Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Samotność powoli rozchyla nogi
- a ja-
Rozdzieram kolejne powłoki milczenia
Między nami ściana
Paznokcie wbijam w ciszę

Chcę być brutalna
Bezwzględna
I zimna

Nie, nie potrafię

Krzyczę

ty mnie nie słyszysz

Kolejny kieliszek rzucam za siebie
Kolejny procent zagłusza sumienie

Ręce związane
Oczy zamknięte

Nie, nie potrafię...
Znów mnie zabiłeś























[sub]Tekst był edytowany przez Seniorita Grzesznica dnia 20-06-2004 14:58.[/sub]

Opublikowano

Hm...Przeczytałem go parę razy i po mimo, że do końca mnie nie urzekł to jednak nie potrafię go ominąć bez słowa. Zaintrygował mnie, powiedziałbym nawet. Zgwałcenie przez samotność, czyjąś obojętność, a póżniej morderstwo jak w kryminale.
W sumie to koniec mnie zawiódł ( może za "pusty"?)

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dobre choc powyższy fragment szpeci wiersz - jest już taki oklepany.
pomysł ciekawy choc juz dużo czytałam na ten temat. wiersz do dopracowania, ale ogólnie duży +

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka zaczynam w nie wierzyć - cuda, ale nie chcesz rady, więc tylko rozglądnij się, fajowe rzeczy w historii forum i można zagłębić się. Wpis odbieram nie tylko jak nagrodę i wdzięczność, też lubię Twoje pisanie :)
    • @huzarc  dzięki,  
    • @Annna2 Twój wiersz jest odważnym eksperymentem językowym – gra literą „G” sprawia, że czyta się go jak rodzaj muzycznej improwizacji, gdzie rytm i brzmienie stają się równie ważne jak sens. Dzięki temu tekst zyskuje własną melodię i charakter, jakby mówił do ucha, a nie tylko do oczu.
    • Gdzieś tam są starzy, inni bo przeźroczyści. Gadżety, bibeloty, inne jeszcze ich nie dotyczy. Gorączka, choroba, to nic nie obchodzi, gdy cierpienie, po co, na wzrok to szkodzi. Gniewni ci młodzi, od nich całe zło pochodzi. Gdyby tak z losem często nie grali. Gloryfikowali mniej posiadaniu, gadaniu i krzyku, a potem śmiechu nie zakotwiczyli u góry. Gustowny lot im, tylko w chmury. Gdyby tak byli-  mówimy.   Gaje oliwne bez wody to pustynie. Gabaryty dobra czy zła, od nas zależy Gra z życiem nasza. Gumką myszką grafitowy kolor wymazać, gram bieli niebu dolać, gładzić słowa Grymasy i zmarszczki gryzą, kąsają bólem. Grząskość, za nią nikt inny nie jest winien. Gdy kradnie się wszystko, także zwątpienie, gwiazdozbiór nie nasz. Gula jak kula u nogi, drogą idą tylko wtedy granitowe kamienie.                                          
    • @Migrena Twój wiersz jest jak długi oddech tęsknoty — rozpięty między intymnością a kosmosem. Czytając go, ma się wrażenie, że to nie tylko zapis uczucia do drugiej osoby, ale też modlitwa o bliskość, o przekroczenie samotności i bariery, jaką stawia ekran.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...