bez tytułu /

[Tomasz_Biela]

pamiętam dziadka i jego opowieści
skulone w kącie placu zabaw do dziś

nie widziałem jak umiera
jego obecność czuję na wypalonej ściółce
kruszy się drzewo wypełnione lasem


po wielu latach słabość wygląda jak świeży mech
wydał na świat ostatnią przystań
między strumykiem a norą lisa
zjednoczone elfy modlą się w pełnych słojach
soczystej pustyni więź
dopóki żywica nie przestanie grzać
zastygając na zbroję

wewnątrz przepaści ostrza krew to przysługa
za darowiznę

żadna spiżarnia nie pomieści tylu zapasów sił
ani żaden człowiek
nie zestarzeje się tak pięknie
zostając bez wyboru

pamiętam dziadka
jak wiekowy owoc wyrwał korzeń
o niebo lądując
wyżej

[Marlett]

Tomku!
Wiersz wzrusza.
Słońca,

[Waldemar Talar]

Bardzo wzruszający a zwłaszcza dwie ostatnie - piękny wiersz
Tomaszu- nie czekaj długo tylko pozwól innym również
się wzruszyć i przenieś go wyżej.
pozdrawiam

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję /

uszanowanie/

[Tomasz_Biela]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cieszy mnie Twoja opinia /
pewnie się pojawi na innej półce

\
uszanowanie

[Judyt]

piękny, ciepłoniaście