Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

umorusany wrzawą bitew
nieistotne prawdy przeciskam
między cząstki zapomniane
łąki oszklone rosą

spośród starych wierzb
wyławiam poranki jasne
milczenie nad rzeką
spojrzenia w obłoki

tak mało chcę
serca bez grymasów
spojrzenia w duszę
dziś oczu twoich
słonym szczęściem
moje

nic więcej

Opublikowano

Zbyszku!
Bardzo osobisty i wzruszający!
A to najbardziej

tak mało chcę
serca bez grymasów
spojrzenia w duszę
dziś oczu twoich
słonym szczęściem
moje

nic więcej


Prosto i tak z głębi serca. Bardzo poruszył, bardzo...
:)))))))
Cieplutko pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo dobery początek! Najlepsze to:

umorusany wrzawą bitew
nieistotne prawdy przeciskam


JaKie prawdziwe i jakie smutne. Ale najlepszy jest czasownik, który urzyłeś: przeciskam. Tak bitwy, kłótnie, spory to mur przez któy ledwo się świało, prawe da przecisnąć, niby tak niestotną, a tak ważną! B. dobry fragment!

Co do puenty, proponowałbym skrócić, obciąć te spojrzenia,cozy, dusze i zostawić tą perełkę-perełek. Supwer pomyśł z tym grymasem serca, wiec bardziej bym go nagłośnił i taką puentę dął:


tak mało chcę
serca bez grymasów


nic więcej


Ogólnie fajnie się czyta. Widzę spojnosc stylu, czytam większość twoich tutaj i problem jakże ważny.

jestem za ;)

pozdr.
Opublikowano

Witam adolfie!
Problem zwarty w wierszu z pozoru prosty
ale jakże niebanalny dla wielu
a nawet dla większości jest lub będzie.
Serdeczne dzięki za interpretację.
Również czytam Twoje
masz ciekawe, dobrze napisane pomysły.
pozdr. :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • "zła nie czynię  mnie nie dotyczy  odwracam się od niego  pływam w zadowoleniu  widzę dobro po swojemu  zadowalam swoje ja"   czy to te słowa nie są przypadkiem objawem pychy!!! Dobro jest jedno i takie jakie On nam pokazuje w przykazaniach i objawieniach     na dzień 20 lipca "Myśli na każdy dzień' - Alicja Lenczewska:                                 " Nie płacz nigdy nad swoim cierpieniem - płacz nad swoją nędzą, niewdzięcznością i niegodnością, bo większe są niż cierpienie, które przeżywasz ...                                 Nie mogę pocieszać i obdarowywać człowieka zadowolonego z siebie, który w swym przeświadczeniu już wszystko ma. Pocieszam i obdarzam tych, którzy pragną, są złaknieni, którym nie dostaje, którzy widzą swą nędzę i niemoc"                                                                                                                                                       Świadectwo 559
    • @Annna2 ... I zawsze bliska choć daleka ma myśl na Ciebie cięgle czeka  ... Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • @violetta trochę jestem zdziwiona, bo Twoje teksty Violu są mgnieniem motyla o szczęśliwości. Delikatne, romantyczne, zwiewne. Tak świat odbierasz, czy tak go kreujesz? Moje to ciosane kołki, jakaś kompletnie inna bajka. bb
    • Nad filiżanką herbaty, o smaku mięty i róży, swe życie człowiek przegląda,   fusami — jak z wosku — wróży. Każdy łyk to obraz, z przeszłości coś przywoła: dzieciństwo, młodość i miłość — co serce wciąż unieść zdoła. Fusy — jak ślady życia na dnie porcelanowej miski — mówią o dawnym czasie, o chwilach tak bardzo bliskich. W ciszy snują się myśli, jak para znad filiżanki, niosąc westchnienia duszy, matczynej kołysanki. Na dnie — półkole księżyca wśród fusów stygnących powoli. Noc jakby cicho szeptała: „To było… minęło, lecz boli.” Choć wróżby są ulotne i fusy kłamią czasami — to warto wziąć łyk wspomnień, które zostały z nami.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...