Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

to takie ciepłe
dotykasz opuszkiem
rąk

we krwi pulsujesz
odpychasz złe myśli
czułością oddechu
zmysłami przenikasz
świat
woła

już wiesz że jesteś
ale czy będziesz?

tak w ciszy trwa
nasza rozmowa

Opublikowano

Nie wiele tego jeszcze jest, tak samo jak u mnie... mowa o liczniku komentarzy oczywiście :D
Ale lądujesz u mnie na panelu ulubionych autorów, za to dzisiaj i oczywiście za całokształt.

Takie rzeczy mi się właśnie podobają, czytając każdy kolejny raz, co raz bardziej. Nawet jako mężczyzna wczułem się w rolę :D haha

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dziękuję bardzo,chyba jest Pan pierwszą osobą która dodała mnie do ulubionych,tym piękniej dziękuję,co do komentarzy to ma Pan rację każdy woli czytać znanych niż nowych jak raczkują w poezji a szkoda,mało jest osób które w ogóle czytają moją poezję tym trudniej jest mi ocenić czy się podoba a jeśli się nie podoba to chcę wiedzieć co?Cieszy mnie że taka tematyka trafia też do mężczyzn,świadczy to o tym że ma Pan wrażliwą duszę,pozdrawiam serdecznie:)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


niby rąk bo to jeszcze nie są rączki tylko ich zaczątek a na niby rozmowa dla tego że rozmawia się z płodem myślami i tylko wyobraźnią i zmysłami czujemy co dziecko chciałoby nam powiedzieć i to niby ma wszystko podkreślić ale może rzeczywiście jest zbędne,dziękuję bardzo i cieszę się że się podoba,napisałam to wczoraj pod wpływem chwili i od razu wrzuciłam na forum:)
Opublikowano

Chejka dziecinko!

piszesz tak:
-odpychasz złe myśli
zmysłami przenikasz
(widzisz te krzyżowe ustawienie czasowników niby banał, lecz w ,,miniaturce"wiersza to dużo,
gdyż jak rzeczownik będzie pod rzeczownikiem to i rym będzie)

jeszcze cię nie ma,
a już wiesz, że jesteś ( dziecko czuje matkę, ale nie wie, czy będzie?, lecz w poezji zaprawdę może być wiesz jednak ja bym użył słowa ,,wiem", gdyż Ty to wiesz i dla czytelników zagadka.
Myślą , jest, ale czy będzie?
I osatnia rzecz po co? ,,bez słów" w ciszy trwa nasza rozmowa. Skoro cisza i tak wiadomo o co chodzi z całego obrazu teksty, więc i zakończenie proste, lecz trafne. Gdzie cisza tam maki sieją, ale napewno nie słowa
z poważaniem
pozdawiam i nie mów mi Pan, gdyż pany wyginęli w czasie rozbiorów:):):)
,,lulek" jestem Pa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a więc "lulek" dziękuję za komentarz,skorzystałam z porad zobaczymy co inni o na to powiedzą o ile jeszcze ktoś tu zajrzy,samemu ciężko jest we własnej pracy dostrzec błędy,łatwiej u kogoś,pozdrawiam:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...