Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W samotności z ości
Traktując jak najczulej
Zlizuje smak czułości
Trującej i ponurej.

Ciała ryb rozkraja
Szukając serca tętna
Grzebie w karminie wnętrzności
Pamiętając jak niewiele pamięta.

Zanurza się po łokcie
W tajemnicach ciał bliskich
W oczach bez powiek wpatrzonych
W łuskach zdradliwie śliskich.

W końcu zaszywa rany
Ściegiem od brzucha po szyję
Czyniąc go zapomnianym
Ten smak, który pod łuską kryje.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...