Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

dom wariatów

złamane skrzydło
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

złamane skrzydło

złamane skrzydło

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaczęło się źle. Nie tylko Od fryzjerki bo spieprzyła mi włosy.
To nie to, że dopiero teraz.
(Już nie raz tak się zdarzało).
Tym razem narosło do niemożliwego,
bo komu przeszkadza, że wyglądem przypominam
z konopii znajomego.

A potem ta cholera mała i sprytna kotka
mieszkanka zamieszana w sianie po opłotkach
maku z popiołem. Miesza ozorem az pył leci.
Rozumiem, przyzwyczajenie i tym podobne.
Niepodobnie do siebie. Dosłownie.
Nie sposób znaleźć sposób na zmiany, drobne.

Spokojnie? Nigdy nie będzie
odrostu do przyrostu,
gdy baba chodzi po kolędzie
Bełkot. Normalny.
Nienormalnie tak żyć, beż życia poddawać się.
Ogłupieć można w tej kaszymannie

Odlatuję.
Dom wariatów nie dla mnie.
Przecież jestem normalny.
Piszę wiersze.

ula

ula

Opublikowano
Opublikowano

zgadzam się z ireneuszem, nakotłowało się trochę w tym wierszu i ździebko ciężko się czyta.. lubię taki styl pisania, ale bardziej w prozie:)

puenta dobrze ujęta, nie ma to jak dystans do poetyckiego jestestwa;)

pozdrawiam;)

Baba_Izba

Baba_Izba

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no co przeż mówię, ze spieprzyła, no nie?
Acha, obie spieprzyły? A kucharka pieprzem?
Mam takie wrażenie, że jest coś fajnego w tym spontanicznym (wydaje mi się ) - wierszu,
ale np.:
"Spokojnie? Niespokojnie wyczekuję
odrostu do przyrostu. Bełkot. Normalny.
Nienormalnie tak żyć, beż życia poddawać się.
Ogłupieć w tej melancholii."
Mam wrażenie, że peel troche przesadza z tymi włosami, pogrubione - przesadna reakcja.
Nawiązuję do początku:
"Zaczęło się źle. Od fryzjerki - spieprzyła mi włosy.
Dokładnie jak kucharka." Wydaje się, że jak się coś "zaczęło" - to będzie ciąg dalszy czyli
co. Po fryzjerce, A tu nic o kucharce, ani o innych nieszczęściach, jest tylko pieklenie się (i melancholia?).
Ja rozumiem peela, bo kiedyś, dawno, dawno temu, jak wyszłam od fryzjera; młoda,
uczesana, pachnąca, na przeciw szło dwóch przystojniaczków. Jeden z nich pokazał
na mnie palcem i krzyknął bardzo głośno:"o, łepek od zapałki!"
Nie zapomnę tego nigdy do końca życia! Płakałam do samego domu.
Ale wracając do wiersza; trzeba by go wygładzić, uczesać.
A może mnie tylko tak się wydaje? Najlepiej odpocząć od niego i potem samo coś zwykle wpada nieoczekiwanie.
Serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Maksymilian Bron
      Odetnij skrzydła

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      Odetnij innych skrzydła od twoich, już dosyć balastu i strat, dosyć posiłków z hienami w kole i niewyraźnych lat   Choć tratwa dziurawa, to pokieruje tam, gdzie nie kładłeś stóp, odetnij skrzydła innych od swoich, nim nie wyczują, żeś trup   W szeleście gruszy wiatr czesze włosy Nie słychać ludzkiej mowy, ich mantyczenia, bluzg oraz sporów, tu oswobodzisz swą głowę   Słońce cię złoci w bukiecie trawy, Słyszysz, jak świerszcze lulają, nie dążąc do Raju, zostaniesz w kole, gdzie hieny resztki rozdają   Odetnij innych skrzydła od twoich, ja tego nie zrobiłem, bojąc się kar i rewolucji, marzeniem jak więzień żyłem   Nie bój się zrzucić z tratwy złych ludzi, nieulękniony bądź, odetnij innych skrzydła od swoich i nawet moje strąć   Otwórz powieki i się przekonasz, gdzie się umieścił strach, bo on się zaszył w skrzydeł twych zwojach, byś nie oduczył się bać   Odetnij innych skrzydła od twoich, odłącz się, wypoć swój świat, gdzie nie osądzą cię w żadnych kościołach i zaczniesz jak dziecko się śmiać
    • Maksymilian Bron
      Został mi list

      Przez Maksymilian Bron · Opublikowano

      @Stracony Dziękuję. Nie...Inna perspektywa i wmawianie sobie, że tak lepiej. A może lepiej?..pozdrawiam
    • Dominika Moon
      Azsud

      Przez Dominika Moon · Opublikowano

      @Berenika97 Cześć Bereniko, miło mi, że utwór Ci się spodobał. Ciepłe pozdrowienia:)
    • Natuskaa
      Bez cukru

      Przez Natuskaa · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Spróbuj... a się przekonasz jaki będzie efekt.   Pozdrawiam :)
    • Triengel
      Dwie twarze

      Przez Triengel · Opublikowano

      Ta pora już nadchodzi, Niebo pokrywają gęste chmury, Widoczność się pogarsza, Ciemność powoli zapada, Wspomnienia zaczynają się rozmazywać,  Zaczynam panikować,  Straszliwie panikować...   Teraz nadeszła nasza kolej,  Znów zbudziliśmy się do życia, Hamować się wcale nie musimy,  Potworami zwykle nas nazywają,  Ale nas to nie obchodzi,  Zabawmy się do białego rana!   Imprezowanie do upadłego,  Motto nasze jest każdemu znane, Kochamy to co robimy,  Głębszych kilka wypijemy, I na miasto dziś wyruszamy,  No to jazda!   Wreszcie się przejaśniło, Niestety nie na długo, Miło zostać opatulony tym słońcem,  Wykorzystać dobrze czas, W łóżku z kubkiem herbaty w ręku, Ot takie jest moje życie,  Spokojne i zadowalające...   Czasami pewien niepokój czuję,  Jakby miało się coś wydarzyć,  Albo już miało miejsce, Opisać tego nie umiem, Trzęsę się od środka,  Uczucie takie paskudne,  Że nie da rady napawać się chwilą...   I znów nastała noc, Pozytywną energię ślemy, Chodźcie wszyscy razem, Tańczyć w wesołym gronie, Kieliszki niechaj idą w ruch, Toast za lepsze życie!   My tak codziennie możemy, Zabawa niechaj wiecznie trwa, Nudziarzy tu nie chcemy, Życie pełne akcji, To właśnie uwielbiamy, Słońce nam niepotrzebne!   Znowu to samo, Ból głowy jest okropny,  Samopoczucie mam do niczego,  Niekończące się poczucie winy, Tysiące myśli spokoju mi nie dają,  Dlaczego to się dzieje, Dlaczego ja nic nie pamiętam?        

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...