Źdźbła

[Zofia Ryncka]

Każda, nawet najgorsza sytuacja obrasta w nawyki i rytuały.

Nic nie wiemy o sobie samych. Wszystko co wiem o sobie - to tylko domysły.

Gdziekolwiek usiądę obok mnie stoi puste krzesło, jakby konieczność dystansu.

Jakże niemiłym zaskoczeniem jest lustro w publicznym miejscu.

Staramy się jak możemy dotrzeć do granic naszych możliwości.

Wybieram się w drogę. Gdzie? Jeszcze nie wiem. Od urodzenia gotowa,lecz wciąż nieprzygotowana.

[a._mrozinski]

Te "źdźbła" są nawet niezłe, ale przecież to nie wiersz. Problem jak to ocenić. To jest forum poezji, więc ja nie wstawię tutaj nawet najlepszej pracy historycznej czy genialnego dramatu (nawet gdybym umiał takie napisać).

[Beenie M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przyciągnął mnie tytuł – lubię trawy, łąki – ale nie udało mi się wyłowić związku tytułu z treścią. Wiersz, o ile dobrze odczytuję, prawi o szarzyźnie dnia, nieznajomości siebie, samotności, wkraczaniu w dorosłe życie.

W drugim wersie piszesz - Nic nie wiemy o sobie samych, a zaraz potem - Wszystko co wiem o sobie. Jedno przeczy drugiemu.
Nie wystarczyłoby napisać: Nic nie wiemy o sobie samych, wszystko to tylko domysły.

Końcówkę widziałabym tak:
Od urodzenia gotowa, lecz wciąż nieprzygotowana,
wybieram się w drogę, chociaż jeszcze nie wiem gdzie.

pzdr.