niczym kukiełka

[katarzyna_tarnowska]

Śpiewając o niczym,
bez impresji pisząc o życiu,
patrze na twarze
- szare, czasem pijane.
Lipy kwitną.
Pod nimi zielona ławka.
Odpoczywam na niej
z piórem w ręku.
Wokół zakochani
wianki miłości tkają.
Twarze lśnią.
W dłoniach złociste baty.
Kto rozpali moje serce?
Utoczy mi rajskiej krwi?
Jestem jedną z tych
spragnionych,
którzy kiedyś tędy szli.
Otwieram dłonie…
Kto przyjmie ten dar?
Widzę…
W dali drzewo płonie
- Też zranioną duszę ma
Ty,
który patrzysz z góry,
oddaj rozum,
słowa dobre daj.
Ja
- człowiek zabłąkany.
Czarny dla mnie raj.