z kwitkiem



Pozdrawiam Noworocznie! :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witajcie Boskie Kalosze! :-)
(dawno mnie tu nie było)

Przyznam, żem troszkę zdziwiony Waszą - świadomie jak mniemam - złamaną konwencją.
Ażeby nie było tylko czepialsko z mojej strony, pozwolę sobie na sklawiaturowanie
takiego oto poniższego impra:



święta za pasem --
na lombardowych schodach
staruszka z kwitkiem



Pozdrawiam Noworocznie! :-)
Witaj Jerzu, dawno Cię tu nie było i pora to zmienić,
nie tylko haiku ;)

Co do takiej interpretacji - uciekło coś ważnego: babcia nie musiała
sama sprzedać drogocennych pamiątek. A nawet może być tak, że
ktoś po latach przechodzi koło lombardu a tam... precjoza śp. babci!
Te, które kiedyś musiała (ona sama, czy też ich spadkobierczyni) sprzedać
w ciężkich czasach, żeby ratować jego życie.
Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Witajcie Boskie Kalosze! :-)
(dawno mnie tu nie było)

Przyznam, żem troszkę zdziwiony Waszą - świadomie jak mniemam - złamaną konwencją.
Ażeby nie było tylko czepialsko z mojej strony, pozwolę sobie na sklawiaturowanie
takiego oto poniższego impra:



święta za pasem --
na lombardowych schodach
staruszka z kwitkiem



Pozdrawiam Noworocznie! :-)
Witaj Jerzu, dawno Cię tu nie było i pora to zmienić,
nie tylko haiku ;)

Co do takiej interpretacji - uciekło coś ważnego: babcia nie musiała
sama sprzedać drogocennych pamiątek. A nawet może być tak, że
ktoś po latach przechodzi koło lombardu a tam... precjoza śp. babci!
Te, które kiedyś musiała (ona sama, czy też ich spadkobierczyni) sprzedać
w ciężkich czasach, żeby ratować jego życie.
Pozdrawiam.

Marku, dziękuję za tak szybkie ustosunkowanie się do mojego re.
BTW Moje impro nie jest żadną "interpretacją".
Ot zainspirowała mnie - chwilowo - Twoja "fotka".
Moja jest o czymś innym. To chyba jasne jest.

Co do "pora to zmienić" to hm... ;-)

Dobrej nocy życzę.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Witaj Jerzu, dawno Cię tu nie było i pora to zmienić,
nie tylko haiku ;)

Co do takiej interpretacji - uciekło coś ważnego: babcia nie musiała
sama sprzedać drogocennych pamiątek. A nawet może być tak, że
ktoś po latach przechodzi koło lombardu a tam... precjoza śp. babci!
Te, które kiedyś musiała (ona sama, czy też ich spadkobierczyni) sprzedać
w ciężkich czasach, żeby ratować jego życie.
Pozdrawiam.

Marku, dziękuję za tak szybkie ustosunkowanie się do mojego re.
BTW Moje impro nie jest żadną "interpretacją".
Ot zainspirowała mnie - chwilowo - Twoja "fotka".
Moja jest o czymś innym. To chyba jasne jest.

Na pewno, bo lombard jest instytucją kredytową, która udziela
krótkoterminowych pożyczek pod zastaw drogocennych przedmiotów
albo akcji. Już to, że precjoza babci widać za szybą, czyli zostały
wystawione na sprzedaż rysuje dramatyczną sytuację - komuś zabrakło
czasu i pieniędzy, żeby spłacić pożyczkę i odzyskać drogocenną własność
(pożyczki udzielane przez lombardy są wielokrotnie niższe od wartości zastawu).
Co do Twojego, to sam widzę taką sytuację,
bo same święta nie mają tu wtedy większego znaczenia (kto w ostatniej chwili
niesie kosztowności do lombardu, żeby zastawić je za bezcen? wątpię czy babcia -
przypomniała sobie nagle o świętach? ;) poza tym, za co niby zamierza je potem wykupić?
chyba, że... ciągle wierzy w Świętego Mikołaja):


podejrzany typ -
na schodach do lombardu
staruszek z kwitkiem


Dobranoc :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Marku, dziękuję za tak szybkie ustosunkowanie się do mojego re.
BTW Moje impro nie jest żadną "interpretacją".
Ot zainspirowała mnie - chwilowo - Twoja "fotka".
Moja jest o czymś innym. To chyba jasne jest.

Na pewno, bo lombard jest instytucją kredytową, która udziela
krótkoterminowych pożyczek pod zastaw drogocennych przedmiotów
albo akcji. Już to, że precjoza babci widać za szybą, czyli zostały
wystawione na sprzedaż rysuje dramatyczną sytuację - komuś zabrakło
czasu i pieniędzy, żeby spłacić pożyczkę i odzyskać drogocenną własność
(pożyczki udzielane przez lombardy są wielokrotnie niższe od wartości zastawu).
Co do Twojego, to sam widzę taką sytuację,
bo same święta nie mają tu wtedy większego znaczenia (kto w ostatniej chwili
niesie kosztowności do lombardu, żeby zastawić je za bezcen? wątpię czy babcia -
przypomniała sobie nagle o świętach? ;) poza tym, za co niby zamierza je potem wykupić?
chyba, że... ciągle wierzy w Świętego Mikołaja):


podejrzany typ -
na schodach do lombardu
staruszek z kwitkiem



Ależ, Marku, postaraj się wyabstrahować od Twojej_wierszowej_"babci".

Oczywiste jest, dla mnie też, że lombard to lombard.
Znam takie, które mają wewnętrzne schody.

Wiem też, ze Ty raczej nie masz ograniczonej wyobrażni.
Dlatego dziwią mnie powyższe pytania_watpliwości.
Zastanawia mnie również - Twoja, maestro ;-), nieczytelność mojej "staruszki z kwitkiem".
Czyżbym musiał kawonaławowo pokazywać ukryte słowo: odprawiona? ;-)
(choć, jak sie chyba orientujesz, lubię pisywac niejednoznaczne haiku)
Poza tym "staruszka" nie jest w 100% tożsama z "babcią".

Co do Twojego reimpra.. to zarereimpruję tak:


co za dzień!
w lombardzie przy kasie
rząd lasek




A teraz idę lulu. :-)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Na pewno, bo lombard jest instytucją kredytową, która udziela
krótkoterminowych pożyczek pod zastaw drogocennych przedmiotów
albo akcji. Już to, że precjoza babci widać za szybą, czyli zostały
wystawione na sprzedaż rysuje dramatyczną sytuację - komuś zabrakło
czasu i pieniędzy, żeby spłacić pożyczkę i odzyskać drogocenną własność
(pożyczki udzielane przez lombardy są wielokrotnie niższe od wartości zastawu).
Co do Twojego, to sam widzę taką sytuację,
bo same święta nie mają tu wtedy większego znaczenia (kto w ostatniej chwili
niesie kosztowności do lombardu, żeby zastawić je za bezcen? wątpię czy babcia -
przypomniała sobie nagle o świętach? ;) poza tym, za co niby zamierza je potem wykupić?
chyba, że... ciągle wierzy w Świętego Mikołaja):


podejrzany typ -
na schodach do lombardu
staruszek z kwitkiem



Ależ, Marku, postaraj się wyabstrahować od Twojej_wierszowej_"babci".

Oczywiste jest, dla mnie też, że lombard to lombard.
Znam takie, które mają wewnętrzne schody.

Wiem też, ze Ty raczej nie masz ograniczonej wyobrażni.
Dlatego dziwią mnie powyższe pytania_watpliwości.
Zastanawia mnie również - Twoja, maestro ;-), nieczytelność mojej "staruszki z kwitkiem".
Czyżbym musiał kawonaławowo pokazywać ukryte słowo: odprawiona? ;-)
(choć, jak sie chyba orientujesz, lubię pisywac niejednoznaczne haiku)
Poza tym "staruszka" nie jest w 100% tożsama z "babcią".

Co do Twojego reimpra.. to zarereimpruję tak:


co za dzień!
w lombardzie przy kasie
rząd lasek




A teraz idę lulu. :-)

A ja właśnie wstałem :) I pochwalę się, że znam potoczne wyrażenie
święta za pasem (zapasem) i odprawić kogoś z kwitkiem a nawet
znaczenie schodów (raz na górze raz na dole, jak to w życiu bywa).
Jednak przede wszystkim czytam najpierw haiku dosłownie i kwitek
to pokwitowanie za wstawione do lombardu kosztowności, za który można
je będzie w określonym ściśle terminie wykupić po zawyżonej mocno cenie.
Stąd moje wątpliwości, czy święta zmuszają staruszkę aż do takiego poświęcenia,
by iść z czymś, choćby tylko dla siebie wartościowym, do lombardu.
Przecież dostanie skórkę za wyprawkę, jak to się mawiało. Poza tym, skąd
weźmie jeszcze więcej pieniędzy niż dostanie, by wykupić to, co oddała pod zastaw?

To samo dotyczy mojej drugiej miniaturki - mamy tu podwójne niebezpieczeństwo:
staruszek z pokwitowaniem w ręku, czyli ktoś, kogo los zmusił do wstawienia
do lombardu czegoś drogocennego i... ktoś podejrzany, kto śledzi jak staruszek wchodzi,
czy też wychodzi do lombardu (z pieniędzmi albo czymś drogocennym)
Wygląda na to, że nie dość, że los zmusił staruszka do wątpliwej transakcji,
to jeszcze za chwilę stanie się on ofiarą napadu i straci wszystko, a być może nawet życie.

Twoje impro nie oddaje tego, nie opiera się na podwójnym nieszczęściu
(coś, co zmusiło staruszka do oddania kosztowności do lombardu,
i - stanie się z tej okazji obiektem zainteresowania podejrzanego typka)
lecz na podwójnym, potocznym znaczeniu słowa "laski".

A teraz spróbuję znów się przespać. Może przyśnią
mi się te laski w znaczeniu potocznym? ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Wśród przeróżnych splotów okoliczności, dopatruję się optymistycznego zakończenia.
I taką sobie wymyśliłam historyjkę:

Babcia emerytka chciała zrobić przyjemność chociażby wnukom.
Za bezcen oddała swoje skarby do lombardu i każdemu przygotowała
prezent pod choinkę.
Ale i wnuk ganiał jak łania za prezentami z zaskórniakami.
Jeden prezent już miał. :-))

Pozdrawiam serdecznie,
jasna :-))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj :-)

Wśród przeróżnych splotów okoliczności, dopatruję się optymistycznego zakończenia.
I taką sobie wymyśliłam historyjkę:

Babcia emerytka chciała zrobić przyjemność chociażby wnukom.
Za bezcen oddała swoje skarby do lombardu i każdemu przygotowała
prezent pod choinkę.
Ale i wnuk ganiał jak łania za prezentami z zaskórniakami.
Jeden prezent już miał. :-))
Bardzo się cieszę, że tak to odczytałaś :) Nawet chodziło mi po głowie opowiadanko,
gdzie ktoś widzi na wystawie precjoza babci, które w tajemniczy sposób przepadły
kiedy potrzebował pomocy. Babcia odwiedzała go w szpitalu bez swoich zwykłych
rodowych kolczyków i pierścionków na palcach, nawet zapytał kiedyś czemu już
ich nie nosi, a ona, że puchną jej ostatnio palce ;)
Druga wersja była taka, gdzie Peelem są precjoza wstawione do lombardu zaraz
po śmierci babci przez jej wiarołomnego wnuczka, który zajęty hulankami nie miał
za co ich wykupić. Kupił je okazyjnie dla żony jakiś makler giełdowy, ale wkrótce
zaczęło mu się źle wieść na giełdzie, w końcu zastawił nawet te nabyte precjoza,
żeby kupić akcje które pięły się w górę i... precjoza stały się własnością lombardu.
Następnym nabywcą był importer rosyjskiego gazu, chcący sprawić żonie oryginalny
prezent. Niestety, jak wiemy, Rosja przykręciła właśnie kurek Ukrainie, ta nam,
aż rozchorował się prawie tak ciężko jak ja (mam właśnie 38.8) tyle, że nie miał nawet
na lekarza. Wtedy jego kochająca żona w tajemnicy wstawiła precjoza do lombardu,
a za pieniądze kupiła mu aspirynę i dużo, bardzo dużo witaminy C i miodu.
Jak poprzednicy liczyła na to, że w międzyczasie sytuacja z gazem wróci do normy
i za tydzień wykupi kosztowności.
Tak oto minęło wiele lat, w czasie których "precjoza Baby Jagi" -
jak nazywali je właściciele lombardu - wracały do nich niczym bumerang, czy raczej
przylatująca znieść im przynajmniej raz w roku złote jajko kaczka.

Taką mniej więcej porą, kiedy precjoza znów leżały na wystawie, tym razem
oddane pod zastaw przez jakiegoś namiętnego gracza totolotka który kupił je
córce za poprzednią szóstkę i chciał trafić kolejną... taką porą przechodził
koło lombardu nasz wnuczek, a teraz już dojrzały mężczyzna. Kiedy zobaczył
precjoza babci Marysi... wiedział, że to nie przypadek, że musi je wykupić
choćby za te wszystkie zbierane latami na podróż dookoła i wzdłuż Teneryfy
oszczędności! Kiedy miał je już w neseserze, poczuł wielką ulgę.
Nie wiedział, że gdzieś daleko pewien makler giełdowy postawił na akcje,
które przyniosą mu majątek, Rosja zaczęła zastanawiać się nad wznowieniem
dostaw gazu na Ukrainę a dwie ulice dalej padła rekordowa wygrana w totolotka.

A ja cieszę się, że i Ty dostrzegłaś to wszystko co ja w tej miniaturce
i baaaardzo serdecznie pozdrawiam :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Precjoza musiały być wstawione jeszcze przed Świętami, skoro dla kogoś
upłynął termin kiedy mógł je wykupić i stały się własnością lombardu.
Świąteczna okazja może więc mieć znacznie smutne ale i radosne. Jak to się mówi:
na dwoje babka wróżyła :)
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @mariusz ziółkowski Muszę się pochwalić, że bardzo dobre robię naleśniki, a w sezonie ozdabiam je świeżymi malinami. Śniadań też nie jadam – kawa i dym papierosiany – nie naśladować, nie dobry to zwyczaj! (to tak z prywaty). Co do tych przypraw i szlachetności, "oj, nic nie szkodzi, że nie umiesz gotować", to zawsze są kłopoty, bo jednak z czasem się okazuje, że zbyt pobieżnie ocenia się sytuację.
    • @Somalija jak nie nosi cię po rękach, to słabo:)
    • Kolory ci się udały, nasycone. Ja wróciłam ze sklepów, lasera, mam rehabilitację na skoliozę i bolą nogi :) niestety już muszę nosić tylko sportowe obuwie:)
    • @Rafael Marius O właśnie bardzo dobrze to ująłeś... Dorosłość i jej cena 
    • 1. Herakles. Zły Heraklesie nie dla cię nimb herosa greckiego Przez zabicie hydry lernejskiej i lwa nemejskiego. [1] Przecież takie mordowanie zwierząt wbrew prawu dziś tu [2] I było: Helios się gniewał za zabicie mu wołów… Schwytałeś łanię z Kerynei daną Artemidzie, (Która cię oskarżyła o świętokradztwo, – o wstydzie!) W recydywieś ujął: z Erytmantu dzika; [3] Wotum dla Posejdona, co się wściekł z Krety byka. [4] Przez schwytanie koni nie swoich ale Diomedesa, [5] Wołów Gerionesa oraz Cerbera, psa Hadesa. Zdobycie pasa królowej Amazonek Hippolity. Przyniesienie z ogrodu Hesperyd jabłek złotych. Toż, niechby na zlecenie, a często zuchwała, kradzież [6], Albo rozbój wedle dzisiejszych praw, stańmy w prawdzie. [7] Przepędzenie ptaków stymfalijskich z ich siedliska, Wbrew „Dyrektywie […] w sprawie ochrony środowiska [...]”. [8] Oczyszczenie stajni Augiasza nurtem rwącej rzeki To artykuł sto osiemdziesiąty drugi – nielekki. [9]    2. Tezeusz. Tezeusz to był seryjny zabójca a nie heros, Choć rzucanych zacnych motywacji mordów urósł stos: Mord Perifetesa, bo z maczugą czyhał na ludzi I olbrzyma Sinisa, co rozrywaniem się trudził, Mord Skirona, bo myjących mu stopy rzucał bestii, Mord zapaśnika Kerkyona w miejscu „Palestry”, Przycięcie Prokrusta, co łożem lud standaryzował, Który był prostak, bo dziś w urzędzie by się schował... Mord człeko-byka, co w labiryncie żywot swój taił. ( Prócz ludzi, z Krommyon olbrzymiej dzikiej świni Fai. ) Więc najmniej, wedle artykułu sto czterdzieści osiem, – Lat dziesięć; piętnaście, gdy „ze szczególnym okrucieństwem” . [10] Fakt, że mógł mordować winnych w ramach samosądu Przy bezradności władz i ofiar, nie obejdzie sądów. . . . Tu doczytawszy to przydługie wyliczenie krytyk: „Czegóż by pan chciał, ich bezkarności?” zrobi mi wytyk. Otóż: W przyrodzie wszystko jest po coś, w tym też herosi. – Na mus czynień i bez związanych rąk, miast pusto głosić!   PRZYPISY [1] W kolejności raczej wpierw lew niż hydra, ale oba pierwsze. [2] „Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt” :  „Art. 35, § 1. Kto zabija, uśmierca zwierzę albo dokonuje uboju zwierzęcia z naruszeniem przepisów art. 6 wyłączenia zakazu zabijania zwierząt, zakaz znęcania się nad zwierzętami ust. 1, art. 33 zasady uśmiercania zwierząt lub art. 34 uśmiercanie zwierząt w ubojni ust. 1–4 podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. 1a. Tej samej karze podlega ten, kto znęca się nad zwierzęciem.” [3] A może to łania była w recydywie? Nie pamiętam, a z podparcia się profesorami jasna kolejność nie wynika. [4] Byk miał być złożony w ofierze Posejdonowi ale król postanowił, że szkoda, na co Posejdon postanowił, że byk zamiast być ozdobą królewskich obór poszaleje sobie z króla i królestwa szkodą… [5] No dobra, karmili je ludzkim mięsem, ale kradzież to kradzież. [6] Kodeks Karny „Art. 278. § 1. Kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą rzecz ruchomą, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. § 1a. Tej samej karze podlega, kto zabiera w celu przywłaszczenia cudzą kartę uprawniającą do podjęcia pieniędzy z automatu bankowego. § 2. Tej samej karze podlega, kto bez zgody osoby uprawnionej uzyskuje cudzy program komputerowy w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. § 3. W wypadku mniejszej wagi, sprawca czynu określonego w § 1, 1a lub 2 podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku. § 3a. Kto dopuszcza się kradzieży szczególnie zuchwałej, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 4. Jeżeli kradzież popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. § 5. Przepisy § 1, 3, 3a i 4 stosuje się odpowiednio do kradzieży energii. [...]       Kodeks Karny Art. 279. § 1. Kto kradnie z włamaniem, podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10. § 2. Jeżeli kradzież z włamaniem popełniono na szkodę osoby najbliższej, ściganie następuje na wniosek pokrzywdzonego. [7]  Kodeks Karny „Art. 280. § 1. Kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności, podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 15. § 2. Jeżeli sprawca rozboju posługuje się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem lub środkiem obezwładniającym albo działa w inny sposób bezpośrednio zagrażający życiu lub wspólnie z inną osobą, która posługuje się taką bronią, przedmiotem, środkiem lub sposobem, podlega karze pozbawienia wolności od lat 3 do 20. ” [8] „Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady  (UE) 2024/1203 z dnia 11 kwietnia 2024 r. w sprawie ochrony środowiska poprzez prawo karne i zastępująca dyrektywy 2008/99/WE i 2009/123/WE”: „Artykuł 3 Przestępstwa [...] 2. Państwa członkowskie zapewniają , by następujące czyny, jeżeli zostały dokonane bezprawnie i umyślnie, stanowiły przestępstwa: [...] q) każdy czyn, który powoduje pogorszenie stanu siedliska w obszarze chronionym lub niepokojenie gatunków zwierząt wymienionych w załączniku II lit. a)  do dyrektywy 92/43/EWG na obszarze chronionym, w rozumieniu art. 6 ust. 2 tej dyrektywy, jeżeli takie pogorszenie lub zaniepokojenie jest znaczne; […]” Istotnie żelaznodziobe i żelaznoszpone „ptaki stymfalijskie” nie były pod ochroną wówczas (a i to nie na pewno, bo były pod protekcją samego Aresa), ale przy takim „wyposażeniu” dziś jako rzadkość byłyby pod ochroną wraz z siedliskiem i to z całą pewnością. [9] Kodeks Karny „Art. 182. § 1. Kto zanieczyszcza wodę, powietrze lub powierzchnię ziemi substancją albo promieniowaniem jonizującym w takiej ilości lub w takiej postaci, że może to zagrozić życiu lub zdrowiu człowieka lub spowodować istotne obniżenie jakości wody, powietrza lub powierzchni ziemi lub zniszczenie w świecie roślinnym lub zwierzęcym w znacznych rozmiarach, podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. § 2. Jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat 3. § 3. Jeżeli czyn określony w § 1 został popełniony w związku z eksploatacją instalacji działającej w ramach zakładu, w zakresie korzystania ze środowiska, na które wymagane jest pozwolenie, sprawca podlega karze pozbawienia wolności od roku do lat 10.” Wprowadzenie do rzeki takiej ilości końskiego nawozu, że nie da się go sprzątnąć innym sposobem, może naruszyć, o nieumyślności nie mam mowy, bo działał z rozmysłem. [10] Kodeks Karny „Art. 148. § 1. Kto zabija człowieka, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 10 albo karze dożywotniego pozbawienia wolności. § 2. Kto zabija człowieka: 1) ze szczególnym okrucieństwem, 2) w związku z wzięciem zakładnika, zgwałceniem albo rozbojem, 3) w wyniku motywacji zasługującej na szczególne potępienie, 4) z użyciem materiałów wybuchowych, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 15 albo karze dożywotniego pozbawienia wolności.”   Ilustracja: Antonio del Pollaiolo (-1498) „Ercole e l'Idra” („Herkules i Hydra”) wiązany z innym obrazem w swego rodzaju serię: „Ercole e l'Idra e Ercole e Anteo” („Herkules i Hydra i Herkules i Anteusz”), 1475; na którym to obrazie widzimy jak Herkules morduje unikatowy gatunek!  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...