Rajskie drzewo cz. III i ostatnia

[Marta Mil]

Woda topiła nędzników,
łgarzy,
zabójców
i złodziei...
ludzkość wznosiła
ręce w błaganiach,
by Pan
stan rzeczy tej zmienił.


Bóg nieugięty,-
nie Jego marzenie...
więc jako Ojciec
plany miał swoje,
bo serce włożył
w ludzkie stworzenie,
a ono nie zna
czym miłości zdroje.


Noe ratował co godne było
przetrwania tego losu
i choć wątpiono
w Arkę Przymierza
lud sprawiedliwy
w jej stronę zmierzał.


Tak się toczyły te Boskie dzieje,
gołąb wybrańcom ląd wskazał,
niech Bóg kieruje i naszą łodzią,
a dłonie nasze splata
w modlitwie u ołtarza.


Cóż Boże,
nawet gdyby...
ludzkość błagała,
byś Raj przywrócił
stracony...
czy nas wysłuchasz?
Nie sądzę Panie,
lecz racz wysłuchać
nasze błaganie.


Nasze modlitwy,
nasze starania,
nasze ofiary
i miłowania...


My zaś czekamy
sprawiedliwości,
jak Adamowi nakazałeś,
wracamy
do Twej gliny z marności
wołając :
przebacz nam
Panie!


Wężu!
Szatanie!
Marny złoczyńco!
Giń w swoim ogniu piekielnym,
pełzasz i wijesz się po tej ziemi,
a śmiesz nazywać się ;
wielkim...


Może i Tobie
Bóg wszystko przebaczy,
bo serce Jego miłości pełne,
ale tymczasem
niech cię pochłoną
czeluści piekielne!


Ach, Rajskie drzewo,
cóżeś uczyniło,
żeś owoc grzechu zrodziło,
wieków już tyle...
a smak tej jabłoni
czuć ze zdwojoną siłą...

[Wiesław J.K.]

Marto, twoje Rajskie Drzewo jest świetną kontynuacją wszystkich wierszy o raju zamieszczonych na tym forum i dopełnia tą wizję wspaniale. Wszystkie te wiersze są naszą ludzką interpretacją ciekawie ujętą w słowie pisanym.

[Marta Mil]

dziękuję...