Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Płacz,
Całując się ze mną.
Chcę poczuć smak Twojej łzy.
Uśmiechnę się delikatnie,
Ma smak słodki.
Nienawiść dodała
Cukru do herbaty.
Wypijmy ją razem,
Nauczmy się przyjaźni.
Zobacz jak wygląda gorycz.

Opublikowano

Początki, hmmm....
Trzeba pracować, pracować, pracować. Pierwsze, czego się tu nauczyłam to nie dodawać od razu, potrzymać w szufladzie, poczytać kilka razy, krytycznie spojrzeć. Potem się wystawiać, żeby mniej bolało.

Ten "wiersz" mi się nie podoba. "Płacz, całując się ze mną" - płytkie takie jakieś to... Potem też się kupy nie trzyma (UWAGA! NIKOGO OD KUP NIE WYZYWAM!!), a końcówka - zasadniczo goryczy nie można zobaczyć, bo to jest smak, ale nie chcę się czepiać szczegółów.

GL&HF ;)

Opublikowano

Aniu,
to nie jest Twój wiersz
dzielisz go z kilkoma tysiącami autorów, którzy taką samą farbą maźnęli swoje dziełka
może Cię to nie obchodzi, że nie Twój do końca, ale jeśli jest odwrotnie to czekam na następny Twój wiersz z Twoją autorską kreską i kolorkiem;)

:-]

Opublikowano

Po pierwsze - mówimy nie zaimkom (jeżeli już w dwóch pierwszych wersach wiemy, że ktoś się ma całować podmiot, to "Twojej" zbędne) , potem powtórzeniom (dwa razy "smak"). Potem konsekwencja w zapisie - tutaj jest duża (wielka) litera po przecinku i po kropce. Albo decydujemy się na interpunkcje, albo nie.
Wyszło za mało na wiersz - hasło na dziś - "epigonizm".

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...