Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

jestem twoja jak muszka oraz
krawat czarny w czerwone maki
tylko na okazje świąteczne

używana głównie na pokaz
dostojnie dźwigam autorytet
cytując werbalnie banały

przeginasz to w jedną to w drugą
dość że jej tylko trzymasz stronę

postukaj się we mnie zrób coś sam
owiń szalikiem zaszyj wreszcie
kołnierzem zakryj dobrze ją znam
to nie ty mną lecz ona tobą
będzie pokrętnie kręciła wciąż

szerokie plecy za sobą ma
mąci i buja wie żeś ty jej

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Podsłuchiwanie pod konfesjonałem, to grzech!

Spokojnie, żartuję; ale tak mnie u_toż_samiło, że aż miło ;P

Dobry wiersz, mądry wiersz - pozdrawiam bardzo serdecznie :))
kasia.
Niezmiernie mi miło, dziękuję;

głowa się wymądrza
odcięła się szyja
już nie może kręcić
lecz dalej kręciła

Najserdeczniej pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Podsłuchiwanie pod konfesjonałem, to grzech!

Spokojnie, żartuję; ale tak mnie u_toż_samiło, że aż miło ;P

Dobry wiersz, mądry wiersz - pozdrawiam bardzo serdecznie :))
kasia.
Niezmiernie mi miło, dziękuję;

głowa się wymądrza
odcięła się szyja
już nie będzie kręcić
choć zawsze kręciła

Najserdeczniej pozdrawiam
- baba

Trzymam za słowo do samego Popielca ;)

P.S.
Mój mąż nie jest popem, ni pastorem - zapracowanym literatem jest, Izo, ale nie mUF nikomu ... (...)

Ściski, kasia :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


hłe hłe hłe!!:)) Fajniutko odebrałaś, podoba mi się takie spojrzenie, bardzo!
Pasuje jak ulał! A teściowe też (się) pokręcą ze śmiechu!
Serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niezmiernie mi miło, dziękuję;

głowa się wymądrza
odcięła się szyja
już nie będzie kręcić
choć zawsze kręciła

Najserdeczniej pozdrawiam
- baba

Trzymam za słowo do samego Popielca ;)

P.S.
Mój mąż nie jest popem, ni pastorem - zapracowanym literatem jest, Izo, ale nie mUF nikomu ... (...)

Ściski, kasia :)
Nie będę muFić nikomu, Kasieńko, jeśli sobie tego nie życzysz, skoro tak zapracowany,
to Twojemu Mężowi - też nie poFiem! Do Popielca, to za długo; może tylko do
Tłustego Czwartku?
Całuski
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Musze przyznać mila Babo iż zabolało mnie to o czym rzecze
pierwsza zwrotka - ja bym pogonił kogoś takiego na trzy wiatry.
Wiersz bardzo refleksyjny i smutny.
Ale czyta się bardzo dobrze i to jest dużym jego plusem.
Tylko tyle umie o nim powiedzieć.
pozdrawiam.
Opublikowano

Małżeństwo instytucją... a fe, jak to brzmi. Na pewno nie powinno być batalią o dominację
nad drugą stroną, bo po co takie w ogóle.
Dwoje ludzi powinno patrzeć w tym samym kierunku, a że to nie łatwe, cóż... potem jest jak tu, w wierszu Baby... wcale nie śmiesznie, ale jak często prawdziwie.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Trudno w małżeństwo wierzyć, lub nie, ale masz rację, to w pewnym sensie
wiara (na wiarę - też): na początku się wierzy, że wszystko będzie jak trzeba,
potem najgorsze pierwsze 40 lat, jak się przetrwa, to później już tylko sielanka.
I na początku nie należy się bać!
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.





Musze przyznać mila Babo iż zabolało mnie to o czym rzecze
pierwsza zwrotka - ja bym pogonił kogoś takiego na trzy wiatry.
Wiersz bardzo refleksyjny i smutny.
Ale czyta się bardzo dobrze i to jest dużym jego plusem.
Tylko tyle umie o nim powiedzieć.
pozdrawiam.
Dziękuję Miły Talarku! Wiem, masz czułe serce, poeci tak to mają!
Peelka jest Ci wdzięczna za współczucie, ale powiem Ci w sekrecie,
że te gadające często przesadzają.
Dziękuję za przeczytanie i słowa, pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Można by to wpisywać jako dedykację. Pozdrawiam Babo, dobrze myślisz :)
Muszki mogą być różne: meszki, tse - tse, no i te na szyję - domowe - od święta.
Dzięki za czytanie i komentarz,
serdeczności - baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ano, mądrze prawisz! Ale w życiu bywa tak, albo - tak, albo zupełnie inaczej.
Czasem los kowala swego ma! To jak labitynt, trzeba wejść w odpowiednią ścieżkę,
ale kto to wie; na początku, czy ścieżka właściwa?
Uściski
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



jak w ogóle można myśleć tak instytucjonalnie. Jak można wierzyć lub nie w instytucję?

Napiszę tu to co miałam napisać gdzie indziej -

Jak ludzie się kochają to są razem nawet bez małżeństwa latami, często dłużej niż zaślubieni małżonkowie

A jak się nie kochają to nawet małżeństwo ich do bycia razem nie zmusi.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 "Z mamą miałem dobry kontakt  do momentu  przerwania pępowiny..."   Pozdrawiam. 
    • @KOBIETA Dla mnie King to tak naprawdę tylko cztery powieści."Lśnienie","Carrie","Christine" i "Smętarz dla zwierzaków". Choć i tak wolę ich ekranizację niż czytanie. Z Mastertona nie wrócę nigdy przenigdy do jednej tylko powieści -"Dziedzictwa". Miałem traumę po niej która trwa do dziś i będzie ze mną już na zawsze. A mnie naprawdę bardzo mało rzeczy rusza.
    • @Simon Tracy   no ja uwielbiam się bać :)))
    • @Tectosmith Prowincjonalny kolaż z wszelakiej maści fraz... Dziękuję za komentarz, pozdrawiam. 
    • Mój pan, człowiek o błękicie w oku, troczy juki do mych boków. Obciąża mnie namiotem i koszami precjozów: srebrnych zastaw, złotych świeczników i wielu innych ozdobników.   Po drodze napotykamy gromady pobitych wojaków i uchodźców. Wszyscy podążają do „Karawanseraju” na drodze do Dwóch Mostów. Nie ma na tych drogach miłosierdzia. Bez grosza przy duszy nic nie zjesz ani nie napijesz się. Umarłemu nawet koszulę zabiorą. Leżą na drogach młodzi, dawno za nami starzy. Dogorywają mężni. Radę dają tylko zawodowi żebracy – zawsze syci, nigdy nieogoleni, brudni, zaśmierdli i wiary w życie pełni. Tak, oni nie do zdarcia. Na końcu pochodu kroczą, zabierając trupom to, co się ostało. Jednak to nie oni najpodlejszą cechą swe człowieczeństwo zakrywają, a ci, co za nami na oślep gnają. Ci, którzy miecz przy boku podnoszą tylko do rabunku, a nie w obronie chłopów. Ci, którzy naszych pobili – zimni, zawistni, zapalczywi, dobrze uzbrojeni, liczni i bezwstydni. Najgorsi z najgorszych. Śmierć im panem, złoto matką, a miecz bratem.   Kolejnego dnia, wlokąc się gościńcem, natrafiliśmy na oazę mieniącą się czerwienią krwi mas ludzi ubitych. Ja się nie napiłem, jednak ludzie padali na kolana, całowali piach, chwaląc Pana. Bez najmniejszego wstrętu pili, choć to nic dziwnego – wycisnęliby wodę nawet z ekskrementów.   Wtem na wydmie, nieopodal Zagrzmiał róg, a za nim pieśń bojowa. Mamelucy ruszyli w pogoń, Nikt się nie uratował. Mój pan, co złoto miał na wykup, Szabli dobył i bronił swych dóbr oraz wygód, Lecz z czasem i on padł, Przygnieciony przez końskich kopyt szał.   Po paru minutach tylko ja się ostałem, W krwi ubroczony  Cienia się bałem  Martwy mój pan ,martwi podróży przyjaciele Zostałem tylko ja ,koń zdala od ludzkich spraw
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...