Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"To tylko dwa konruty w ciemnościach"

Amelia Szpera
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Amelia Szpera

Amelia Szpera

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nakreślasz linię wzdłuż kręgosłupa
Jednym pociągnięciem pędzla.
Delikatnie świdrujesz między łopatkami
Pozostawiając ślady niewyschniętej farby.
Bez przeszkód mgniesz przez dreszcze
Nie zrażając się, wręcz przeciwnie.
Chcesz uchwycić chwile, jak w impresjonizmie,
Bo chyba o to tam chodzi.
Bawisz się w malarza własnych pragnień,
Urzeczywistniając to, co nieetyczne.
Ciało kobiety pod postacią płótna
Z namiętnością oddaje się sztuce.
Bezwładnie współgra z pędzlem,
Czekając na moment, kiedy to ona
Przejmie kontrolę nad całością.
Zamaczając w niej miękkie włosie,
Wchłania pastelową paletę barw
Bez strachu przed krzywdą...
Dzisiaj nic złego się nie wydarzy.
Natchniony wieńczysz swe dzieło rozkoszą.
W tle da się słyszeć przyjemne pojękiwanie.
Arcydzieło dzisiejszej nocy
Zakończone sukcesem, a przecież
To tylko dwa kontury w ciemnościach,
Tak blisko, że bliżej się nie da.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Leszczym
      Inne spojrzenie na ucieczkę

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Berenika97 Wpadam czasem w powagi, nie przeczę, często nawet, ale gdybym traktował zupełnie serio moją obecność na tym forum to tak bym się spiął, że niczego bym nie napisał. Moim zdaniem to kolejny z paradoksów pisania. Ci co traktują to śmiertelnie poważnie i ci co podchodzą w sposób absolutnie fachowy i perfekcjonalny często nie piszą wcale za dużo. Oni tak bardzo stawiają na jakość, że ich pognębia brak ilości. 
    • Pastav
      Disiejsi Ludzie

      Przez Pastav · Opublikowano

      Świat nasz w dzisiejszych czasach coraz bardziej na psy schodzi. Choć mówię to otwarcie, niewielu się ze mną zgodzi. Byle mieć portfel cięższy, ludzie najbliższych sprzedadzą. Prosto z serca bliźniemu już nic darmo nie oddadzą. Przyjaciół odrzucą, aby ktoś inny dobrze mówił, Przejmują się w kółko tym, by nieznajomy ich lubił. Powiedz mi proszę, cóż mam począć w tym okrutnym świecie, Gdy każdy wokół żyje tak, jakby był już na mecie.
    • infelia
      Awantura

      Przez infelia · Opublikowano

      Ten nieznośny wiersz o drwinie losu, Nad którym głowiłem się wieczorami, Złamał mi ołówek i ugryzł w palec. Dam ci ja popalić, niewdzięczniku!   Dłutem w kamieniu cię wykuję, cwaniaku, Już mi sztuczek na papierze nie wywiniesz. Skończą się psikusy z przestawianiem liter; Rozwydrzyłeś się zanadto, brykasz sobie.   Skaczesz po moim zeszycie z kartki na kartkę. Chcę cię schwytać w jedną strofę zgrabną, A ty na ostatniej stronie leżakujesz leniwie. Wałkoniu – wstawaj, pobudka, wróć do szyku.   Za dezercję trafisz do szuflady na zapomnienie, A jeśli złość mi nie minie – to cię wygumkuję! Napiszę nowy, urokliwy wiersz, taki milusi, A tobie z zazdrości niech serce pęka, rozrabiako.   Co tam skomlesz, łzy wylewasz? dam ci chustkę. Nie? o arkusze papieru on ci woła: „odpokutuję!” Pokaż, co tam knujesz – tusz mi zjesz na darmo. „Za górami, za lasami mieszkał sobie bajarz,   Ni to pisarz, ni poeta – zwykła trąba, wierszokleta. W metafory, jak już wpadnie – plum! znika w przeręblu. Rymem wali w bęben, niczym King Kong w klatę.” Dość – w złość wpadam; dorwę cię ja kiedyś.   Wykiwany na całego, gaszę lampkę nocną, oniemiały. Do poduchy się przymilam, ona na mnie nie zawarczy. Puch mnie utuli, sen podpowie bajeczny. Chwila, zaraz, gdzie jest moje wieczne pióro?
    • Wochen
      Nielogiczność

      Przez Wochen · Opublikowano

      Krzyk Złość Cisza Pustka   Tęsknota Przywiązanie Powrót   Strach Samotność   Kto jeszcze pyta Dlaczego Ogół Odpowiada jeden Bo nie wie
    • Wiesław J.K.
      Gryps od serca

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      @Migrena Czytałem niegdyś książki Stanisława Grzesiuka, a także słuchałem Orkiestry Ulicznej z Chmielnej i Twoj wiersz właśnie mi o nich przypomniał.  Pamiętam tamte czasy, a zwłaszcza przychodzi na myśl historyczna subkultura młodzieżowa z lat 70's "Gitowcy"*   *"Gitowcy" to historyczna subkultura młodzieżowa z lat 70. w Polsce, kojarzona z osiedlami bloków mieszkalnych z okresu PRL. Różnili się od innych grup, takich jak hipisi, schludnym wyglądem, nosili ortalionowe wiatrówki, zaprasowane spodnie i buty z ostrym noskiem. - Google.com

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...