pst... wersja 2
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 12 633
nie denerwuj się człowieku
tylko dlatego że wieje i pada
że los dziś nie łaskawy
że Bóg ciągle milczy
nie denerwuj się człowieku
może jutro będzie lepiej
los się uśmiechnie
Bóg przemówi
nie denerwuj się człowieku
ciesz się z każdej chwili
nie oszukuj swoich myśli
bądź jak las i echo
czyli prawdą która się nie myli
spójrz na horyzont tam
nadzieja błądzi
odnajdź ją
nie pozwól by emocje twą
głową rządziły bądź sobą
nie wstydź się lustra
ono twoją prawdą
nie denerwuj się człowieku
życie jest zbyt piękne
nie brudź jego chwil
to nie ma sensu
Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 20 odpowiedzi
- 1 064 wyświetleń
-
- 15 odpowiedzi
- 365 wyświetleń
-
- 13 odpowiedzi
- 205 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 183 wyświetleń
-
- 12 odpowiedzi
- 288 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano
nie denerwuj się człowieku tylko dlatego że wieje i pada że los dziś nie łaskawy że Bóg ciągle milczy nie denerwuj się człowieku może jutro będzie lepiej los się uśmiechnie Bóg przemówi nie denerwuj się człowieku ciesz się z każdej chwili nie oszukuj swoich myśli bądź jak las i echo czyli prawdą która się nie myli spójrz na horyzont tam nadzieja błądzi odnajdź ją nie pozwól by emocje twą głową rządziły bądź sobą nie wstydź się lustra ono twoją prawdą nie denerwuj się człowieku życie jest zbyt piękne nie brudź jego chwil to nie ma sensu -
Przez Kasia Koziorowska · Opublikowano
Sprzedana deszczom, zaprzysiężona kłamstwu, które stale dźwiga nadmiar twojego imienia. Wydaje się, że umieram - sen nie chce przyjść, ciało sprzeciwia się nocy. Powierzam myśli idylli, która jest zbyt skąpa, aby rozpocząć nowy dział, nową historię bez początku i zwieńczenia. Proszę, obiecaj mojej niewinności, że zapamiętam oddech, nie zapomnę pocałunków. Stanowisz proroctwo, z jakim idę pod rękę, w którego zielonych oczach odczytuję martwą refleksję. Przypominasz jutro, co wciąż brzmi pod powłoką nieba, między zmysłami, przed jakimi uciekam, których się wstydzę. Nie obnażaj moich marzeń - niech przeminą wraz z tą nocą, kiedy spojrzymy w twarz lustra. Obudzę się po niewłaściwej stronie cienia, pomiędzy snami, którymi ozdabiam mój niepokój. Proszę, wróć, choć wiatr wieje w serce. Wróć - zamykam szczelnie okno. Kocham się w wyszeptanych myślach, w teraźniejszości, którą tak chętnie się częstuję. Zatrzymaj czas, obłaskaw ziemię, żeby świat zamyślił się przynajmniej na wieczność, na pożegnanie. -
Przez Dekaos Dondi · Opublikowano
kolejny już raz liczył na odbicie od dna lecz znów przedziurawił aż tak że poniżej spadł -
-
Przez Dekaos Dondi · Opublikowano
@befana_di_campi ↔Dzięki:)↔Skoro czułe jest, to niech zostanie takie też:)↔Pozdrawiam:) @Jacek_Suchowicz ↔Dzięki za wiersz, gdzie zawarta jakaś treść:)↔Pozdrawiam:) ↔
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się