Błękit - kolor nadziei

[Kinga Izabela]

Mnóstwo było naokoło maków
Gdzienie gdzie kilka cierni krzaków
Weszłam do ogrodu pięknego
Niespodziewając sie niczego
Nagle padło strzałów kilka
Które przestraszyły błekitnego motylka
Niebo szare się zrobiło
Tak jakby na kogoś się obraziło
Tysiące łez na ziemie spadło
I piękne chwile nieodwracalnie ukradło
Ogród zniszczony został doszczętnie
Nieprędko będzie w nim znowu pięknie
Kiedy kwiaty zakwitną znów?
Narazie tylko w krainie moich snów
Gdy błekitny motyl w nim zagości
Będę wtedy u szczytu swej radości


listopad 2001 r.

[Witold_Adam_Rosołowski]

Kingo - troszkę to częstochowskie wyszło - ogród raczej zielony - a Ty w niebo zerkasz

serdeczne pozdrówko W_A_R

[Kinga Izabela]

może i ogród zielony,ale niebo też piękne..
czestochowskie? czy ja wiem .. w każdym razie
w najmniejszym zamiarze nie miało takie być.

dziękuje Panie Witoldzie, że wogóle znalazł się ktoś,
kto zwrócił na mnien uwagę i cokolwiek skrobnął :)

pozdro.