Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pewnie mi powiesz że dawno temu
że nie pamiętasz już tej sukienki
spotkań z motywem ciepła oddechu
brzmienia melodii wpisanej w błękit

ruchu wskazówek w starym zegarku
spowalniał myśli zastygłe chwilą
a potem ruszał panicznie naprzód
by czas rozstania szybko ominąć

pewnie mi powiesz że to złudzenie
te same mury mdłych kamieniczek
a jednak iskrzą nadal spojrzeniem
kiedy już twojej twarzy nie widzę

Opublikowano

Ooo! Rewelacyjne! Bardzo dobrze się czyta, bardzo ładnie wchodzi w głowę i... zostaje.
Mój dzisiejszy faworyt!
Upierać się jednak będę przy interpunkcji - albo zmianie - szczególnie tu:

ruchu wskazówek w starym zegarku
spowalniał myśli zastygłe chwilą

=> bo wychodzi na to, że "ruchu spowolniał myśli", więc albo:

ruchu wskazówek w starym zegarku
- spowalniał myśli zastygłe chwilą -

=>albo:

ruchu wskazówek w starym zegarku
co spowalniał myśli zastygłe chwilą

=> tylko wtedy rytm gubi, więc zdecydowanie dodałabym interpunkcję :)
A tak ogólnie, to... już teraz do ulubionych.

pozdr serdecznie
weronika

Opublikowano

Ładne wykorzystanie brzmienia, które opiera się na spółgłoskach nosowych, co powoduje takie liryczne "mruczando", co przy zachowaniu rytmy tworzy prawdziwy liryk, a nie namolną, nudną grafomanie. Na plus też to, że nie ma efektów specjalnych, masy zaimków, w sumie tylko jeden epitet mnie razi - "ciepła oddechu", ale to kropelka, patrząc na całość.
I to:
"spowalniał myśli zastygłe chwilą"
jest wg mnie wersem błędnym, nielogicznym - nie da się poruszyć czegoś zastygłego (i samo "zastygnięcie myśli" też brzydkie, ja bym jakiś neologizm użył, a co ;)

Na plus.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a może: "wypełniał myśli" zamiast "spowalniał"?
bardzo mi się podoba i zabieram bez pytanki:)))
Serdecznie pozdrawiam:)) Cmok! Cmok! Ewa
Ewuś zabieraj nie pytaj;)...masz pozwolenie:)...wypełniał powiadasz?...wezmę pod uwagę cos z tym wersem tzeba zrobic:) buziaki:):)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ale laaadne!
przypomina mi sie klimat pewnego wierszyka Slonimskiego: pamieta nasze mlode rece stolika marmurowy blat, w tej staroswieckiej kawiarence... etc. przesliczny klimat
sam chcialbym kiedys cos takiego napisac.
Darz Bor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ale laaadne!
przypomina mi sie klimat pewnego wierszyka Slonimskiego: pamieta nasze mlode rece stolika marmurowy blat, w tej staroswieckiej kawiarence... etc. przesliczny klimat
sam chcialbym kiedys cos takiego napisac.
Darz Bor
bardzo dziekuje i pozdrawiam serdecznie:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława piękna liryka pejzażowa z nutą straty. Cudownie napisane.
    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.       @Leszczym bardzo dziękuję za "podzielam powyższą opinię". To dla mnie ważna sprawa :)       @Berenika97 Bereniko. Jeżeli miałabyś kłopoty z zaśnięciem to ja..... Zrobiłbym sobie wianek z Twoich czerwonych róż, włożyłbym go sobie na głowę i siedząc przy Twoim łóżku nuciłbym Ci kołysanki, przygrywając na niewielkim bębenku który posiadam :)   Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...