Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Alibi

Rymianka

Przez Rymianka
w Wiersze gotowe

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Rymianka

Rymianka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

jestem ogromnym duchem
pokrywam sobą ścianę
jedną myślą zaspaną
zaczepiam o snu ramę

ogromnym ciastkiem świątecznym
wystraszę teraz świecznik
matecznik kurzu skostniały
jak piernik długowieczny

radiowy dialog uparty
zapada w studnię swobodnie
jestem duchem poduchy
i jest mi z tym wygodnie

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
greg_lipski

greg_lipski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




osnowa wiersza podoba mi sie, ale nie pasuje mi w pierwszej zwrotce "zaczepiam o snu rame", choc snu rama jest ekstra, ale bardziej pasowaloby moze np.: jedną myśl zaspaną
zaczepiam o snu ramę lub jedną myślą zaspaną
zahaczam o snu ramę?
a druga sprawa to skad sie wziela studnia w trzeciej zwrotce? bo jesli tylko po to by sie mogl tam dialog zapadac to moze lepiej wymyslec inny fant?
matecznik kurzu z porownaniem - rewelacja, tak jak duch poduchy
ogolne moje wrazenie bardzo mile

Darz bor
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

Ja jestem miękkim jaśkiem,
pobaw się z mniejszym proszę,
nie znoszę wielkich ciastek,
bo mdli mnie po nich trochę.

Każde się boi pierze
zamknięte w poduszeczkę,
złego ducha poduchy!
Uaa ! Ja - tylko troszeczkę.

Bardzo mi przypadł do gustu Twój wiersz,
taki inny od innych, fajny pomysł
i wykonanie.
Pozdrawiam
- baba

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 3 miesiące temu...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy

  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • viola arvensis
      Autor

      Przez viola arvensis · Opublikowano

      @Wędrowiec.1984 żałuję, że nie ma tym portalu możliwości zapisywania gdzieś "u siebie" wybranych utworów. Ten jest warty wyróżnienia i cóż.. Zapiszę w sercu.   
    • Jacek_Suchowicz
      (...) Kładą się piwonie łanem

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      jedź do lasu? ale po co gdy przy domku łąka kwitnie zzieleniała w żółte groszki ktoś rozsypał chyba mniszek   tam stokrotek cała chmara wzrok zachwyci kulką różu są jadalne i lecznicze twą niewinność chcą przedłużyć   ...   pytam po co mam do lasu gdy przy domku łąka kwitnie oprócz smaków i zapachów tworzy pejzaż - jaki śliczny :) 
    • beta_b
      (...) Kładą się piwonie łanem

      Przez beta_b · Opublikowano

      Kładą się piwonie łanem, akacjowy pachnie bór, odurzone wiosny wonią platki z wiatrem lecą w dół. Już w kolejce pcha się lipa, kto zna zapach pewnie wie, że się trudno Pani oprzeć, kiedy w maju zakwitnie.   Bez bez słowa czar roztacza: ośnieżone kwiatem pęki. Duszno, co może oznaczać, żeś odporny na bzu wdzięki. Jaśmin się nieśmiało budzi i pręciki wabią pszczoły. Pachnie w koło, pachnie wszędzie! Ludzki geniusz nie dogoni.    Gdy przechodząc przez zagajnik ruch potarga nowe pędy, balsamiczny zapach sosny uspokoi każde nerwy. Wiosną bukiet świat roztacza. To przyroda tak uwodzi. Jedź do lasu, wciągnij zapach! buch natury nie zaszkodzi.
    • Ewelina
      Mój

      Przez Ewelina · Opublikowano

      @Jacek_Suchowicz interesujący dialog powstał:) Dziękuję. Pozdrawiam:)
    • Dekaos Dondi
      Trio Drabble

      Przez Dekaos Dondi · Opublikowano

      Teksty powtórkowe, nieco zmienione        ––/?—   Po przebudzeniu stwierdził, że jest w środku okrągłego pomieszczenia, wyciosanego w litej skale. Było w miarę jasno, chociaż nigdzie nie dostrzegł źródła światła. Zaczął chodzić w kółko i doszedł do wniosku, że to żart lub dalszy ciąg snu. Niestety. Setki razy zasypiał, ulegał przebudzeniu, chodził i znowu zasypiał.   Stracił rachubę czasu. Nie odczuwał pragnienia, głodu, zmęczenia i braku powietrza. To czego doświadczał, powinno go skłonić do zweryfikowania rzeczywistości, dobrze mu znanej.   Aż kiedyś ujrzał obraz na szarej powierzchni. Postać zginała palce, wstecznie odliczając. Nawet wtedy nie pomyślał o najbardziej oczywistym rozwiązaniu, pasującym do sytuacji. Żeby po prostu przejść przez ścianę.   ––/?—   Góra jest wysoka a on malutkim człowiekiem, który pragnie zdobyć szczyt. Idzie niespieszno, lecz coraz większe zmęczenie odczuwa. Ma wrażenie, że coś z tyłu zaczyna po nim włazić.   W połowie drogi przystaje. Wie, że przegrał. Czuje lekki ciężar na głowie. Wyciąga lusterko. Spogląda.   –– A tyś kto? –– Krasnoludek. –– Co tam robisz? –– Zdobyłem wymarzony szczyt. Im byłeś wyżej, tym odczuwałem mniej zmęczenia. –– Tylko że ja nie zdobyłem. –– Zdobyłeś o wiele ważniejszy wierzchołek. Mi pomogłeś. –– Nie wiedziałem, że pomogłem. –– Przecież nie czochrałeś plecami ściany, chociaż łazić mogło cokolwiek. –– To była bardziej głupota niż dobroć. –– Hmm... cóż… chyba. Tak czy siak... obydwoje jesteśmy wygranymi.   ––/?—    Zuzia miała śliczny sen. Stała z ojcem na mostku. Rzucali kwiaty do rzeki. Płynęły w odwrotnym kierunku.   –– Tato. Dlaczego moja lalka coraz bardziej śmierdzi? Nigdy taka nie była. Czemu ona mi to robi?   Ojciec nie bardzo w to wierzy. Po chwili jednak przychodzi. Poznaje tajemnicę. Fetor jest trudny do wytrzymania.   ~ –– Tak proszę pana. Cholerny zwyrodnialec. –– Córka mówiła, że miała piękny sen. A może ten sen... miał być kiedyś… nie jej.   ~ Nie może patrzeć jak leżą samotne w kubłach. Skleja części. Otacza delikatnym tworzywem. Formuje. Tuli w mieszkaniu do wyschnięcia. Niech chociaż jako lalki, zaznają miłości. Wybiera dziewczynki matki, bardzo starannie.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...