ślepa

[sahara]

Rozmawiałam z nim.

Z życiem rzecz jasna.

Ku jego przestrodze
w oko wbiłam nóż,
by zmniejszyć ból okolic serca.


Minęły chwile.
Myślałam ze będzie na odwrót,
a jednak inaczej;
rany sie zagoiły
te w sercu.


A ja zostałam ślepa

[nAzGuL22]

Strasznie dopowiedzone wszystko. Nie zostawia autorka ni krzty miejsca na obrazoburcze katowanie myśli przez czytającego, wszystko wyłożone jak na tacy.

Takie teksty źle się po prostu czyta.

Przykładowo:
Ku jego przestrodze
w oko wbiłam nóż,
by zmniejszyć ból okolic serca.


Po co konkretyzować. Bardzo intrygująco brzmiałoby bez tych okolic serca. A już bardzo groteskowo i atrakcyjnie prezentowałoby się:

Ku jego przestrodze
w oko wbiłam nóż
by zmniejszyć ból.

To samo w kolejnej strofie.

Minęły chwile.
Myślałam ze będzie na odwrót,
a jednak inaczej;
rany sie zagoiły
te w sercu.

Mówiąc, że coś miało być na odwrót, już mówisz że jest inaczej niż zakładano. Więc niepotrzebna jest kompletnie trzecia linijka. W dwóch ostatnich znowu te dopowiedzenie, jakie rany, co zrobiły. Z drugiej strony wywalając trzecią linijkę to ostatnie słowa są już bardziej wyraziste. Choć serce jest w tym wypadku bardzo nieadekwatnym umiejscowieniem w kontekście całego wiersza.

Puenta powtarza tytuł, zmień albo jedno albo drugie.

Albo jeszcze inaczej. Unikaj mówienia poprzez tytuł jaki i o czym ten tekst jest. Tytuł ma zapraszać. Jeśli już zaprasza to nie korzystaj z niego w tak oczywisty sposób, w jaki to robisz w puencie.

Najlepiej z tego wygląda sam początek.

Rozmawiałam z nim.

I te dopowiedziane, ale w bardzo ciekawy i dosadny sposób,

Z życiem rzecz jasna.

To chyba najbardziej wyrazisty wątek całego tekstu, bo reszta jest zwyczajnie do ponownego przemyślenia, ułożenia, może i napisania.

Ocena jest oczywiście moim subiektywnym odczuciem, bez żadnych złośliwości. Widać pomysł, i dużą miarkę talentu. Ale jeszcze trzeba mocno popracować nad stylem, bo z formą widać radzisz sobie całkiem nieźle.

No, ale to tyle mojego pastwienia się nad tekstem. Pozdrawiam serdecznie.