Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zachmurzone niebo nie zna
tęsknoty pragnień i szeptów
gorących zielonych spojrzeń
uścisków i zapewnień
daru z siebie

moje koraliki śmiechu
rozsypane w telefonie
połyskują tęczowo
jak świetlista droga
do ciebie

pozbierasz?

Opublikowano

Nizanie; czyli nawlekanie.
Krysiu, skąd u Ciebie się rodzi tyle tematów?
Tak pięknie je ujmujesz w wiersze.
One świadczą o talencie, ale i pracy.
Również, a może przede wszystkim o wrażliwości,
bo najpierw trzeba umieć zobaczyć, przeżyć, odczuć.
Milion serdecznosci
- baba

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Kochana Babo!
Życie jest kopalnią tematów. Również ogromnym bogactwem są kntakty z ludźmi oraz osobiste odczucia. Obserwuję, wczuwam się i nawlekam cudze i własne, a potem to już kwestia natchnienia. Moje wiersze są proste i bezpośrednie jak życie: radości i smutki przeplatają się jak różnobarwne koraliki... tylko nizać i nizać słowa...
Jestem wzruszona Twoim komentarzem.
Serdecznie dziękuję.
:))))
I na dobranoc mocno cmokam
-Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Może zachęcisz się do nawlekania koralików, skoro Ci się ta zabawa spodobała...a może nawet pozbierasz "te rozsypane"?
Dziękuję.
:))))
Ja, nie wiem czy dam radę ale spróbuję:)
dobrej nocy

Spróbuj, to się przekonasz :))))
Spokojnej nocy.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Judytko!
Chcesz tak? To zadzwoń do kogoś i z nim się serdecznie pośmiej przez chwilę...pewnie zechce jeszcze...i zacznie zbierać...i dzwonić... i zbierać; a Ty będziesz mogła rozsypywać do woli...
Dziękuję.
:))))
Ciepełka i radosnego uśmiechu
-Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasiu!
Zawsze miło mi Cię gościć. Bardzo dziękuję a wraz z serdecznym pozdrowieniem przesyłam koralikowy uśmiech :))))) Wprawdzie nie słyszysz, ale mówią, że zaraźliwy :)))
Krysia
Opublikowano

bardzo piękny wiersz :)
"połyskują tęczowo
jak świetlista droga
do ciebie"
pięknie piszesz aż z checia się czyta. Rozmarzenie i zamyślenie po wierszu sprawia, że chce się te koraliki poszukać i pozbierać, choćby wpadły pod najniższą szafę :))
Piekna pointa :)
Serdecznie pozdrawiam... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Mateuszu!
Ogromna radość autora, gdy wiersz porusza, mobilizuje dobre chęci czy marzenia...myślę, że czasem warto schylić się i nawet zajrzeć pod szafę, by znaleźć choćby jeden cudowny koralik...
Bardzo dziękuję.
:))))
Cieplutko pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...