Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wyplatasz warkocz radości i smutków pod palcami dotyk wiatru
plącze aby w chłodne poranki znowu rozczesywać - taki sposób
uzasadniania czerwonej wstążki zbyt krótkiej jak ostatni wieczór
cienkiej niebieskiej linii słów nieroztropnie wypowiedzianych

żaluzje strzepują pąsy nocy nad głową kołuje oczekiwanie - jasny motyl
ze wspomnień skweru skąpanego w rudościach i żółci - ten grzebień
przelewa brązy rzeki - dziękujesz że ciągle płynie w ciepłych nurtach
drżących żył - nie ufasz termometrom - nadal czeszesz

Opublikowano

Kasiu, jesteś mistrzynią w wyczesywaniu...po prostu czuje się pociągnięcia grzebieniem pióra pasemko po pasemku z góry na dół...
może nieporadnie wyraziłam to, co odczuwam, ale nie umiem zbyt dobrze czesać...hehe...
Pięknie. Gratuluję.
:)))
Moc serdeczności
-teresa

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



muszę zmienić gadżety, ale włosy i grzebienie mają w sobie tyle zmysłowych skojarzeń - wiesz Tereso, to jak Twoje konie - wielkie dzięki :)

p.s.
prywatnie nie potrafię czesać, ledwie sobie radzę z moimi rozczochranymi :)
pozdrawiam
kasia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...