może

[Witold Marek]

Puste łóżko, puszczanie się i spuszczanie, srebrne delfiny i dobry bóg jak pajac z pudełka, a bić jest niedobrze... I podmiot przewinień gęsto poukrywany, bo to idzie pod rękę z literaturą ostatniego półwiecza. I jeszcze strofy: postrzępione chorągiewki. Jest wiersz? Są wynurzenia i kiczowaty obrazek umocowany klejem biurowym do nich. Obrazek finalizuje dyskomfort, a sam jest podszyty ironią (zawsze jest po ręką jakieś bóstwo do bicia). „Jest ciepło” – tu mógłby zacząć się wiersz. A może trafiłem na żart towarzyski, bo to w takim dziale?...

Taak, podobno nawet w ostatnich latach życia Białoszewskiego zdarzali się oburzeni wychodzący z sali przy odczytach (aż podejrzewano autora o specyficzny rodzaj klaki). Ale z czytań Białoszewskiego można było wyjść też dlatego, że wychodziły mu w dojrzałych latach ostre nierówności, dołki i wręcz wyrwy artystyczne – co zestawiano z nazwiskiem.

Oczywiście, tutaj nie ma miejsca ani jedno, ani drugie. Pozdrawiam.

[Nata_Kruk]

Sporo skrajności Michale w Twoim wierszu, tak zapewne miało być. Złagodniałam w końcówce,
bo taka moja, po prostu... :) Jak dla mnie, mogłoby być bez..."jest ciepło".. na końcu.
Pozdrawiam.