Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ulga Chrystusa


Rekomendowane odpowiedzi

Kiedy świat zbawi i siądzie zmęczony
W miejscu gdzie rosła przed wiekami Jabłoń
a krąg jak Ziemia historia zatoczy
I w biegu zerwie korony z głów władcom.

To na zegarek spokojnie swój spojrzy
Każe wskazówkom ściąć z tarczy godziny
I do kieszeni złoty krzyżyk włoży
Na czas pochówku swojej podobizny.

Westchnie tak cicho, ciele-śniąc swe rany
W perukę nieba: wiatr lub chmurę białą
Płaszcz z siebie zdejmie, co jest z włosia gwiazdy
i wyjdzie z ziemi… drzwi lekko szturchając.

A w nich zaskrzypią, zamki jak zawiasy
Naoliwione nadzieją w człowieka
I razem krzykną, chcąc przekrzyczeć czasy,
Że tego świata, tak naprawdę nie ma!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dobry wiersz- jak dla mnie

:) Dzięki za wgląd. Fajnie, że sie podba. Co do proponowanej zminy, myślke, że zmienią koljeność. a co do zamiany, żeby zorbić jednak wiersz stroficzny - widze, że mnie nakryłaś ;) Rzeczywiście pisany bł jako stroficzny, ale potem zadecydowałe, że będzie astroficzny ;) jeszcze pomyśle nad tym

dzięki za wgląd ;)

pozdr.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...