Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

usypał Bóg
pełen tydzień
siódmą wielokrotność bieli
ani słowa ziemi pod nią
w cichych zaspach księżyce
słońca mroźny negatyw

białe senne pawie
krużgankami zmierzchu
wolno

wiatr skoczył im do gardła

  • Odpowiedzi 40
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



irytuje mnie dziwaczna „frazeologia”, która nie dość, że nie tworzy nowych znaczeń, to jeszcze na swój sposób poddaje w wątpliwość znaczenie/ sens poszczególnych składników "frazy", vide:
- „siódma wielokrotność bieli”
siódma wielokrotność – siedmiokrotność (?), jedna z siedmiu wielokrotności (?), a czy biel ma przypisaną jakąś wartość jednostkową, (chociażby w tym tekście), która mogłaby przybliżyć po/wagę owego zwielokrotnienia?
- krużganki zmierzchu – ale wokół czego? jaki dziedziniec okalają te arkadowe podcienia?
no i sorry, ale nie umiem sobie wyobrazić wolnego skakania do gardła...

mogę kupić jedynie "słońca mroźny negatyw" i ewentualnie "białe senne pawie"
reszta, w większości to bełkot, może ładnie brzmi ale gorzej znaczy
na tym tekście można się poślizgać, zanurzyć nie bardzo, bo mętna woda i dna nie widać ;)

Moja słynna męska intuicja podpowiedziała mi, co będzie w tym komentarzu... ; )
Dziękuję.
Pozdrawiam z mętnych odmętów...
: )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moja słynna męska intuicja podpowiedziała mi, co będzie w tym komentarzu... ; )
Dziękuję.
Pozdrawiam z mętnych odmętów...
: )
a ja miałam nadzieję dowiedzieć się czegoś na temat "jednostkowości" zwielokrotnionej bieli
a także "tajemniczego" dziedzińca
ale cóż, ponoć nadzieja matką..... jest ;)

czy biel ma przypisaną jakąś wartość jednostkową, (chociażby w tym tekście), która mogłaby przybliżyć po/wagę owego zwielokrotnienia?
Owszem ma : tydzień/ siedem dni - usypać pełen tydzień/ siedem śnieżnych " jednostek "/ dni...
I tak dalej, i tym podobne...
Mógłbym tak tłumaczyć, jak krowie na pastwisku ale mi się nie chce.
To, że mnie nie lubisz - to twój problem. Dla mnie ma o tyle znaczenie, że odbiera ochotę na jakąkolwiek dyskusję.
I tyle.
Opublikowano

Lubię jak pchełka rozbiera wiersz, często fajnie, ale nie tym razem.
Siódma wielokrotność bieli to oczywiście siedem kolejnych uspanych ze śniegu dni, a krużganki zmierzchu otaczają noc. Słowa pięknie toczą się w wierszu, nie widzę powodu, żeby stawiać je pod ścianą, toż to poezja - zawsze się wytłumaczy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo malownicze.
Pozdrawiam jeszcze świątecznie :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



czy biel ma przypisaną jakąś wartość jednostkową, (chociażby w tym tekście), która mogłaby przybliżyć po/wagę owego zwielokrotnienia?
Owszem ma : tydzień/ siedem dni - usypać pełen tydzień/ siedem śnieżnych " jednostek "/ dni...
I tak dalej, i tym podobne...
Mógłbym tak tłumaczyć, jak krowie na pastwisku ale mi się nie chce.
To, że mnie nie lubisz - to twój problem. Dla mnie ma o tyle znaczenie, że odbiera ochotę na jakąkolwiek dyskusję.
I tyle.
no Chłopie, ale uderzyłeś w tony... dramatyczne ;), lubienie/nielubienie kogosiów umiejscawiam w zupełnie innych relacjach niż odbiór wierszy i rozmowy o tekście na forum (wyjąwszy rzucanie we mnie nieczystościami, bo za to faktycznie mogę znielubić)
polemikę rozumiem w kategoriach sportowych - ale raczej szermierka, niż zapasy czy boks ;) - to ćwiczy koncept oraz refleks , a po sparingu "zawodnicy" podają sobie ręce i udają się w zacisze/harmider swoich spraw
wbrew pozorom, tłumaczenie krowie na pastwisku nie jest pozbawione sensu, bo zmusza "tłumacza" do poddania weryfikacji swojego rozumowania (pozytywnie/negatywnie)
a czasem przyłożenie linijki jest "najprostszym" sprawdzianem przebiegu linii ;)

wytłumaczenie owej "siódmej wielokrotności bieli" byłabym skłonna zaakceptować, ale tylko po usunięciu "pełnego tygodnia", a to dlatego, że czyta się tak, jakby przez cały tydzień Bóg sypał tę siódmą wielokrotność, a zdaje się pierwszego usypał jednokrotność, drugiego dwukrotność.... aż do siódmego - pamiętnego ;)
krużganki wg Franki nadal mnie nie przekonują, dziedziniec wewnętrzny to miejsce wewnętrzne;) zaciszne, prędzej podcienia, bo "otwierają się" na zewnątrz

nic nie poradzę, że lubię wiedzieć co w środku ;)


w większości to bełkot
mętna woda i dna nie widać

Jak to się ma do :

nic nie poradzę, że lubię wiedzieć co w środku
polemikę rozumiem w kategoriach sportowych - ale raczej szermierka, niż zapasy czy boks ;)
; )
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




w większości to bełkot
mętna woda i dna nie widać

Jak to się ma do :

nic nie poradzę, że lubię wiedzieć co w środku
polemikę rozumiem w kategoriach sportowych - ale raczej szermierka, niż zapasy czy boks ;)
; )
bełkot- mowa niewyraźna, niezrozumiała , pozbawiony sensu, niezrozumiały tekst lub zawiła wypowiedź, bulgot ;) (bulgot wykluczam, do „brzmienia” wszak się nie czepiam – napisałam, że ładne ;)
bełkoty mogą być różne, zwyczajne i nadzwyczajne, np. pseudonaukowe, zjawisko ogólnie rzecz biorąc nader ciekawe
mętna woda – czyli pozbawiona przejrzystości (dla mnie również stawiająca opór poznaniu (np.dna) ;)

a ma się do tego tak, że interlokutor po chwili zastanowienia nad zarzutem robi szybki rachunek sumienia ;) tzn tekstu i po ewentualnym upewnieniu się, że zarzut "niemocny", zręcznie odparowuje cios ;), wskazując luki w rozumowaniu zarzutodawcy
albo przedtem jeszcze wykazuje dociekliwość w którym miejscu ów bełkot i mętna woda objawiły się
albo... hmm... dopatrzy się luk u siebie i zaczyna je łatać;)
W skrócie - takto jakoś mi się zdawa

jeden z moich ulubionych profesorów zwykł mawiać: „ piękne.... ale co to jest?” ;)

umiejętność uzasadnienia świadczy o świadomości twórcy, a oddanie wszystkiego intuicji i skwitowanie „tak to widzę/czuję (ponadzmysłowo)”, jest wykrętem, człowiek ma naturalną skłonność do analizy (zapoczątkowaną jabłkiem w raju;), niektórzy ponadto do syntezy (znaczy do wyciągania wniosków z pożarcia owego jabłka)
a medium posługujące się „pismem automatycznym” można spróbować wykorzystać jako fax w „drugą stronę” - i oną podpytać co nieco....
;)

Co to za stwór, ten bełkot - tak się składa, że wiem... ; )
Interlokutor po chwili zastanowienia stwierdza, że zarzutodawca " niedowidzi " i nie ma ochoty udowadniać, że nie jest wielbłądem. Interlokutor jest przede wszystkim poetą i nie on ma " mówić " a jego wiersz. Wartość dzieła, to nie jest prosta relacja - prokurator/ adwokat i ten górą ( dobre/ złe ), kto ma lepsze " gadane ".
Na świadomość twórczą nie narzekam : tak to widzę/ czuję i na dodatek jeszcze wiem...

P.S.
Dyskusja wzbogaca relacje autor/ czytelnik ale " bełkot" jest jej zamknięciem...
Wokół czego są krużganki zmierzchu - tego się nie znajdzie w żadnej encyklopedii. To trzeba sobie wyobrazić...
Owszem, to trudne...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


na brak wyobraźni nie narzekam (ale kto wie, może zacznę ;)
autora się nie "czepiam" tylko tekstu, dygresja o polemice kierowana była w "Ogół" a nie w "Szczegół" i bez wykorzystywania zwierząt
a moja konkluzja jest taka:
istnieje taka ewentualność, że "niedowidzę"
- zatem powiedz mi - co powinnam zobaczyć ?
w przeciwnym wypadku nadal będę twierdzić, że jest tam niewiele (i pewnie sam nie wiesz co)
;)

dobranoc

Czytelnik niczego nie " powinien "...Obowiązki - to ma autor. Tyle, że w czasie pisania a nie - publikacji.
Istnieje taka ewentualność, że jestem żałosnym, nadętym grafomanem - jednak ta myśl nie jest dla mnie przykra ani zabójcza, a jedynie ( od pewnego czasu ) zabawna...

P.S.
Tytułowa " zamieć " wyczerpuje moim zdaniem możliwości podpowiedzi ze strony autora. Wszystko ponad, obrażałoby inteligencję moich czytelników... ; )

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • 1. Czy rzeka naszych dziejów gdziekolwiek zmierza? Nie kieruję nią, więc wieszczyć nie zamierzam. Ale patrzę za siebie w tył podręczników, Gdzie spisany bieg coraz wbrew do wyników: 2, Piszą tam wszędy, że Polski wewnętrzny stan Za powód jej zwycięstw i klęsk winien być bran; I z kim na geo-ringu przeciwnikiem To bez znaczenia i nic tego wynikiem. – Lecz wbrew: Na mapie Polska za Batorego, Za Władysława, za Zygmunta Trzeciego W innej proporcji jest do Rosji jak widać Niż za Króla Stasia,  – to się może przydać. – Może, bo „Historia magistra vitae est” [1] Kiedy pisze: co było i co przez to jest. Gdy odwraca uwagę od spraw istotnych Nie jest belferką dla państw spraw prozdrowotnych.   A trzeba by pilnie wyciągnąć wniosek „bokserski”, że po to ważą tych panów w rękawicach, żeby 1 zawodnik o wadze piórkowej nie walczył z 1 zawodnikiem o wadze superciężkiej, gdyż jak pouczał Izaak Newton „Siła równa się masa razy przyśpieszenie.” Więc dalej, że kiedy Rzeczypospolita mniej więcej utrzymywała swoją wielkość do r. 1772, to Rosja bardzo powiększała swoje terytorium wcale nie kosztem Rzeczypospolitej, ale tym samym zwiększając swoje możliwości i tzw. głębię strategiczną. Co by jeszcze dalej kazało wyciągnąć negatywny wniosek co do braku sojuszu Polski z sąsiadami Rosji na znanej w geopolityce zasadzie „Sąsiad mojego sąsiada jest moim przyjacielem.”, więc np. Chanatem Kazachskim (قازاق حاندىعى, istniał w latach 1465-1847 i podzielił los Rzeczypospolitej), Chanatem Dżungarskim (istniał w latach 1634-1758, który toczył wojny z Rosją w XVII i XVIII wieku), Chanatem Jarkenckim vel Kaszgarskim (istniał w latach 1514-1705.), Chanatem vel Emiratem Bucharskim (istniał w latach 1500-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chanatem Chiwskim (Xiva Xonligi , istniejącym w latach 1511-1920, i w końcu podzielił los Polski w starciu z ZSRR), Chinami (których stosunki układały się dosyć pokojowo z wyjątkami, np. próbą powstrzymania ekspansji Rosji przez armię chińską w r. 1652 przy nieudanym oblężeniu gródka Arczeńskiego bronionego przez Jerofieja Chabarowa, który jednak po stopnieniu lodów wycofał się w górę Amuru oraz odstraszające kroki militarne w tym samym celu w latach 80-tych XVII w. cesarza Kangxi (panującego w latach panujący w latach 1661-1722.))  i Mongolią (która akurat wystrzegała się większych konfliktów z Rosją od XVI do XVIII w.). Nie wspominając o Chanacie Krymskim i Persji, z którymi Rzeczypospolita jakieś stosunki utrzymywała. Wniosku tego jednak lepiej nie wyciągać, bo takie wyciąganie prowadzi wprost do pytania o ewentualny sojusz azjatycki blokujący ewentualne agresywne poczynania Rosji, bo takiego ani nie ma, ani nawet prac koncepcyjnych.   3. Albo fraza „królewiątka ukrainne” Z sugestią: one Polski kłopotów winne, Latyfundiów oligarchów dojrzeć nie raczy, Konieczne, – tuż czyha wniosek, co wbrew znaczy!   A trzeba by pilnie wyciągnąć któryś z przeciwstawnych wniosków, że: a) Albo te latyfundia magnatów w I RP nie były takie złe, skoro i dzisiaj są latyfundia. Bo? – Np. taka jest właściwość miejsca, że sprzyja ono wielkim majątkom ziemskim. b) Albo, że dzisiaj na Ukrainie biegiem trzeba by przeprowadzić parcelację latyfundiów oligarchów.   Nasi lewicowi histerycy-historycy wniosku a) nie chcą przyjąć, bo przeszkadzałby im w lewicowaniu, (albowiem przecież nie w badaniu czy wykładaniu historii!). Wniosku b) zaś przyjąć nie chcą, bo zarówno by im utrudniał propagandę, jak i nie wydaje im się specjalnie bezpieczny (ci wszyscy pazerni a krewcy współcześni oligarchowie jeszcze by postanowili rozwiązać problem lewicowego histeryka), co zresztą może i słusznie, tyle, że wyjątkowo tchórzliwie.   PRZYPISY [1] Jest to cytat z „De Oratore” Cycerona.   Ilustracja: W żadnej książce opisującej historię wojen Rosji z Polską ani razu nie udało mi się zobaczyć porównania ich wielkości, tedy je sobie sam zrobiłem w Excelu.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @MIROSŁAW C. święte to one nie są lecz ciut prawdy w nich jest ludzie gdy skończą pracę siedzą lub leżą we dnie   zamiast skorzystać z czasu bo mogą robić co chcą tworzyć poznawać tematy czekają - chyba wiadomo co Pozdrawiam
    • a o kwiatach to możemy pomalować otoczeni igłami lasu oddychamy ciszą to tu usycha lipcowy deszcz nie ma krawężników i ulicznych bram nawet nie widać naszych zmarszczek malujesz dłońmi cień miniaturkę chwili czuły uśmiech uzależnieni od marzeń i kolorów dnia przenieśmy niebo w naszą stronę obłoki wędrujące ptaki i ten lecący w oddali samolot czas niestety wracać ponagla nas niedziela czarny pies i kończy się ostatni papieros.
    • @Alicja_Wysocka znam Dawida Garreta. I podziwiam. Ale jak dawno temu byłem w Wiedniu, tuż przed Świętami to tam stał grajek /jeden z wielu/. Skrzypce. Jak dzisiaj to jego granie wspominam to mam ciarki na plecach. Nigdy, wcześniej ani później takiej cudowności nie doświadczyłem. I ta atmosfera..,. Drzewa w lampeczkach, kawiarnie, uśmiechnięci ludzie. "O kurde blaszka" !!! To od Romy. Dzięki Roma.
    • @Berenika97 świetnie, że to dostrzegasz. Dziękuję bardzo :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...