Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zapominając o wysokich snach
przeklinając noc
obudziłem się obolały na podłodze

a przecież mogłem lądować bezpieczne
w łóżku wystarczyło założyć na grzbiet
spadochron bez gwarancji

może by się otworzył
a jeżeli nie to chociaż świadomość
mniej by dokuczała

Wielkie dzięki wszystkim którzy pomogli w warsztacie
dopracować ten wiersz.

Opublikowano

zapominając o wysokich snach
przeklinając noc
obudziłem się

a przecież mogłem lądować
bezpiecznie
w łóżku
wystarczyło założyć
spadochron

może by się otworzył
a jeżeli nie to chociaż świadomość
mniej by dokuczała



ja go widzę tylko w ten sposób.

pozdrawiam serdecznie
Marta

Opublikowano

zapominając o wysokich snach - bez "wysokich", to zbyt niekonkretny epitet ("sen" to sen :)

a przecież mogłem lądować bezpieczne
w łóżku wystarczyło założyć na grzbiet - bez w "łóżku"
spadochron bez gwarancji - bez "bez gwarancji" na rzecz "nawet jeśli by się nie otworzył" - sytuacja liryczna staje się mniej "przegadana", a bardziej klarowna.

Tyle uwag. Całkiem, całkiem :)

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Arku to nie sprytna część wiersza - a jeżeli twierdzisz że masz odczucie
iż nią jest i można wówczas różnie interpretować to powiedz na czym
ona polega , ciekawość mnie zżera .
Dzięki za odwiedziny i odpowiedz.
pozd.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




No cóż Michale - mimo ostrożności człowiek popełnia błędy.
Podobnie jak Arek masz racje że po waszych uwagach wiersz
sytuacja mniej przegadana a bardziej klarowna.
Zresztą już wielokrotnie o tym pisałem że twe uwagi i innych również
są dla mnie jak lekarstwo.
Tylko że nie zawsze udaje się go spożytkować.
Dzięki za wgląd i te - całkiem, całkiem .
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Jego największą siłą jest obrazowość i wiele słów prawdy o moim życiu @Berenika97 Choćbym nie wiem jak bardzo starał się wyjść z grobowca swojego życia to i tak zawsze grzebie mnie on jeszcze bardziej i niżej pod ziemią. Mieszkanie jest moim mauzoleum, które nie zapewnia mi spokoju ale zarazem jest jedynym miejscem w którym czuję się bezpiecznie. Dziękuję za komentarz.
    • @Simon Tracy Piękny, aż dostałam ciarki

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      I to "ostre zapalanie duszy" — wyjątkowo zapada w pamięć
    • @klaks ale cudowny

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Gosława  Apetycznie połączony Taniec życia i śmierci w Twoim wierszu. Świetnie się czyta. Swoją drogą flaki podawane w wykwintnych restauracjach zdobyły sobie uznanie.
    • @Leszczym To, co opisujesz, to przecież podwójna pułapka: najpierw dwadzieścia lat walki z winą realną (lub uznawaną za realną), a potem kolejne dwadzieścia z winą... nieuzasadnioną? Wyimaginowaną? A może właśnie z tym, że zmarnowało się poprzednie dwadzieścia lat na zmaganie się z czymś, co "nie istniało"? Jest w tym coś z Kafki – człowiek skazany na proces, którego powody okazują się iluzoryczne, ale cierpienie jak najbardziej rzeczywiste. Bo przecież te czterdzieści lat życia, niezależnie od "obiektywnego" statusu plamy, zostały przeżyte w określony sposób, ukształtowały tożsamość, relacje, wybory. Masz rację, że to pojęcia, które "nakłaniają" – do autorefleksji, do pytań o to, co nas więzi, co uznajemy za swoje przewinienia i dlaczego.   A propos dużej plamy. Właśnie przeczytałam kryminał White Loreth Anne "Dziennik mojej siostry", w którym dwóch nastolatków wmówiło trzeciemu, iż dokonał zbrodni pod wpływem alkoholu i grzybków. A oni, jako dobrzy przyjaciele, pozbyli się zwłok. Oczywiście to nie była jego zbrodnia, ale przez 47 lat żył z tą plamą, żył w zawieszeniu, z alkoholem i wyrzutami sumienia. Ale gdy ktoś zasugerował, że został oszukany i zmarnował tyle lat życia -  popełnił samobójstwo (też był na haju) . Zastanawiałam się nad psychologicznym uzasadnieniem takiej reakcji. Pozdrawiam.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...