Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

publikacja za rękaw chwytana


Rekomendowane odpowiedzi

z dedykacją ludziom, którzy się niespodziewanie
wysypują


umiejętnością wydzierania zawartości na stół(?)

nie znam poezji, która byłaby zarazem
tak intensywnie publiczna i zarazem tak głęboko
intymna


dusza

twarz melodyjna
rozlewająca
uniosła między szparą
oddany przytuleniem dotyk
nienasycona

wydobywana jedyna

niteczka wątła
ogarniana w niemych
ustach rozchwytywana
ta moja twoja winorośl
ukochana oddawana
[nie taka znów drewniana
kulawa]

powiedz coś (?)
żyć

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

" nie znam poezji, która byłaby zarazem
tak intensywnie publiczna i zarazem tak głęboko
intymna
"
Poli szynel mi się skojarzył ;) Ale faktycznie, to już nie poezja, najczęściej to jesionka, chociaż... bywa, że bywa.
Co do wiersza, "ukochano - oddawanej i do tego jeszcze kulawej, bym się pozbył, trochę tego za dużo... ale to zdrewnienie całkiem niezłe.
ta moja twoja nie taka
znowu drewniana winorośl


Tak wydaje mi się jest ciekawiej i wystarczająco (jak dla mnie oczywiście :)
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jesionka? mm taka miejscowość zdaje się jest na mapie,
nie może być i ukochanej i oddawanej(?)- mnie się to złożyło tak mmm,
to przecież prawda jest, lecz :pięknie odczytałeś Hayq, a
kulawą dodałam z czasem (napisania), aha i co do zdrewnienia
- to od skrzypiec się wzięło; tak też z prawdy dołożyłam, dzięki
serd. za obecność, ciepłoniaście
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dobry, ciekawy tytuł - to rzuca się w oczy od razu Oznaczać natomiast on może, iż podmiot liryczny został niejako zmuszony do udzielenia odpowiedzi na pytanie, którego unikał Niewykluczone, że prędko chciał spisać swoje myśli, aby mu nie uciekły

Podejrzewam, że bez większych trudności udałoby się dopatrzyć jeszcze kilku innych, logicznych, spójnych interpretacji tytułu Zajmę się jednak już treścią ;)

Kursywa jest zdecydowanie silnym punktem tegoż utworu i do niej zastrzeżeń nie mam W moim mniemaniu peelowi rozchodzi się o pewne zjawisko, które pomimo wewnętrznej energii płynącej z ogromnej ilości emocji, prywatności tychże kwestii, jest uniwersalne Ludzie są w stanie identyfikować się z tym zdarzeniem

Owym zjawiskiem jest dusza, z której to płyną pomysły, która woła uczuciami i pragnie zrozumienia; a jest przecież, pomimo wszelkich ewentualnych niedopowiedzeń, nieścisłości, opcjonalnych paradoksów, pogodna Nie wszyscy ze środowiska są to jednak w stanie zaobserwować Dlatego też bohaterka liryczna czuja się samotna

Chce jak najszybciej odnaleźć przyjaciela, kogoś/coś bliskiego, kto/co mógłby/mogłoby pocieszyć, pomóc iść odpowiednią drogą Dusza podmiotu lirycznego (czyli bohaterka liryczna), jest artystyczna albo co najmniej ze sporą ilością pierwiastków romantycznych

Na koniec pada pytanie z ust podmiotu lirycznego, a może raczej polecenie, czy wręcz rozkaz, na co bohaterka odpowiada, iż 'żyć' pragnie

Przychodzi mi teraz takie pytanie - czy bohaterką liryczną, a może bohaterem lirycznym nie jest dusza instrumenty/instrument ?

Jakkolwiek tekst jest, jak na moje oko, dość emocjonalny, a mimo wszystko udaje Ci się, Judyt, uniknąć banału Chociaż muszę przyznać, że kiedy natrafiłem na słowo 'dusza' przeszedł mnie dreszcz strachu ;)

Myślę, że swobodnie można pozostawić wiersz w formie aktualnej, aczkolwiek warto byłoby przemyśleć nieco inny sposób zapisu tejże pięknej myśli :) Ciekawa tematyka Ode mnie plus

Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Wpierw podziękuję serdecznie za obfite pochylenie się nad tekstem. Bohaterka liryczna jest zgoła trudna do opisania, pochyliwszy się nad nią. Co prawda zachwycił mnie instrument( to takie otrzymanie jakby tego czego nie było) i starałam się zlepić, zastanawiałam się nad ozdobieniem tej drewnianej (można?), a zgoła ludzkiej zarazem (czy sam z siebie człowiek?) Co do dreszczu, celowo użyłam słowa: dusza, którego jak wiadomo się unika zazwyczaj w poezji, o czym się słyszy. Puenta natomiast żyć- wielu ich, a może żyć jako jednostka do ostatniej(...), proszę sobie pozaglądać samemu; a może nie ma sił nic więcej powiedzieć prócz żyć (kromką powietrza dźwięku wody); za pogodę ukłonik. Zjawisko niezmiernie mnie zastanowiło, co zdaje się zauważyłeś miły czytelniku.Tytuł natomiast mam ochotę jeszcze zweryfikować,dodać coś takiego:smyczki przesuwane-polecam, linie skołatane(?), skrzypce dostojne;ah jeszcze nie wiem,aj te rękawy; co do pochyłości przyznaję, iż zaczerpnięty jest fragment i bardzo mi podpasował, bo jak można(...)-zastanowienie, symfonią zmierzam ku uniwersalnemu:) dzięki za niepowtarzalną obecność Dominiku:) ciepłoniaście

mm może i by Ode napisać? oj
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasiu
przepraszam, że tym razem nie o wierszu, a o Twoim komentarzu,
Twoje wypowiedzi są charakterystyczne, wydaje mi się, że znam je doskonale... no może dobrze, a w tym co wyżej napisane nie poznaję nic Twojego:)
to znaczy nie znajduję żadnej literówki, a interpunkcja niemalże nienaganna;
czyżbyś sekretarza nadwornego sobie obłaskawiła..? :)
Nieee, żartuję, wzięłaś się w garść
i w sumie fajnie i tak trzymać.

Pozdrówka serdeczne
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Kasiu
przepraszam, że tym razem nie o wierszu, a o Twoim komentarzu,
Twoje wypowiedzi są charakterystyczne, wydaje mi się, że znam je doskonale... no może dobrze, a w tym co wyżej napisane nie poznaję nic Twojego:)
to znaczy nie znajduję żadnej literówki, a interpunkcja niemalże nienaganna;
czyżbyś sekretarza nadwornego sobie obłaskawiła..? :)
Nieee, żartuję, wzięłaś się w garść
i w sumie fajnie i tak trzymać.

Pozdrówka serdeczne

Wcale się nie wzięłam, wcale nie mam sekretarza,
ale charakterystyka to jest, jakżeby inaczej,
jak każdy w życiu, dzięki za obecność Wiktorze,
wgląd conajmniej w komentarz(?),aha i powinnam
Cię zasmucić?: moje (prócz pochyłości);
żeby się ktoś nie zdziwił z tą " dokładnością"
i na co tyle szumu mm ciepłoniaście :)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


dzięki Adamie- apropo wiersza było?mm
melodie polecam, dzięki za obecność,

Zdążam, by się w tym samym zaprzepaścić lesie,
I topiąc twoją bladość, sam się staje blady,
I zdybawszy twój bezkres, sam ginę w bezkresie.


ciepłoniaście:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...