"Siostro"

[Aleksandra Anna]

pamiętasz - zaklinałyśmy topole
a one kobietami się stawały
o bezkresnych biodrach
i chmurnych obliczach

spływały miodem i żywicą
pełnymi rozpusty
barbarzyństwa

nasze topole – ulicznice
tętniące poświatą
iskrzące śpiewem

renesansowe drapacze chmur
kryształowo harmonijne


pachnące słodkim mięsem
a czasem ziarnem soli

dziś zginęła święta nagość

prehistoryczna elastyczność
aromat włókien
bursztynowa krew
kosmate próchno

ta drzazga w moim palcu-
ich dawna przekora

[Aleksandra Anna]

ach, skomentuje ktoś...?

[Agnes]

hmm dziwie się że musi Pani się aż domagać komentarzy bo wiersz jest bardzo ciekawy. Swietny początek, pozniej tez jest dobrze i koncówka tez ok. Ogólnie dla mnie osobiście taki bardzo subtelny i sentymentalny. A poza tym polubiłam te wielkie, dostojne, królujące nad miastem topole.

[Julia Jonek]

przecież ten wiersz już jest na portalu poniżej i jest skomentowany przez 3 osoby (w tym przeze mnie :>). czy mam powtarzać pochwałę? :>

[Mikołaj Grzeszny]

Wiersz przeniesiony do kosza - zdublowany w dziale P.

Andrzej K.