Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

[amor omnibus idem]

przytulenia dziecięcego policzka
w pościeli krochmalonej szelestu
babci wypieków na twarzy

jak wnuczęta obsypuje
tak przenika przez ściany lekkość
ukołysania melodii ulotnej

w postaci człowieka zastygłej
łamliwych włosów szeptu

umierać z tego powodu

(...)

----------------------------

spotykam ich z ramionami
które wyciągają się
po omacku chwytam
z bram serdeczności wystarczył
że tak gromko dostarcza
wiatry wieją mocno

mały palec
we wbijanym jednym sercu
kilka gwoździ schraniasz
z podpartą głową człowiek
kanon oka

nad wyraz przerastany

Opublikowano

.... niby łapię, ale jednak zaplątana ta treść.
Zamiast ... z dłońmi, które wyciągają się... nie lepiej by było...z ramionami wyciągniętymi...?
Przykro mi, że tak zdawkowo.
Pozdrawiam z upalnych Mazur... :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


nie szkodzi, w końcu są wakacje,
tylko zależy od czego(...)
zmienię na ramiona -lepiej faktycznie,
hm dziękuję z serca za obecność,
zaplątana oj tak, ciepłoniaście
Opublikowano

Tej drugiej części w W. chyba nie było, albo... mam już taką sklerozę? ;)
Zmieszałaś, sorry zaplątałaś tym trochę. Co do pierwszej, to już się coś nagryzmoliłem.
Drugą muszę jeszcze 'przegryźć", wpadnę jeszcze.
Pozdrawiam. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki Hayq mm a nie wiem, może cząstkami się rozrastała,
Jak nagryzmoliłeś do pierwszej? B.Proszę ujawnić:)
dzięki z serca za obecność, wpadaj wpadaj
ciepłoniaście
Opublikowano

Judytko, tak szczerze, trudno mi się wyplątać z tych zaplątań /
może to upał czyni moją ociężalość myślową?
postaram się wrócić /
tymczasem tak ogólnie: każdy potrzebuje miłości? czułości?
:)
serdeczne pozdrówko
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • - Gdybyś był chociaż mniej wytrwały... - powtórzyłam po kilku przepłakanych chwilach. - Ale jesteś, jaki jesteś! A jaka jestem ja? - zadałam sobie ni stąd ni zowąd właśnie to pytanie. -  No jaka? No? Chyba przestaję podobać się sama sobie... - zdążyłam mruknąć, nim sen mnie zmorzył.     W nocy przyśniła mi się rozmowa z nim. A dokładniej ta jej część, która w rzeczywistości się nie odbyła.     - Naprawdę zostawiłbyś mnie? - spytałam roztrzęsiona, po czym chwyciłam go za dłonie i ścisnęłam je mocno. - Mógłbyś mnie zostawiłbyś?! - powtórzyłam głośniej. Dużo głośniej. Tak głośno, jak chciałam.     - Rozważyłem to - w treść snu wtrąciło się pierwsze ze rzeczywiście wypowiedzianych zdań. - Ale  skrzywdziłbym cię, wycofując się z danego ci słowa. Więc - nie - ma - opcji, bo nie mógłbym! - senne wyobrażenie mojego mężczyzny dodało zdanie drugie z realnie wygłoszonych. - Chociaż może powinienem - kontynuowało twardszym tonem - bo przy naszym drugim początku postawiłem ci warunek. Pamiętasz, jaki. A ty co zrobiłaś? Nadużyłaś mojego zaufania i mojej cierpliwości, a mimo to nadal spodziewasz się trwania przy tobie.     - A i owszem, spodziewam się - senny obraz mnie samej odpowiedział analogicznemu wyobrażeniu mojego mężczyzny. - Spodziewam się jeszcze więcej: nadal zaufania i nadal cierpliwości. Mimo, że cię zawiodłam. Bo... - urwałam na chwilę, gdy senna wersja mojego em spojrzała znacząco. Jednak ciągnęłam dalej:    - Bo zasługuję na nie, a ty dałeś mi słowo.     - Zasługujesz, to prawda - senny em odparł bynajmniej sennie. - I zgadza się: dałem Ci je. Ale czy powinienem go dotrzymać? Postąpić w tej sytuacji zgodnie z zapewnieniem? A może właściwe byłoby zdecydować wbrew sobie? Może na tym wyszedłbym lepiej?     Uśmiechnęłam się.     - Może, może - odpowiedziałem. - Ale wiesz, że nie wyszedłbyś na tym lepiej, bo nie byłby to właściwy krok.     - Nie byłby? - mój śniony facet spojrzał sennym spojrzeniem. - Bo?    - Bo jestem właściwą dla ciebie kobietą. A ty właściwym dla mnie mężczyzną. Tylko?     - Tylko? - em popatrzył po raz kolejny. Trzeci. Tym razem pytająco.     - Tylko daj mi czas. To dla mnie ważne.      Rzeszów, 29. Grudnia 2025          
    • Napłatał: łatał pan.  
    • O tu napisali Milasi - panu to.    
    • Ulu, z oka kozulu.      
    • Elki pikle, tu butelki, pikle.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...