na glinianych nogach

[janko]

poprzecinany labiryntem korytarzy i poczekalni
z krzesłami odwróconymi plecami. cóż za wygoda
nie oczekiwać trudnych pytań nie patrzeć w oczy
tym kobietom w perukach albo tej dziewczynie

w chustce i ciemnych okularach. one lecą do światła
jak ćmy i promieniują bladością. w otwartych oczach
czai się niepewność z wygranej. to tylko pierwszy
etap morderczego wyścigu. ale można biec dalej
tylko samotnie choć inni też biegną obok

manekin w białym kitlu nie podnosi wzroku. wskazuje
krzesło przy brzegu biurka zasypanego dokumentami
liczy się papier. trzeba zapisać każdy wynik
pod odpowiednim numerem. najważniejsze paragrafy
i statystyka. taka do pięciu lat

i ta ponad normę. można wtedy odpuścić kolejną dawkę
patrzeć w lustro jak kiełkują cebulki i ścinać żółte żonkile

[BARBARA_JANAS]

Ja wchodzę do tego korytarza...
Dobry opis, trochę prozatorski ale jestem na tak.
Pozdrawiam

[Michał_Kućmierz]

Garncarska w Krakowie... pozdrawiam M.

[Ilionowski]

sporadycznymi, w zasadzie milenijnymi są takie kawałki prozy, które poszatkowane w wersy czynią wiersze. w tym konkretnie przypadku, nalezy anulować owo poszatkowanie, niech to będzie prozą, jak było.

[Bogdan Zdanowicz]

Głupie to, ale po raz pierwszy muszę się zgodzić z przedmówcą w całej pełni ;)
W wierszu brakuje napięć, a nawet oddzielenie dwóch wersów na końcu niczego nie ratuje. Rozumiem, że ten opis miał być taki beznamiętny, żeby zagrać z "powagą sytuacji". Ale nic z tego. Jest blado, w dodatku takie kawałki:
"to tylko pierwszy
etap morderczego wyścigu. ale można biec dalej
tylko samotnie choć inni też biegną obok"
które mogą ujść w prozie (ta figura życia) - w wierszu tracą rację bytu. Więc niech to będzie zwykły zapis, ja w dzienniku. A końcówka, podana wierszem (!) - da kontrast.
Oczywiście to tylko moja opinia i (co bardzo prawdopodobne ;) mogę się mylić.
pzdr. b

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

nic nie było prozą i nie będzie. bedę się opierać jak osioł...

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Kiedyś pokusiłem się o podobną opinię tekstu
znanego poety. Wiersz o przedwiośniu na wiejskim podwórku
z grządkami, skibami i kurami grzebiącymi pomiędzy.

Wielce mi pasował na prozę. Tak sobie myślę, że niektóre,
dobre wiersze(!) można zapisać... prozą, i nic na tym nie stracą,
jak również "poszatkować" prozę. I powstanie wiersz.

Założenie jest jednak takie:(!) Aby proza stała się
wierszem, nie można z jej treści wyrzucić żadnego słowa,
jedynie możemy "grać" graficznie na różne sposoby.

Dla mnie przykładem takich tekstów, są niektóre wiersze Jacka P.
www.zb.eco.pl/zb/85/wiersze.htm


Kawałki można doszlifować i po bólu:-))

"to tylko pierwszy etap
morderczego wyścigu. ale trzeba biec dalej
samotnie, choć inni też biegną obok"

Pozdrawiam,

Ps. ja nawet prozą nie potrafię pisać komentarzy;-)

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Roentgena w Warszawie...

odpozdrawiam

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję. Myślę, że taki temat nie "zasługuje" na "ozdobniki".
Pozdrawiam,

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Może i racja z tym manekinem (zbędne dopowiedzenie, że dzieje się to wszystko jak w zaprogramowanej maszynie; użyjmy więc określenia: "kobieta w białym kitlu" Czy to zadowoli Czytelnika?

Pozdrawiam

[Bogdan Zdanowicz]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdyby tak było, jak się niektórym (zwłaszcza młodym i spółczesnym do bólu) wydaje, to można by o kant sosny (kozienickiej ;) rozbić cała tradycję liryki.
Piła łańcuchowa nie wystarczy, żeby z prozy powstała poezja - ani "Kropelka" (klej), żeby vice versa.
Nie mówię o wierszu. Eposy mają długą tradycję, jak i inne formy narracyjne.
Skoro jednak to ma być poezja - to trzeba "grać" tym, co się ma; kto powiedział, że poezja nie może być zapisana w sposób ciągły?
Zawsze jednak chodzi o efekt, estetyczny - i o czytelnika.
pzdr. b
PS. Co potrafi "janko" dobrze wiemy - znamy się nie od dziś ;D

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdyby tak było, jak się niektórym (zwłaszcza młodym i spółczesnym do bólu) wydaje, to można by o kant sosny (kozienickiej ;) rozbić cała tradycję liryki.
Piła łańcuchowa nie wystarczy, żeby z prozy powstała poezja - ani "Kropelka" (klej), żeby vice versa.
Nie mówię o wierszu. Eposy mają długą tradycję, jak i inne formy narracyjne.
Skoro jednak to ma być poezja - to trzeba "grać" tym, co się ma; kto powiedział, że poezja nie może być zapisana w sposób ciągły?
Zawsze jednak chodzi o efekt, estetyczny - i o czytelnika.
pzdr. b
PS. Co potrafi "janko" dobrze wiemy - znamy się nie od dziś ;D


O mammamija! piła kant sosny i klej a gdzie tartak?;-D

Ja nie mam zamiaru zmieniać zasad, ani wprowadzać jakichkolwiek kanonów. Teksty mogą oscylować w różnych kierunkach i przyjmować taką formę, jaką zakłada autor, wg jego najlepszej wiedzy i rozeznania w temacie. Zróżnicowanie, tylko wychodzi im na korzyść.
Różnorodność zabija nudę, i nie tylko w poezji. Tematy "ciężkie" powinny (msz) otrzymać taką formę, aby nie wystawał z niej zakalec;-)) A zresztą! Staram się jak potrafię, a że nie wszystkich zadowala ten czy inny tekst, to nawet dobrze, bo przynajmniej słyszę co w trawie piszczy. ;-) Ależ się nawymądrzałem...

Pozdrawiam i dziękuję za komenmtarze.

[czarna porzeczka]

znowu dyskusja:

proza czy wiersz

a mnie się wydaje, że nie ma to większego znaczenia
znaczenie ma dobór słów i klimatów

i proza i wiersz są przekazem
od autora do czytelnika

więc pytanie brzmi czy do czytelniczki czarna porzeczka przekaz dociera?

zdecydowanie tak
:)

[janko]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

bardzo lubię czarne porzeczki:-)
dziękuję za przychylny komentarz
pozdrawiam