Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ubóstwo i wiarę Twe serce wybrało
jak kochać Jezusa nam pokazało
rozdawałeś łaski sierotom ubogim
a błądzacych w mroku zawracałeś z drogi

W ciszy i skupieniu świecę dziś zapalę
ku Twojej pamięci oraz Bożej chwale
siewco ewangelii i słowa świętego
wysłuchaj modlitwy serca nieszczęsnego

Czytam Twoje myśli dla nas zapisane
to pozostawiony dla świata testament
jak miłować rany zbawcy grzechu świata
z godnością wędrować poprzez ziemskie lata

To nowy drogowskaz godny uwielbienia
dla wszystkich co pragną z grzechu wybawienia
niechaj Twoje łaski zdrojem na nas spłyną
wyjednaj je dla nas i naszym rodzinom

Opublikowano

Widzę, że jak dotąd inni unikają komentowania tego tekstu ale myślę, że dobrze, aby ktoś Ci to wreszcie napisał - to nie jest dobry wiersz. Szalona prostota, przede wszystkim języka - tj. brak jakichkolwiek oryginalnych metafor, spora doza dosłowności, granie oczywistymi symbolami - to najbardziej oczywiste wady Twojego... hmm... no właśnie - wiersza, czy może raczej prostej modlitwy? Za tą drugą opcją przemawia także tematyka. Szczerze mówiąc przez chwilę zastanawiałem się czy to nie prowokacja do krytycznych komentarzy ale cóż jestem tu nowy, więc staram się stąpać ostrożnie;)
Powodzenia i sporych postępów w dalszej twórczości życzę.

Opublikowano

tak, faktycznie to jest modlitwa, a jeśliby czytelnik pokusił się o krytykę wiersza, mogłby zostać posądzony o herezję i konszachty z szatanem

to może dziwnie zabrzmi, ale wydaje mi się, ze utwór ten stałby się wierszopodobny, gdyby zawrzeć w nim - obok deklaracji i wyznań - wątpliwość, pytanie, małą kontrowersję

zobaczymy, co dalej;)

:-]

Opublikowano

przepraszam, ale tego się nie da przeczytać. być może wiersz został źle umieszczony w czasoprzestrzeni, a tak w gruncie rzeczy to tylko w czasie. bo w końcu w Polsce też się kiedyś takie wiersze robiło.
przepraszam za ten niechlujny komentarz, ale akurat chłodnica mi się rozwaliła.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...