Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Moja matka nie wierzyła w wielką przyszłość ja od wczoraj
zostałem gdzieś w pokoju między kobietami i mężczyznami
pomiędzy jednym a drugim jest przepaść popatrz jak ładnie
rosną nam kwiaty na balkonie po oknie chodzi pająk

wiesz że nie potrafię już stawiać przecinków i kropek
jak nie rozrzucam ubrań na stole leży szklanka i twój portfel
wyciągam z szuflady zdjęcia z twarzy wyciągam konsekwencje
bycia razem przez te kilka lat czy pół wieku to już nieważne

rozwieszasz pranie zeznałem wtedy w sądzie że nie wiem
jeden paragraf jak złudna nadzieja zresztą źli są sędziowie
w pamięci luki jak mam zapamiętać o ojcu i ojczyźnie
w blasku butelek szukać pocieszenia na lepsze jutro

zabrakło sił na pokonanie ciemności i włączenia kontaktu
przez to wpadłem z jedną zapadłem się w drugą
poszedłem do trzeciej by wreszcie zatrzymać się w połowie drogi
wrócić do pierwszej bo najlepiej zawija kanapki

Opublikowano

Bardzo serdecznie dziękuje za warsztat, jak zwykle nie za bardzo mogę szczegółowo się odnosić do każdej kwestii przez brak czasu. Za to, o ile dobrze pójdzie, jest szansa na inny rodzaj wdzięczności, ale na razie za wcześnie o tym pisać. Jeżeli czas i ludzie będą łaskawi, za niedługo będę mógł bardziej skupić się na pracy twórczej (i nie tylko swojej ;)

Dziękuje serdecznie i pozdrawiam.

Opublikowano

dobry wieczór, panie Krzywak.

chciałam powiedzieć, że niekoniecznie mi się podoba. moim zdaniem, wypadło trochę zbyt dosłownie. szczególnie boli mnie ostatnia strofka, pierwszy wers.

natomiast tytuł genialny, świetnie skomponowane tak, by wciągnąć czytelnika od dosłownie pierwszej literki ;))

pewnie wrócę, żeby pokombinować (w Warsztacie nie zauważyłam, więc zrozumiem, jeśli dalsze uwagi nie będą pożądane).

pozdrawiam.

Opublikowano

Wiersz po przekroczeniu pewnego " punktu krytycznego " ( chodzi o objętość ) musi przede wszystkim się " czytać ". I tak właśnie jest - ciekawie, soczyście i nie głupio. Dla mnie to już ukończony tekst. Świetnie, Michale. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Werka1987                                                                                                         Pięknie uchwyciłaś to, co wiele osób zna z autopsji - gonitwę myśli, brak przełącznika „reset”. Ja zasypiam czasem na filmie, bo mój mózg dostaje zewnętrzny scenariusz, za którym może pójść, zamiast kreślić swoje. To jest jak podanie mu gotowej ścieżki, której już nie musi sam tworzyć. Stąd spokój i sen. Kiedy jestem sama, mój umysł zaczyna pisać własny film i ciężko go zatrzymać  :)
    • Takie myśli trudno odgonić, niektórzy maja swoje sposoby, myślenie o przyjemnościach, liczenie baranów, a najgorsze sa prochy na sen, od odtąd bez nich jeszcze gorzej. Pozdrawiam
    • @Werka1987 Natychmiast rozpoznawalny nastrój — pragnienie ucieczki w sen, uproszczenia, czułość dla własnego ciała — to działa i trafia. Obrazy są codzienne, ale intymne (pstryknięcie, kołdra, miękkie zanurzenie). Pozdrawiam:)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witam - też tak sądzę - trzeba cieszyć się każdą chwilą nie bać się losu                 co ma być to będzie - na tym polega życie -                                                                                             Pzdr.serdecznie. Witam - zgadzam się z tym co napisałaś w komentarzu - nie ma                czarno myśleć - dziękuje za przeczytanie -                                                                                         Pzdr.serdecznie. @huzarc - @Rafael Marius - dzięki - 
    • patrzę w dal  piękno zachwyca    chmury opierają się  o szczyty gór  dziś błękit bez jednej chmurki  wracają wspomnienia  nastrój jak bank pamięci    kiedyś  i Rysy i Giewont i Kasprowy  bywało zmyły pot deszczem  surowy czas zdobywania  nie tyłko...nieba    trud daje owoce  dziś mogę się nimi delektować    patrzę w dal  piękno zachwyca    wczoraj siada koło mnie  nie muszę się go wstydzić  prezentuje się jak ja  uśmiechnięte zadowolone  z minionego czasu  i tego co czeka    patrzę w dal  piękno zachwyca    9.2025 andrew  Wczoraj,Gubalówka jest perłą.  U jej stóp Zakopane i Tatry.   
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...