robaki

[Strzyga_vel_Strzyga]

wcześniej nie było tam nic;
bardziej dotkliwego niż powierzchnia stołu
w kuchni opuszkiem w okruszkach
kreślone ścieżki;
tylko niezrozumiałe ceremonie omijania

później wysypały się kości
z worków których wywóz zawsze kończył
się pod palmami lokalu paloma
skończona egzoteryka
słońce zebrane w najbielszy żwir przed
wejściem zawsze myśl o robakach
to tylko przykrywka
każda powierzchnia kłębiła się pod
dotykiem wracali nocami

uspokajasz: oni tylko w powietrzu
machają nogami jak my kiedyś
na trzepaku nie dotkną już
ziemi ni razu
robaczku

to nas toczą
braki

[Justyna Anna Kucia]

dotykasz życia... lubię życię,ten wiersz przypomina mi dzieciństwo.
jego strachy i ich uspokajanie.

[Brother Tag]

...człowiek pewien, który zamknął oczy by lepiej widzieć napisał kiedyś : " ... z siniakami też może być do twarzy " - dopiero z nimi, dopiero...

...i czasem tylko z pod palm spływa do rur i wtedy warto i nic nie jest bez sensu ...

do kiedyś

[Tomasz Kaliściak]

Genialna ostatnia cząstka. Wiersz bardzo interesujący. Pozdrawiam