Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

stary zegar z kukułką
zdyszany dobiega mety
jeszcze kilka uderzeń
i po wszystkim
było minęło

uwierz
nie warto gonić snów
złowieszczych i myśli
dawno odleciały

popatrz
w progu znowu
perlisty śmiech
i szpaki na skroniach
takie wzruszone
pucharem

spełnijmy miłość
do dna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tak Tereso - wszystko przemija lecz miłość nigdy nawet ta bardzo stara
zawsze da o sobie znać.
A ten zegar choć zdyszany dalej będzie bił aż do końca świata.
Wiersz bardzo sentymentalny - lubię takie teksty które zmuszają
do wstecznego myślenia.
pozd.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tak Tereso - wszystko przemija lecz miłość nigdy nawet ta bardzo stara
zawsze da o sobie znać.
A ten zegar choć zdyszany dalej będzie bił aż do końca świata.
Wiersz bardzo sentymentalny - lubię takie teksty które zmuszają
do wstecznego myślenia.
pozd.
Waldemarze!
Cieszę się, że lubisz takie klimaty...w życiu liczy się tylko miłość :)))
Serdecznie pozdrawiam.
Dobrej nocy :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


odtąd jest cudnie, wcześniej bywa - nie bywa ;)
mówię tutaj głównie o nieporywającości, tj. wiersz nie wciąga bestsellerowo, ale chyba nie taka jego funkcja. chociaż, jeśli się zastanowić, każdy normalny utwór aż skacze, żeby zafascynować ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


odtąd jest cudnie, wcześniej bywa - nie bywa ;)
mówię tutaj głównie o nieporywającości, tj. wiersz nie wciąga bestsellerowo, ale chyba nie taka jego funkcja. chociaż, jeśli się zastanowić, każdy normalny utwór aż skacze, żeby zafascynować ;)
Rachel!
Cieszę, że końcówka zafascynowała :))
A całość? Jak w życiu...chwile porywają, inne nie..ale tworzą całość...
Dziękuję :)))
Pozdrawiam, Krysia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - cieszy mnie że poruszył - czyli zdał egzamin - dziękuje -                                                                                                               Pzdr.   Witaj - fajnie że ładnie - dziękuje -                                                                 Pzdr.                                                                  Witam - miło mi że obraz czytelny i emocjonalny - dziękuje  -                                                                                                          Pzdr.  Witaj - tak wyszło - a z tym blaskiem może masz racje - dzięki że czytasz -                                                                                                       Pzdr.                                           
    • Ale możesz poruszyć emocjonalnie czytającego:). Pozdrowienia
    • Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.
    • Krzyk Długi, głuchy krzyk Rozrywa mi płuca Zgniata mi serce Wyżera od środka martwy już mózg Ale na zewnątrz nie słychać nic Duszę się swoją niemocą Duszę się bólem Na gardle czuję podeszwę istnienia Które coraz głębiej wbija swoje kolce w moją krtań Nie umiem wstać Nie umiem podać ręki słońcu Parzy mnie współczucie A poczucie winy wypala znamię na mej duszy Zapadam się I czuję jedyne kojące ciepło Dziewiątego kręgu piekła Gdzie witają mnie zdrajcy godności I na tronie zakładają mi koronę cierniową.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...