Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w kominku migoce płomień
zalotnie gra stara płyta
w rytmie dwie czwarte
pląsa po pokoju cisza
z najwyższego piętra
kumpel podgląda
przez okno

jak zawsze moje noce
wciąż przeraźliwie białe
łóżko pustką coraz szersze
nie zachęca do snu
pod poduszką marzenia
zziębnięte pragną
zatańczyć

sentymentalne tango
w ramionach tulić bliskość
ciepłą i drżącą
delektować się jak winem
na cztery czwarte
singiel bez ciebie
krok mylę

bądź moją parą

Opublikowano

jak zawsze moje noce
wciąż przeraźliwie białe
łóżko pustką coraz szersze
nie zachęca do snu
pod poduszką marzenia
zziębnięte pragną
zatańczyć

to zwłaszcza, bardzo podoba mi sie ten fragment. Coraz szersze łóżko, czyżby czasu co raz miej i kurczymy się w swoich czterech ścianach? A na koniec ta zmiana listu raczej optymistyczna.
Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



wierny mój czytelniku, bardzo Ci dziękuję;
cieszę się, że znalazłeś coś dla siebie, choć to akurat smutne, jednak ważne, by wciąż oczekiwać lepszego...
:))))
Moc serdeczności
i spokojnej nocy
-teresa
Opublikowano

Kasiu, cieszę się, że się podoba, a co do końcowej refleksji, to masz prawo jako czytelnik zrobić, co zechcesz. Natomiast klimat...hmm...dobrze, czy źle? nie wiem...po prostu akurat taki jest sam z siebie...
Bardzo dziękuję.
:)))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Opublikowano

przeczytałam oczywiście wszystkie, ale komentarz postanowiłam zostawić tylko pod tym jednym.
podoba mi się od tytułu do puenty. lubię wiersze, które umiejętnie oscylują wokół głównego motywu (którym w tym przypadku jest muzyka, jak mniemam) i zagarniają w niego mnóstwo ciekawych rzeczy. uwielbiam takie wiersze, a ten jest tą techniką bardzo dobrze wykonany.

żal, smutek, dojmująca samotność i nadzieja, naturalnie ;)

pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Rachel, jesteś cudowna i równie cudowny Twój komentarz (sorry, ale to tak spontanicznie).
Mówisz "lubię wiersze, które oscylują wokół głównego motywu...i zagarniają mnóstwo ciekawych rzeczy..." (dodam: jakby mimo woli po drodze...);
radość ogromna, że wysoko oceniasz technikę...ot, trafiło się...ślepej kurze (to ja!) ziarno, hehe...i tyle;
dziękuję za "trzy w jednym" ;
:)))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w białej sukni do kolan, o nogach bosych, tańczę na drewnianej podłodze tango z ulotnym kochankiem, chwytam go, trzymam w zaciśniętej pięci. w muzyce pauza a dłoń pusta...



temo coraz szybsze, na podłodze mokrej i słonej upadam... sama

czy muszę pisać coś więcej? poprostu widzę Twoje wiersze :-)))

pozdrawiam :-))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



w białej sukni do kolan, o nogach bosych, tańczę na drewnianej podłodze tango z ulotnym kochankiem, chwytam go, trzymam w zaciśniętej pięci. w muzyce pauza a dłoń pusta...



temo coraz szybsze, na podłodze mokrej i słonej upadam... sama

czy muszę pisać coś więcej? poprostu widzę Twoje wiersze :-)))

pozdrawiam :-))))

Gabrielu, cudowna interpretacja! I jaka wymowna.
Dziękuję, że "widzisz"...
:))))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Stasiu, miło Cię widzieć!
Ano posucha, upały dokuczają, więc nic dziwnego!
słoje, nie zając...a nawet jak się nie zapełnią, co mi tam...
odpoczywam...wakacje przecie...
:))))))
Serdeczne cmoki
-teresa
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Oj, czarno to widzę:


białe noce

biały miś
dla dziewczyny


Pozdrawiam :)

masz rację, czasami mogą być...polarne...
i wtedy są przeraźliwie zimne...
:)
serdecznie pozdrawiam
-teersa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Marek.zak1 Dla mnie podobnie, jeśli wiersz bez rymów, to żaden zagmatwaniec, żadna hermetyczność. Zgadywać o kim, o czym nie cierpię i co, mam jeszcze wzbudzać w sobie poczucie winy i zostać z pytaniem, dlaczego inni wiedzą o czym, a ja nie.   @JWF Ja tak nie chcę, ale to rzeczy, których nie chciałam - wydarzyło się.  
    • @Marek.zak1 Fajnie, że porównujesz Polskę do Węgier i Słowacji, szkoda tylko, że nie do ludzi, którzy tu naprawdę żyją. Bo widzisz – ten wiersz nie jest raportem ekonomicznym ani zestawieniem statystyk PKB. To nie tekst o fabrykach, tylko o ludziach, którzy tych fabryk nigdy nie zobaczyli na oczy. Bo nie każdy ma willę, fotowoltaikę i plany na urlop w Toskanii. Piszesz, że "nigdy nie było lepiej". Z perspektywy kogo? Może Twojej? Gratuluję. Ale to, że jedni siedzą przy stole, nie znaczy, że nie ma głodnych za drzwiami. I nie, to że „na Węgrzech gorzej”, nie oznacza, że mamy siedzieć cicho i dziękować za ochłapy. Czy jak sąsiadowi spłonął dom, to ja mam się cieszyć, że mnie tylko zalewają fekalia z kanalizacji. Wiersz, który komentujesz, mówi o Polsce z paragonu, z przychodni, z kolejki do zawału, nie z przemówień premiera. I to, że ktoś to zauważył i opisał – nie jest „pompowaniem złych wiadomości”, tylko oddaniem głosu tym, których nikt nie chce słuchać. A jeśli Twoim jedynym kontrargumentem jest to, że Robert Lewandowski strzela gole, to naprawdę współczuję – bo nawet Jezus z kuchennego obrazka w tym wierszu by na to spuścił wzrok. Nie pisz więc, że "jest lepiej niż było", bo dla wielu nie jest. I mają prawo o tym mówić. Bo milczenie nie rozwiązuje problemu. Ono go tylko konserwuje – jak margarynę za 12 zł.   Tym razem nie załączę tradycyjnych wyrazów na pożegnanie.  
    • @Waldemar_Talar_Talar cała miłość
    • Urodziłeś się w trzydziestym pierwszym roku.   Myślę sobie tak dawno, ale po czasie dociera kiedy. Okres międzywojenny, burzliwy. Ludzie wciąż przerażeni wojną. Wszędzie strach, nieufność, bieda, ból.   Poznajesz świat, uczysz się chodzić, jeść, biegasz za piłką, kule znowu świszczą.   Zamiast beztrosko grać, cieszysz się, że wciąż żyjesz. Całe dzieciństwo.   Dorastasz pomiędzy dramatu nadzieją. Inaczej niż dzisiaj. Doceniasz każdą wyciągniętą dłoń. Pomagasz innym. Wokoło widzisz mundury, ciężkie buty, ciężki czas. W zanadrzu skrywasz wiele przeżyć, może tajemnic. Dorastasz z końcem wojny, żyjesz, lat jednak nikt nie wróci.   05.02.2025 r.
    • Przyjemny wiersz. Kiedyś miałem dryg do rymów, ale jakoś mi przeszło.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...