Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zasypiam przy tobie
wyszemranym słowem
zapisuję twoje wnętrze monologami

trudno powiedzieć że współżyjemy

nasz związek
posiada niebywale stabilny dystans

ja się niekiedy rujnuję
a ty martwo spoglądasz na mnie
że też nie spalisz się ze wstydu
że nie potrafisz
że może byś chciała
spłynąć rzeką i nie wrócić

mimo że przewlekle czujesz
moje ciepło
to złudzenie mojego oddania
i pewnie dlatego
ty mnie zapewne bardziej
cenisz

budzę się obok ciebie znowu
i bez względu na nastrój
jesteś zimna i ciągle stoisz nade mną

jak martwy anioł stróż
dla mnie jesteś
i pozostaniesz
Ścianą

Opublikowano

Tomku!
Jestem pod wrażeniem! Szczerze mówiąc, podobnie jak Arek, nie spodziewałam się takiego "twardego" zakończenia. Jednak po głębszym zastanowieniu doszłam do wniosku, że trafnie oddałeś platoniczne uczucie - "Ściana" to coś nie do przebicia... ale to tylko takie moje...
Podoba mi się ten wiersz.
:))))
Bardzo ciepło pozdrawiam
-Krystyna

Opublikowano

Łyżeczka cynizmu zamiast... osobliwe- jeżeli powiem: intrygujące - czy nie przekroczę nieprzekraczalnej granicy indywidualności ?

Zasakujesz; sztuka w tym, aby podołać za Tobą...( przed Tobą, albo z akcentem na zaś... a to już inny wymiar)mijamy się w płaszczyźnie, chociaż założenie zdaje się być jednorodne - to ci historia...i wołać poproszę, aby rozwikłano - wszak wkład namacalny, a i potencjał obliguje...
Brej nocki, Tomaszu :)
kasia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Piękny początek... wiersz - jak dziecko - ... :) tak czasami o wierszu pomyślałam. Powiedziałabym, że nie tylko.. rodzica.. ale rozumiem. Obrączka coś łączy.. różnie z tym bywa, dobrze, gdy zdobi palec od początku do końca, aż po grób. Tak... nie ma ideałów. Pozdrawiam Ala.  
    • Smutna ta chwila, ale takie też przychodzą, a napisanie zgrabnego wierszyka potrafi poprawić nastrój. Pozdrawiam serdecznie. 
    • Nie ma Bacha   - rusz no żesie - trzask... trzask    wiśta wiooo... No...     - ty zgupiał żeby staruszkie co ślepnie batem     a co ci ona winna... - jedne prosto droge ma to na pamięć powinna   - oj  woźnico żebyś ty tak w Basieńkie wlazł    to byś pojoł jaki to trud dróżkie znaleźć   - niby w kogo.?   - a ta co to w - nocach i dniach - była     starość też jej oczy kradła a w ciemnicy żyć      to chyba tylko kret umie - a to czasem nie Jadźka.?     - nie - Basieńka                               jak nasza szkapa      wrzesień, 2025   język - celowo taki    
    • @Annna2 No właśnie co??? Hahaha uchylę trochę rąbka tajemnicy choć muszę przyznać, że raz nawet przeczytałem ten wiersz z perspektywy - autor=podmiot liryczny i chyba bardziej narcystycznego utworu nie mógłbym sobie wyobrazić :) :) :)    Wracając do rąbka ludzka natura jest różna i często popada w przeróżne ekstrema wyobraźmy sobie osobę-która może być krupierem przy stole i jego głównym graczem albo pięciolinią i ową na niej muzyką, niestety w takim przypadku nawet jak chcesz odejść albo poniewczasie  przejrzysz na oczy i przestaniesz wielbić to i tak zostanie to odebrane jako czyjeś przyzwolenie i skwitowane: "chyba nie rozumiesz ile w tym momencie tracisz" :) 
    • Głos i siła natury w oryginalnym wierszu. Natura, Ziemia przetrwają, ale w jakim stanie, tego nie wiemy.  Pozdrawiam M
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...