Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie przewidziałam, powiem prawdę
żeby mężczyzna i poeta...
jakby dwa w jednym się złączyło,
na wierszach znał się i kobietach

jednak czasami się przytrafi
pośród wielkiego świata marnot
takie złociste, bardzo smaczne
zupełnie ślepej kurce ziarnko

ko, ko :)

  • Odpowiedzi 56
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

coś ci się prawdy pomyliły,
te ziarno owszem, lecz kogutom,
ale rozgrzeszam, nie mnie winić
damy, co poetyczne tworzą cudo

i prowokują podtekstami
słowa skrojone nie na miarę
przez pisarczyka, który bawi
się kaczym piórem i czytaniem.

do zaś :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



pogotowie,powiedzmy, energetyczne i wujek dobra rada, przesyłają oszczerzenie: uwaga! poeta!



rzekła róża do motyla
pan nie gada, pan zapyla

pojęcia nie ma głupi kwiatek
że twórczy trud polega na tym
by słowu nadać zgrabny rym
a nie by prawda była w nim

takie dosłowne traktowanie
wierszy, wierszyków, rymowanek
sprawia ze ością nieraz stanie
najbardziej nawet smaczny rym

i tak na przykład gdy o damie
zaśpiewa rozmarzony samiec
-jesteś jak waniliowy krem
to trzeba czytać - ja cię zjem

lub gdy wyszepcze, nie daj Boże-
twe serce w dłoniach mych ułożę
i pocałunki będę kradł
-to znaczy, że jest zbój i drab

więc zmykaj różo od motyla
on płodzi wiersze, nie zapyla
;))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



ach proszę pana, gołosłowne
mogą być wiersze, bowiem nago
wypada chodzić tylko rymom
i to akurat nie jest blagą

one to lubią, nie ma rady,
potrafią ściemniać samym dymem,
zatem dorzucam wciąż kłamstewek
po milimetrze, znów centymetr

wierszątka urósł, przyjdą oczy
a razem z nimi zacni goście
i będą patrzeć, nawet wierzyć
tak proszę pana żyć jest prościej


:) dziękuję
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


chociażem kurka, tupnę nóżką
jak mogłeś się tak poprzezywać?
no przecież dawno ciebie zjadłam,
a teraz kaczką się odzywasz?

i z czkawką poszłam do kuzynki,
że wciąż pazurem tylko grzebię,
mając koneksje literackie,
owszem dostałam - pióro gęsie

:)
Opublikowano

one to lubią, nie ma rady,
potrafią ściemniać samym dymem,
zatem dorzucam wciąż kłamstewek
po milimetrze, znów centymetr

tak, tak to potrafią tylko damy
jak pani mówi- ściemniać dymem
nie, w tak układać, okraszać rymem
lub oksymoron z każdej frazy

i...

kobieta kiedy chce
też czasem mówi -NIE

tak proszę pana, wszak kobieta
jest właśnie jak zwyczajny poeta
nadaje słowom dziwne brzmienia
zmuszając wszystkich do myślenia

widzi to czego czasem, nawet, nie ma
jest zła, że nie wiesz co jej trzeba
gdy spytasz o to tak zwyczajnie
uważaj, w depresji ją odnajdziesz

przecież jej nie znasz, nie rozumiesz
nie wiesz, co biedna teraz czuje
gdy pyta, jak jej płaszczyk leży
w odpowiedzi, nie musicie być szczerzy

nie po to inną dziewczynę chwali
byście jej zgodnie przytakiwali
czasem wstydliwie zapinając sukienkę
liczy, że przytrzymacie rękę

uczcie się tych przedziwnych sztuczek
gdy branie chcecie mieć u dziewuszek
gdy chcecie wiedzieć kiedy NIE
znaczy, że nie chce, czy, że chce

Opublikowano

a żebyś wiedział, mdleję wtedy,
kiedy w pobliżu jest mężczyzna
wypróbowałam, wiem coś o tym,
odradzam rzecz tę przy słabiznach

musi odgadnąć, w mig najlepiej,
czego najbardziej mi potrzeba,
jeżeli nie wie, to fujara
to nie do ciebie, w razie - przebacz

niech powyrzuca moje buty,
i żeby przy tym nie wymiękał,
jak babcię kocham, kłamiąc w oczy,
że odtąd będzie mnie na rękach

dobrze się bawię :)

Opublikowano
jak zwykle, niezwykle, oniemiały
w stuporcie podobnym do skały
czytam każdą pani frazę i rym
w nich prawdę i wyjątkowy splin

i takie piękne widzenie świata
mowę zatyka..., już nie gadam
wczytany w sens i drugie dno

całusów daję sto
i...
teraz idę na dno

warto iść na dno
albo iść do nieba
wtedy kiedy trzeba

kiedy to coś przychodzi nocą
kiedy serca dwa łomocą
kiedy kobieta chce
kiedy nie mówi nie


-bawmy się ;))))))
Opublikowano

wypraszam sobie, oniemiały?
czy księżyc świeci bóg wie po co
więc na dno idziesz, teraz, nagle
na pastwę mnie zostawiasz nocą?

a dobrze mi tak z nieznajomym
się zadawałam, żal przydławił,
gdyby choć krawat miał lub muszkę,
gdyby nas sobie ktoś przedstawił

a teraz dobre, przedstaw sobie
zwyczajnie mówi, spada na dno
nie prosi nawet żeby razem,
więc puenta będzie z wielką klapą?


miłego nurkowania :)

Opublikowano

odpowiedź 1

tak, więc miła powiem:
pisać z tobą to jest raj
(puentę Boże mi daj)
życie jednak nie poemat

w ciężkim trudzie, znoju ciągłym
nie zaś w tańcu tak jak chcemy
słowa dwa obrócić trzeba
tak by zawsze był poemat

ja i ty
zmieniać ciągle w jedno
my

Opublikowano

odpowiedź 2

wynik naszych rymowanek:
mój talent za słaby jest dla pani

kiedy już w tryumfie uniesiony
powiem rym wspaniały, roziskrzony
to pani go zaraz rym, cym, cym

pobije szybko i jak nikt
ręka kobiety... a jak boli
a ja zwyczajny do swawoli

już słyszę- rym, cym, cym
poety nie ma zaledwie dym
kurz został, zero powagi

tak, czuję się jak król nagi
ach, może w tym mam ciut przewagi
- rym, cym, cym

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

tak sobie myślę, drogi panie
że kiedy nagi wreszcie staniesz
to ta przewaga będzie wielka
nie jakieś małe ciut, ciut, ciut

zwłaszcza tryumfem uniesiony
rymem pięknym rozanielony
w swawolnym swym nastroju
usłyszysz: rym, cym, cym

Opublikowano

pośpiech doradcą bywa omylnym,
trzeba się przyjrzeć temu, owemu
zwłaszcza gdy wierszem układasz kwiaty
może wyjść wiecheć i powiesz - niemój

z niedopowiedzeń wiją się wianki,
niechaj tymczasem z łąką zostaną
księżyc już wzeszedł, psy się uśpiły,
zatem do do rymu powiem - dobranoc

:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no wreszcie prawdę posłyszałam
korek z wrażenia się odetkał
że w rymowanki dziergam kartki
tępię nożyczki na serwetkach

do pięt poetom nie dorosnę
będę się czołgać jak przeklęta
jeśli mi pozwolicie zostać
do śmierci względy zapamiętam

Pozdrawiam Cię Michaś :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jedno podwórko, jedna grzęda,
mimo, że ziarno takie same,
nioska jest pośród tylko jedna
i jeden kogut, napalony,
swym kukuryku grzmi nad ranem
- szuka wśród kwoczek przyszłej żony.

przegląda skrzydła i grzebienie,
czasem pazurki skomentuje,
ciut powydziwia, zwykle celnie,
jak na castingu poprzebiera.
te najładniejsze, z gęsim piórem,
prawdziwy kogut w harem wciela.

:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Nareszcie zgoda na ekshumacje... Choć czasu upłynęło tak wiele... Bolały wspomnienia w cichy szloch przyobleczone, Padało nocami tysiące łez…   Zgoda niepełna... częściowa... Wciąż więzną w gardle niewykrzyczane słowa... O bólu który w kresowych rodzinach, Tlił się przez kolejne pokolenia...   A przecież każdy człowiek, Zasługuje na godny pochówek, By migocący znicza płomień, Cichym dla niego był hołdem,   By kamienny nagrobek, Wiernie pamięci o nim strzegł, Imię i nazwisko na nim wyryte, Milczącym pozostało świadectwem…   Nareszcie godny pogrzeb… Polaków zgładzonych przed laty okrutnie, Przez w ludzkich skórach kryjące się bestie, Pogardą i nienawiścią nocami upojone…   Tamtej strasznej nocy w Puźnikach, Ciągnąca się noc całą mordów orgia, Dziesiątki bezbronnych ofiar przyniosła, Zebrała śmierć okrutne swe żniwa.   Bohaterska polskiej samoobrony postawa, Chaotyczna desperacka wymiana ognia, Niewiele pomogła i na niewiele się zdała, Gdy z kilku stron zmasowany nastąpił atak.   Spod bezlitosnych siekier ciosów Banderowskich zwyrodnialców i okrutników, Do uciekających z karabinów strzałów, Pozostał tylko wypełniony zwłokami rów…   Po tak długim czasie, Nikczemnego tłumienia prawdy bolesnej, Przyodziewania jej w kłamstwa łachmany podłe, Tuszowania przez propagandę,   Dziesiątki lat zwodzenia, Kluczenia w międzynarodowych relacjach, Podłych prób o ludobójstwie prawdy ukrywania Oddalały żądanych ekshumacji czas…   By w cieniu kolejnej wojny, Niechętnie padły wymuszone zgody, By pozwolono pomordowanych uczcić, Na polskich kresach w obrządku katolickim,   By z ust polskich księży, W cieniu tamtych zbrodni straszliwych, Padły słowa o Życiu Wiecznym, By złożono trumny do poświęconej ziemi…   Choć niewysłowionych cierpień ogrom, Milionów Polaków na kresach dotknął, Czapkując radosnym z dzieciństwa chwilom, Otulili czule swe wspomnienia pamięcią.   I gdy snem znużone przymkną się powieki, Wspomnieniami w blasku księżyca otuleni, Pielgrzymują nocami do sanktuariów kresowych, Starzy zza Buga przesiedleńcy.   A gdy niejednej księżycowej nocy, Starzy siwowłosy kresowiacy, Modlą się za swych przodków i bliskich, My także za nich się pomódlmy…   Za pomordowanych w Puźnikach, Za zgładzonych we wszystkich częściach Wołynia, Niech popłynie i nasza cicha modlitwa, Przyobleczona w piękne polskiego języka słowa…   - Wiersz poświęcony pamięci Polaków pomordowanych w Puźnikach w nocy z 12 na 13 lutego 1945 roku przez sotnie z kurenia Ukraińskiej Powstańczej Armii (UPA) Petra Chamczuka „Bystrego”.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

           
    • Jar na głaz; a tu ile może jeżom Eliuta - załga raj.  
    • Mat Ina - żet, ale że ty zbiorom, i moro bzy - też Ela, też Ani tam.    
    • Gór udar; rad ucięto w kwotę, i cuda - radu róg.  
    • @Migrena Najserdeczniej Dziękuję!... Z całego serca!... Pozdrawiam!   @violetta I słusznie!... Pozdrawiam!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...