Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rajskie drzewo cz. III i ostatnia

Marta Mil

Przez Marta Mil
w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Marta Mil

Marta Mil

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Woda topiła nędzników,
łgarzy,
zabójców
i złodziei...
ludzkość wznosiła
ręce w błaganiach,
by Pan
stan rzeczy tej zmienił.


Bóg nieugięty,-
nie Jego marzenie...
więc jako Ojciec
plany miał swoje,
bo serce włożył
w ludzkie stworzenie,
a ono nie zna
czym miłości zdroje.


Noe ratował co godne było
przetrwania tego losu
i choć wątpiono
w Arkę Przymierza
lud sprawiedliwy
w jej stronę zmierzał.


Tak się toczyły te Boskie dzieje,
gołąb wybrańcom ląd wskazał,
niech Bóg kieruje i naszą łodzią,
a dłonie nasze splata
w modlitwie u ołtarza.


Cóż Boże,
nawet gdyby...
ludzkość błagała,
byś Raj przywrócił
stracony...
czy nas wysłuchasz?
Nie sądzę Panie,
lecz racz wysłuchać
nasze błaganie.


Nasze modlitwy,
nasze starania,
nasze ofiary
i miłowania...


My zaś czekamy
sprawiedliwości,
jak Adamowi nakazałeś,
wracamy
do Twej gliny z marności
wołając :
przebacz nam
Panie!


Wężu!
Szatanie!
Marny złoczyńco!
Giń w swoim ogniu piekielnym,
pełzasz i wijesz się po tej ziemi,
a śmiesz nazywać się ;
wielkim...


Może i Tobie
Bóg wszystko przebaczy,
bo serce Jego miłości pełne,
ale tymczasem
niech cię pochłoną
czeluści piekielne!


Ach, Rajskie drzewo,
cóżeś uczyniło,
żeś owoc grzechu zrodziło,
wieków już tyle...
a smak tej jabłoni
czuć ze zdwojoną siłą...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • KOBIETA
      Myśl po przebudzeniu

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Leszczym   kolejny ciężki poranek? ;)  bezsens nonsensu …no cóż…   pozdrawiam Ciebie Michale :) z sensem:)   
    • Berenika97
      Myśl po przebudzeniu

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Leszczym Budzik już dawno awansował na wroga publicznego numer jeden.To urządzenie ma w sobie coś diabelskiego – wyrywa człowieka ze snu (jedynego miejsca, gdzie świat ma jeszcze jakiś sens) i wrzucić go prosto w absurd codzienności. A ta potrafi wyssać energię bardziej niż sam brak snu. Śmierć budzikom!  
    • Simon Tracy
      Chroń króla

      Przez Simon Tracy · Opublikowano

      Każdy mój ruch jest poczęty z bezsilności. Na planszy mojego życia, wszystkie pola są śmiercionośnymi pułapkami. Dlatego najlepszym sposobem wydaje się, utonięcie w myślach. Sennym bezruchu, któremu bliźniacze wsparcie okazuję Twoja obojętna i skupiona na błądzeniu po klawiszach fortepianu twarz. Ty nadal grasz. Palcami, kościstych kłamstw. Opuszkami, chłodnych uśmiechów. Knykciami, zdradliwych, porannych pocałunków. A ja ciągle myślę nad kolejnym ruchem. Minutą, godziną, dniem. Gdybym tylko wiedział ile mi pozostało czasu? Ile nam go bezcelowo ubyło? Ile zabrały wieczory, pełne tulenia i szeptów? Ranki chłodne, łaknące rozgrzania w miłosnych uniesieniach. Podróże słów do naszych serc i dusz. Ukrytych za grubymi murami niedostępnego egoizmu. Uwielbienia własnego ja. Ty - trującą lilia. Ja - doskonały narcyz. Mogę tylko patrzeć ukryty za zwartym szykiem swych wojsk. Pionów, co pieśń bitewną wznoszą. Bez wahania, oddają ofiarę z życia. Zabierając w zaświaty, tylu wrogów ile zdołają Gońców rozesłałem. Wrócili z niczym przed moje oblicze. Zapomniałem już. Jestem sam i sam muszę podjąć decyzję. Nie mam sojuszników ani przyjaciół. A wroga tylko w Twej osobie. Konie, rwą murawę pod sobą. Podkutymi kopytami. Ich oczy przekrwione, ślą pioruny z nienawiści złożone, na wrogie szańce. Parskają i rżą niespokojnie, chcąc rwać cwałem ku miłosiernej śmierci lub wiecznej chwale. Kaptury kolczug lśnią, nad ceglanymi blankami wież. Kusze załadowane bełtami z miłosną trucizną, wcelowane w Twe serce. Czekają jedynie na sygnał by rozpętać piekło. Królową, wygnałem na Twój koniec planszy. Po cóż mi szpieg i kłopot w oddziale. Chodzi mi tylko o Ciebie. By Cię pokonać. Zniszczyć i upokorzyć. Przed światem i ludźmi. Osądzić i osadzić w lochu. Gdzie Twój krzyk i szloch, będą wieczną udręką. Za grzechy nasze. Których ja jednak nie żałuję. Spojrzałaś przez ramię na mnie. Nie grasz? Spytałaś zdziwiona. Myślę nad ruchem. Odparłem. Jak chronić króla. A zabić. Najlepiej jednym, dobrym ruchem. Niepotrzebną królową.
    • andrew
      Spacer na linie

      Przez andrew · Opublikowano

      @Berenika97

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • KOBIETA
       Mała czarna …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      @Tectosmith   mówisz i masz :) dla Ciebie wszystko ;) już zmieniam!  dziękuję za radę Tectosmith :)    Pomimo, że uwielbiam …kropki i wielokropki :) 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...