Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Retrospekcja

pawel13
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

pawel13

pawel13

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

a pamiętacie może stworzenie świata

na srebrzystej podłodze odbija się niebo
Wielka Niedźwiedzica z jej mężem Syriuszem ryczy
z ust otwartych cieknie piana a księżyc to lampa zakamarków
a lampa to księżyc pokojów który oświetla plan budowy leżący na biurku

po lustrze w łazience spływa cicho krew i tkanka honoru
pozostanie na nim tylko miesień gładki za wyżłobieniem Raju
rodzi się tysiące nowych myśli podobnych do skrzydeł
włożone jak topór wojenny na skraj ogrodu
tam nie ma miejsca dla dzieci
za to przepływają chmury

[20 sierpnia 2008 r.]

Ilionowski

Ilionowski

Opublikowano
Opublikowano

dziś często wspominam ten pierwszy raz, kiedy to w ściskając swojego penisa w dłoni dziwiłem się temu uczuciu, tej orgazmicznej emocji, była taka nocna, taka sennna, znana do tej pory tylko z nocnych pollucji. pamiętaam to uczucie dlatego, że mnie zaskoczyło, dzisiaj nie widzę w nim nic wyjątkowego, ale pierwszy raz zdarza się tylko raz jeden.
mam szczerą nadzieję, że ten wiersz, który tu wkleiłeś też wydarzył się tylko raz, że następne razy będą lepsze i lepsze. chociaż pocieszyć cię muszę, że pierwszy stosunek analny, gdzie nie zniesmaczały mnie resztki kału na penisie, odbyłem jakieś 10 lat temu - czyli w porównaniu do chronolgiii świata stosunkowo niedawno.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • bazyl_prost
      jesteśmy drzewami

      Przez bazyl_prost · Opublikowano

      pewnie też@violetta
    • Waldemar_Talar_Talar
      Poduszka wspomnień

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - cieszy mnie że poruszył - czyli zdał egzamin - dziękuje -                                                                                                               Pzdr.   Witaj - fajnie że ładnie - dziękuje -                                                                 Pzdr.                                                                  Witam - miło mi że obraz czytelny i emocjonalny - dziękuje  -                                                                                                          Pzdr.  Witaj - tak wyszło - a z tym blaskiem może masz racje - dzięki że czytasz -                                                                                                       Pzdr.                                            Witaj - ano taka jest - ale jest miła -                                                                 Pzdr.serdecznie. Witam -    Witaj - masz rację  - czasem trzeba bo można poczuć ulgę odnaleźć się -                                                                                                               Pzdr.serdecznie. @Kwiatuszek - @Posem - @Simon Tracy - @huzarc - dziękuje - 
    • Marek.zak1
      Na pustyni

      Przez Marek.zak1 · Opublikowano

      Ale możesz poruszyć emocjonalnie czytającego:). Pozdrowienia
    • Waldemar_Talar_Talar
      Trudno zrozumieć

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      @Posem - dziękuje - 
    • Stukacz
      Zima

      Przez Stukacz · Opublikowano

      Kończy się jesień, przychodzi zima, Brunatne liście pod dębem gniją, Smutny patrzę mokrymi oczyma – Jakiego wyroku i winą czyją?   Żegnam dzień szary, a jutro: Zimne powietrze, deszczowo, Znów dzień szary, i smutno – Choćby jedno pocieszyło słowo.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Asfalt od deszczu odbija światło, Łez nieba więcej wytrzyma – Mnie nie przychodzi to łatwo.   Z spuszczoną głową przez ulicę, Powłócząc ciężkimi nogami, Betonu krążki i kroki liczę – Sam ze sobą, godzinami.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Mokre powietrze przenika do głębi, Smutek serce gorące zatrzyma – Nie słychać gruchotu gołębi.   Dzień szary, smutek i nędza, Na strunie duszy rozpacz zagrała, W melancholii świat zapędza – Nadzieja nie przetrwała.   Kończy się jesień, przychodzi zima, Nie policzę, ile złego przybyło, Dobro już się mnie nie ima – Serce smutne z bólu zawyło.   Zgubiona nadzieja, szklane oczy, Dni krótkie, noce nieprzespane, Życie jak kamień się toczy – Myśli szarością posypane.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...