Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki
Wesprzyj Polski Portal Literacki i wyłącz reklamy

...:::Tunel śmierci:::...


kropelka

Rekomendowane odpowiedzi

Gdy za drutem kolczastym
strzał drąży tunel śmierci.
Gdy za pyłem zmierzchu,
jest ludzkie konanie i krew.
Kto daje prawo do szczęścia,
lęku przed śmiercią?
Czy ten którego przenika
czarny samotny strach?
Gdy inni leżą
opodal w ciepłej miękkości snu
Z szczęścia i trwogi
radości i bólu
miłości i zbrodni
stapia się akord bezgłośny.
Oddech Firera bezlitosny
Oddech faszysty
Życiorodny
Życiobójczy

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Mam wrażenie, że przed chwilą czytałam coś podobnego :/ Myślałam, że się pomyliłam, albo że może tan sam autor, ale...

No właśnie.

I cóż takiego jest ten Firer??? Przyjęło się przez u umlaut, po cóż z nim takie dziwne rzeczy robić. I o czym to jest o nazizmie czy faszyzmie?????

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ten fragment mi jakoś nie pasuje w tym wierszu. Czytału się dobrze jednak bez żadnych rewelacji... Razi słowo "Firer", które jest napisane choćby troche na wyrost i z błędem, myśle, że można było to czymś zastąpić... np. "anioł śmierci" osoba będąca również postacią historyczną. Hitler jest troche "ograny", ale nie o to tu chodzi. Po 4 pierwszych wersach byłam już pewna, ze jest to o nim. Przedstawianie go na samym końcu nie ma większego sensu. Rozumiem, że wiersz pisany w 8 klasie podstawówki i z tego tytuły proponowałabym małą przeróbke... bo z tego tekstu moze wyjść coś naprawdę dobrego i poruszajacego.

Pozdrawiam
Tera
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Ślicznie dziękuje Tero pomyśle nad twoimi radami.
Własnie takie komentarze lubie, które zawierają konkretne rady a nie tylko krytykę. Może masz rację że warto zastąpić tego firera bo jest on zbyt oczywisty ale jescze musze pomysleć nad odpowiednim słowem. Anioł śmierci tez jest dobry ale to jescze nie jest to .
POZDRAWIAM :)

P.S - A moze wy drodzy komentujący macie jakieś pomysły

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Się poprawiam:

"Mam wrażenie, że przed chwilą czytałam coś podobnego"
Rada: zadbaj o to, żeby nikt nie mógł tak napisać po przeczytaniu Twojego wiersza. A nie chodziło mi o tematykę, bardziej o formę.

"I o czym to jest o nazizmie czy faszyzmie?????"
Pytam, bo oddech faszysty skierował moje myśli błyskawicznie na Włochy, pewnie nie tylko moje. Niepotrzebne jest takie przekierowanie. Niepotrzebne powtórzenie oddechu w takiej konfiguracji.
Rada: przerobić - na mocniej, żeby nie była to tylko smutna refleksja, albo bardziej uniwersalnie - o totalitaryzmach.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Somalija ...A tak sobie chciałem coś starszego u Ciebie przeczytać. :)
    • @Somalija Zwykle nie lubię spoilowania, ale tutaj bardzo pomaga tag, którym podpisałaś wiersz.
    • jest dość nieprzyjemnie, wręcz ordynarnie pokacowo, klimat w pokoju schnie na wiór. siedzę na bezwódczu i czuję, jak przenikają mnie szybkopędne obrazy.   na przykład taka wiewiórka, niemal do reszty wjeżdżona w asfalt. tylko ogon jako tako się ostał. i falowała ta martwa kita, poruszana pędem powietrza, gdy przetaczały się obok i nad nią, auta.   znowu wizualizuje mi się dzieciństwo. zarazem chcę pełni dorosłości. takiej bez trzymanki i na chama.   o, ludzie się schodzą. cali z powietrza. deszyfranci  moich kolorowych wizyjek, niewidzialni przyjaciele, panie o małpich twarzach jak u Bukowskiego,  prawilne ziomeczki w szmizjerkach.   parytety – do parteru! niech tylko ksobne się liczy, dreszcz leci z absurdalnie wielką prędkością przez trawione gorącem ciała.   musi być agresywniej i z głębi, jakby markiz de Sade,  siedząc na plecach Walaszka, pisał scenariusz nowego  odcinka Matysiaków!  abyśmy wydobyli z wnętrz całe pokłady pozornie niespajalnego, cisnęli sobie w twarze bryłkami tego urobku!   parę złych wiadomości: dziecko zaczęło rosnąć  w oku naszej wspólnej koleżanki. trzeba je wybrać,  ranę przemyć tequilą lub octem. jeden z kumpli  wspominał coś o zdolności kredytowej,  WIBOR-ze. no i się doigrał.   musimy mu przyszyć do głowy kolorową  czapeczkę ze śmigiełkiem (widziałem takie  u dzieciaków na amerykańskich filmach) i zamknąć gnojka w jednoosobowej kapsule  (nie wiem, skąd wziąć! może zrobimy z toi-toia!),  aby posiedział sam ze sobą,  nauczył się szczeniackiego egocentryzmu.   a tak poważnie: nic nie trzeba. kruszą się ściany,  pęka strop tej dyskoteki. nawet mżawka podeschła. ostatnie strugi, ciurkotliwie ściekające z fal  eternitu, niosą powtarzający się obraz:  ja mozolący się nad listem, który zamierzam  wrzucić do butelki. i cisnąć nią  w rozkołysaną przestrzeń.   ja pochylony nad kartką, o głowie rozpłaszczanej przez zwały piachu nasuwające się na skronie.  
    • @Kasia Koziorowska Super    Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Kawał dobrej Poezji. :) Dołączam pozdrowienia.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...