Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Kto wiersze pisze nie grzeszy odwagą
Siedząc w domu na własnej dupie

Kto zaś po węglach chodzi czerwonych
Naraża się choć może jest głupi

Z tych czterech wersów morał wyciągnę
I zamiast po węglach na tyłku swym siądę

:D
Tak mnie naszło :) A co Twojego wiersza to: fajny rytm ma! Ale ten rym ostatni trochę mnie kłuje. Ale na co zmienić to nie wiem :)

Opublikowano

Chodzi mi w tym wierszu o to ze ludzie w dzisiejszych czasach by diablu dusze oddali za zaistnienie ,a my poeci wierszokleci za wylewność i szczerość dostajemy właśnie po dupie!pz

Opublikowano

Ależ rozumiem! :) I zgadzam się po części. Że ludzie wszystko dla sławy owszem, że poeci po dupie, polemizowałbym. Chociaż co się tyczy tych drobniutkich owszem.

Co do odwagi z zaprezentowaniem na tym forum: nie potrzeba jej. Internet daje taką anonimowość, że właśnie mogę sobie pozwolić na umieszczenie tu wierszy. Normalnie nie odważyłbym się pokazać ich publicznie.

Cóż, ja akurat tchórzem jestem :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Proszę bardzo.

Tekst jest manifestem małej dziewczynki, która szuka akceptacji u ludzi poprzez to, że pisze.

A tekst jest słaby. Nic nie wnosi ciekawego do poezji, nie zachwyca, jest banalny.

Ot tyle, możesz teraz się mnie czepiać i życzyć wszystkiego co najgorsze.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ale niestety brzmi to właśnie jak manifest małej dziewczynki. Niue jest to dojrzały tekst. Wręcz nic nie wskazuje na to, aby pisała go dorosła osoba, która zazwyczaj widzi i rozumie więcej i potrafi to przenieść na kartkę. Obrazowanie pewnych sytuacji wymaga czegoś więcej niż kilku słów na dwa wersy.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Heh, zgodziłbym się, gdyby te komentarze naprawdę były zgryźliwe. Mówię zwykłą prawdę, zresztą poziom warsztatu w tym tekście zwyczajnie nie zachwyca, a środki stylistyczne są po prostu słabe. Ot taka prawda. Oczywiście moja. Zapewne według wielu w tym dziale ten tekst jest piękny, wybitny, cudny, prawdziwy, szczery. A ja jestem uosobieniem człowieka, który nie czuje poezji, nie ma serca i nie widzi piękna. Ot taka foremkowa prawda.

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Nata_Kruk Historia jest taka krucha... w rękach polityków ... trudno ją dojrzeć taką jaka jest.    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Gdy na jasnym wieczornym niebie, Księżyc z wolna się zarysuje, Swym ledwo dostrzegalnym okręgiem, Wypełnionym nikłym półprzeźroczystym blaskiem,   Ku wiejskim polom rozległym, Tam gdzie samotny stoi krzyż, Skieruję się by oddać hołd historii, Mocą szczerych mych modlitw,   Nad mogiłą nieznanego partyzanta przystanę, A gdy wieczorny wiatr owieje policzki moje, W ciszy za jego duszę się pomodlę, Dziękując mu za jego niezłomną walkę…   Zapewne był młodszy ode mnie, Gdy niemiecka kula zakończyła jego życie, Gdy bezładnie upadł na ziemię, A cieniutkimi stróżkami popłynęła jego krew…   By w miejscu jego śmierci, Tam gdzie wojna przecięła życia nić, Stanął po latach brzozowy krzyż, Imienia młodego partyzanta nie znający…   I ta bezimienna nieznanego partyzanta mogiła, Pomimo upływu dziesiątek lat, Dla pędzącego na oślep świata, Głośnym wciąż pozostaje wyrzutem sumienia.   W delikatnym wiatru powiewie, Słychać jakby tamten partyzantów śpiew, Czuć tamtą niezłomną ich wolę, Niesie się ich niesłyszalny śmiech,   Niegdyś za poległymi polskimi partyzantami, Wypłakiwały ich matki swe oczy, Gdy nadchodzące straszne wieści, Niewysłowionym bólem ich serce przeszywały…   Dziś w świecie ułudą nowoczesności zaślepionym, Każdy chce tylko się bawić, Nie obchodzą nikogo bezimiennych partyzantów mogiły I nikt za nimi łzy nie uroni…   Przy mogile nieznanego partyzanta uklęknę, Wyciągnę stary drewniany różaniec, Z pożółkłymi kartkami do nabożeństwa książeczkę, Z wolna znak Krzyża czyniąc na czole.   Na ciemnozielonej trawie klęcząc, Tym wymowniejszy oddam mu hołd, Kłaniając się jego nadludzkim wysiłkom, Za trud żołnierskiej służby dziękując…   Porzucając wielki świat nowoczesnością pijany, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Zostawię cały ten hałas za plecami, Ku staremu kościołowi skieruję swe kroki,   W stareńkim kościele drewnianym, Na skraju niewielkiej wsi, W skupieniu pomodlę się w ciszy, Za dusze partyzantów poległych.   Choć hucznego świata hałas, Z oddali nieproszony do uszu dobiega, Popłynie cicho moja modlitwa, W cieniu wielowiekowego ołtarza,   Gdy snop światła z starego witraża, Padnie na kartki mego modlitewnika, Tym cichsze modlitw mych słowa, W stareńkim kościele czule wyszeptam.   W drewnianej świątyni, gdzie czas się zatrzymał, W ciszy, która w sercu pokorę roznieca, Modlitwa ma popłynie czysta, nieprzerwana, Za duszę młodego nieznanego partyzanta…   A o zmierzchu z drewnianego kościoła wychodząc, Gdy księżyc już jaśnieje nad okolicą, Rymy kolejnego wiersza zaplatając, Pobiegnę myślami ku moim czytelnikom.   By tym skromnym wierszem, Także i Was poprosić o modlitwę, Za tych którzy naszą Ojczyznę, Umiłowali niegdyś nad własne życie.   A których prawdziwe imiona, Bezlitosny zatarł już czas, Nikt już przenigdy ich nie pozna I pozostaje nam tylko za nich modlitwa…   Za dusze partyzantów nieznanych, Których pamięci strzegą bezimienne mogiły, Zamykając na chwilę oczy, Wszyscy się teraz w skupieniu pomódlmy…
    • @Berenika97 Najserdeczniej Dziękuję!... Pisanie o historii świata (zarówno prozą jak i wierszem) jest moją wielką życiową pasją, a tekstami mojego autorstwa chętnie dzielę się z szerszym gronem odbiorców... Często publikuję także fragmenty moich niewydanych dotąd drukiem powieści historycznych i artykuły z gatunku publicystyki historycznej. Choć spora część moich tekstów dotyka swą tematyką historii krajów Grupy Wyszehradzkiej (Idea zacieśnienia współpracy pomiędzy krajami Grupy Wyszehradzkiej zajmuje szczególnie ważne miejsce w moim światopoglądzie) to jednak w ogólnym ujęciu moje artykuły z gatunku publicystyki historycznej dotykają swą tematyką różnych epok historycznych i historii krajów ze wszystkich stron świata… Gorąco zachęcam do czytania i do komentowania!   @Dagna Może po prostu pisał z telefonu i stąd te błędy... W związku z Twoimi przemyśleniami polecam także łaskawej uwadze mój wiersz zatytułowany ,,Stare polskie podłogi"  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • @Poezja to życie Jest tak i siak. W ostatnim wersie "śmierć" jest zbędna. Tak mi się wymsknęło...
    • @Dekaos Dondi Temat, okryty tajemniczością i zakryty przed ludzkością :-)))))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...