Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wpadłem w zasadzkę! Jak podejrzewałem, Ukochane Latawce są Bernardetką,
pod której pozorem mnie uwodziły a ja głupi uległem, bo wydała mi się podobna do
Cudownych Latawców. Podobna? Taka sama! Ale skoro zdradziłem, bo doskonale
imitowała siebie, sama rzekomo będąc gdzieś daleko, skoro mnie
odtrąca, bo po raz drugi serce mi Ją podpowiedziało, trudno - mogę
odejść do Bernardetki, którą w końcu jest. Może będzie szczęśliwsza,
że i to zrobiłem dla niej?... Ale jak tu żyć z poczuciem winy, było nie było
zdradziłem ją, zanim się z nią połączyłem, nieważne, że okazała się tą samą
osobą - jestem winien po dwakroć! Próbując się wytłumaczyć, że kochałem
ją jako Bernardetkę, zranię Ukochane Latawce. Mówiąc, że dlatego zdradziłem,
bo wydała mi się taka sama jak Ukochane Latawce, ugodzę dumę Bernardetki.
Najgorsze jest to, że już sam tego nie rozumiem: zdradziłem jedną
czy pokochałem ją dwukrotniej?
Czasu! Więcej czasu, Panie w... Trójcy! Muszę to wszystko teraz 300 lat przemyśleć:


"Kocha, nie kocha... kocha, nie kocha..."
Akacja: "Wynocha!
... albo zaczekaj dzieweczko, nuże -
teraz ja z ciebie sobie powróżę!
Kocha, nie kocha... o, jeszcze nóżka:
kocha mnie, kocha! Kocha mnie gruszka! :-)"



hmmm..Kalosze to Ty długowieczny jesteś;);)...podzielimy sie z Latawcami tym erotykiem:)..tak pół na pół:):)...co Ty na to?;)

ale kto? ja? nie, ja się nie podzielę. jedne nogi, jedne kalosze =)
(nawet jeśli stonoga w stokrotkach :D)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję pięknie :) I nie wynoszę się: ani stąd, ani tym bardziej nad innych.
Pozdrawiam.

Boski ty "chwaście" XDDD To jest tak obrzydliwie sztuczna skromność, że aż...
że aż mój wazelinometr w dupie wskauzje dojście do puntku G. :P

Boski nienawidze cie!

:)))))))



Raz się cham jeden panoszył po "pet-ce"
no bo z lepszym to on tam nie chce
gdzie mu Lectery, gdzie mu Sojany -
bo on być woli w pobliżu Hani
I pisał sobie literek wiele -
bo tak się dzieci tworzy poezje -
i z tych literek rzekłbyś ziarenek
które na kartce, zasiał, a z siewek
prosto do nieba... nie bo do neta
wysrosly wiersze, jak chciał poeta
o kwiatach złotych i tak bajecznych
że na ich widok byś się powiesił,
że tak nie piszesz, że srasz - nie sadzisz
i twoja praca - i wszystko na nic -
bo taką misje pewne kalosze
(ażeby nigdy nie miały pary)
że: mówią sobie - tu się rozłoże,
gdzie zieleń pe-tki, jak łąki dary
i będę wszystkich zawstydzał sobą
to jest poezją, no bo wy wiecie
że się poezja z moją osoba
kojrzay silna i piekna wielce,
że pod jej wpływem...
się zabjecie

z zazdrosći



:DDD


pozdr.

E tam. Sam umieszczasz tu takie fajne wiersze jak powyższy (czemu nie w ZET?!)
Zakłamaniec jeden, obłudnik jesienny (letni uleciał za może a mógłby więcej),
krótko mówiąc: Adolf po przecinku :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ciekawa interpretacja. Myślenie w kontekście tego co napisałeś,
to rzeczywiście taki szaman odwracający uwagę od prawdziwych cudów.
Wywleka z nas to co głęboko ukryte (jak w kopalni odkrywkowej) i wystawia na widok,
żeby SIĘ lepiej sprzedać.
Dziękuję i pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @obywatel Głupie może nie, ale trudno nie zgodzić się z tym, że zaaranżowane być może jest, a może napewno...sam nie wiem. Pozdrawiam! :)
    • Mnie proszę nie liczyć. Policzcie sobie nawet psa, kota czy świnkę morską. Ale beze mnie… Że co? Że co się ma wydarzyć? Nie. Nie wydarzy się nic ciekawego tak jak i nie wydarzy się nic na płaskiej i ciągłej linii kardiomonitora podłączonego do sztywnego już nieboszczyka.   I po co ten udawany szloch? Przecież to tylko kawał zimnego mięsa. Za życia kpiarsko-knajpiane docinki, głupoty, a teraz, co? Było minęło. Jedynie, co należy zrobić, to wyłączyć ten nieustanny piskliwy w uszach szum. Ten szum wtłaczanego przez respirator powietrza. Po co płacić wysoki rachunek za prąd? Wyłączyć i już. A jak wyłączyć? Po prostu… Jednym strzałem w skroń.   Dymiący jeszcze rewolwer potoczy się w kąt, gdzieś pod szafę czy regał z książkami. I tyle. Więcej nic… Zabójstwo? Jakie tam zabójstwo. Raczej samobójstwo. Nieistotne z punktu widzenia rozradowanych gówniano-parcianą zabawą mas. Szukać nikt nie będzie. W TV pokazują najnowszy seans telewizji intymnej, najnowszy pokaz mody. Na wybiegu maszerują wieszaki, szczudła i stojaki na kroplówki… Nienaganną aż do wyrzygania rodzinkę upakowaną w najnowszym modelu Infiniti, aby tylko się pokazać: patrzcie na nas! Czy w innym zmotoryzowanym kuble na śmieci. Jadą, diabli wiedzą, gdzie. Może mąż do kochanki a żona do kochanka... I te ich uśmieszki fałszywe, że niby nic. I wszystko jak należy. Jak w podręczniku dla zdewociałych kucht. I leżących na plaży kochanków. Jak Lancaster i Kerr z filmu „Stąd do wieczności”? A gdzie tam. Zwykły ordynarny seks muskularnego kretyna i plastikowej kretynki. I nie ważne, że to plaża Eniwetok. Z zastygłymi śladami nuklearnych testów sprzed lat. Z zasklepionymi otworami w ziemi… Kto o tym teraz pamięta… Jedynie czarno białe stronice starych gazet. Informujące o najnowszych zdobyczach nauki. O nowej bombie kobaltowej hamującej nieskończony rozrost… Kto to pamięta… Spogląda na mnie z wielkiego plakatu uśmiechnięty Ray Charles w czarnych okularach i zębach białych jak śnieg...   A więc mnie już nie liczcie. Idźcie beze mnie. Dokąd.? A dokąd chcecie. Na kolejne pokazy niezrównanych lingwistów i speców od socjologicznych wynurzeń. Na bazgranie kredą po tablicy matematyczno-fizycznych esów-floresów, egipskich hieroglifów dowodzących nowej teorii Wielkiego Wybuchu, którego, jak się okazuje, wcale nie było. A skąd ta śmiała teza? Ano stąd. Kilka dni temu jakiś baran ględził na cały autobus, że był w filharmonii na koncercie z utworami Johanna Straussa. (syna). Ględził do telefonu. A z telefonu odpowiadał mu na głośnomówiącym niejaki Mariusz. I wiedzieliśmy, że dzwonił ktoś do niego z Austrii. I że mówi trochę po niemiecku. I że… - jest bardzo mądry…   Ja wysiadam. Nie. Ja nawet nie wsiadłem do tego statku do gwiazd. Wsiadajcie. Prędzej! Bo już odpala silniki! Ja zostaję na tym padole. Tu mi dobrze. Adieu! Poprzytulam się do tego marynarza z etykiety Tom of Finland. Spogląda na mnie zalotnie, a ja na niego. Pocałuj, kochany. No, pocałuj… Chcesz? No, proszę, weź… - na pamiątkę. Poczuj ten niebiański smak… Inni zdążyli się już przepoczwarzyć w cudowne motyle albo zrzucić z siebie kolejną pajęczą wylinkę. I dalej być… W przytuleniu, w świecidełkach, w gorących uściskach aksamitnego tańca bardzo wielu drżących odnóży… Mnie proszę nie liczyć. Rzekłem.   Przechadzam się po korytarzach pustego domu. Jak ten zdziwaczały książę. Ten dziwoląg w jedwabnych pantalonach, który po wielu latach oczekiwania zszedł niebacznie z zakurzonej półki w lombardzie. Przechadzam się po pokojach pełnych płonących świec. To jest cudowne. To jest niemalże boskie. Aż kapią łzy z oczu okrytych kurzem, pyłem skrą…   Jesteś? Nie. I tam nie. Bo nie. Dobra. Dosyć już tych wygłupów. Nie, to nie. Widzisz? Właśnie dotarłem do mety swojego własnego nieistnienia, w którym moje słowa tak zabawnie brzęczą i stukoczą w otchłani nocy, w tym ogromnie pustym domu. Jak klocki układane przez niedorozwinięte dziecko. Co ono układa? Jakąś wieżę, most, mur… W płomieniach świec migoczące na ścianach cienie. Rozedrgane palce… Za oknem jedynie deszcz…   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-11-03)    
    • @m1234wiedzialem, że nie zrozumiesz, szkoda mojego czasu. Dziękuję za niezrozumienie i pozdrawiam fana.   PS Żarcik etymologiczny od AI       Etymologia słowa "fun" nie jest w pełni jasna, ale prawdopodobnie wywodzi się ze średnioangielskiego, gdzie mogło oznaczać "oszukiwanie" lub "żart" (od XVI wieku). Z czasem znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki", które są obecnie głównymi znaczeniami tego słowa.  Początkowe znaczenie: W XVI wieku angielskie słowo "fun" oznaczało "oszukiwanie" lub "żart". Ewolucja znaczenia: W XVIII wieku jego znaczenie ewoluowało w kierunku "przyjemności" i "rozrywki". Inne teorie: Istnieją spekulacje, że słowo "fun" mogło pochodzić od średnioangielskich słów "fonne" (głupiec) i "fonnen" (jeden oszukuje drugiego). 
    • Po drugiej stronie Cienie upadają    Tak jak my  I nasze łzy    Bo w oceanie nieskończoności  Wciąż topimy się    A potem wracamy  Bez śladu obrażeń    I patrzymy w niebo  Wszyscy pochodzimy z gwiazd 
    • na listopad nie liczę a chciałbym się przeliczyć tym razem
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...