-
Ostatnio w Warsztacie
-
Posem 16
Czasem nucę pieśń nad pieśniami
i zrywam chwasty położone w mojej głowie
nie widzę przez nie nicciągle wracam do miejsca, w którym są niebieskie chmury
po to tylko, by rozwinąć skrzydła
i spaść na ziemię w porze jesiennej
kiedyś patrzyłem dalej
miałem oczy sokoła
i mokre włosy
z których wiązałem liście
i szedłem do ciemności, a później do światła
by rozłożyć grzech na częściw południe zamykam oczy i nie widzę ludzi
pogrążonych i żartujących w pracy
są spękani jak ziemia
ledwo naciskam przycisk wróć
a zaraz jestem gdzieś indziej
w nocy, która oddycha mną
rozwiązuje mi oczy
i siada na moich barkach
by przycisnąć mnie do ziemi.
3
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 39 odpowiedzi
- 604 wyświetleń
-
- 33 odpowiedzi
- 566 wyświetleń
-
- 30 odpowiedzi
- 505 wyświetleń
-
- 27 odpowiedzi
- 457 wyświetleń
-
- 26 odpowiedzi
- 322 wyświetleń
-
-
Popularne aktualnie
-
Evelyn McHale skok samobójczy z Empire State Building
Przez Gosława, w Wiersze gotowe - publikuj swoje utwory
- 10 odpowiedzi
- 97 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Simon Tracy · Opublikowano
Nie mam z tym problemu, by się odwrócić plecami do ludzi. Forsuję się ucieczką w najdziksze, nieodkryte ludzką stopą bory, wilgne od ciszy pradawnej, opalizujące błyskiem rubinowych ślepi, zawezwanych przez gęślarzy, z zaświatów widziadeł, klątwą najmroźniejszych wichrów, rozsadzających gałęzie i pnie, ostatnich konających tu z wolna drzew. W bezdni leśnych parowów. Lecz ludzie to też zwierzęta. Najgorsze, bezmózgie. Z psami gończymi u boku. Polują na nas. Dostojne wilki. Na własną zgubę szukają ran i dużych kłopotów. Jeśli trzeba życie oddam za swą naturę i wolność. Obława, krzyki i strzały. Niosą się na kilometry w pełnych grozy, cząstkach powietrza. Przybyłem do najświętszego zagajnika. By ukryło mnie w swych potężnych, prastarych korzeniach. Drzewo wszelkiego stworzenia. Ja omen śmierci i morderca niewinnych. Skomlałem wesoło i tarłem sierścią o pancerz boski z jego pooranej zmarszczkami wieków, brunatnej kory. Niech przyjdzie tu ta łaknąca krwi sfora. Ja im rozoram pazurami, karki i trzewia. Gardła strzaskam z lubością aż wywalą na wierzch, spienione w krwistej agonii jęzory. Przybyła w porę jednak odsiecz. Las stał się pułapką w jednej chwili dla gniewnej pogoni. Labiryntem mitycznego monstrum. Duchy biją w dzwon puszczy. Leszy nawołuje swe wilcze dzieci. Odgłosem świętego rogu. Znamy dobrze jego ojcowski dzwięk. Wesołe wycie, szybuje do uszu demona. Czuję dobrze gniew swych dzieci. Pragnienie krwi, sączące się z rozwartych szczęk. Labirynt zamknął swe ściany na wieki. Nastała z wolna noc. Deszcz na runo i mech, cicho siąpie. Trzask gałęzi tak jednaki z odgłosem łamanych kości. Co chwila przerywa błogość snu. Pod drzewem stworzenia, odgłosy uczty wystawnej. Muchy wesoło brzęczą w ustach. Żuki wturlają się we wnęki oczodołów. Uczta w imię zwycięstwa i przeciw naturze człowieka. Na świeżym jeszcze, myśliwego trupie. -
Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano
w porannym ogrodzie śpiew niosą od piano do forte źdźbło przy źdźble i trzepot skrzydeł nasza lotność i wyobraźnia pnąca się w górę w feerii nieznanych barw mgłami przepasana codzienność w jednym przypadkowym spojrzeniu kojącej magii nieskazitelny promień słońca poprzez pierwsze dojrzałe czereśnie przez rosy wilgotne wsuwa się i drży pośród zbudzonych klawiszy na strunie G kapie miód na piasek południowych mórz -
Przez violetta · Opublikowano
@Rafael Marius dzięki, dawno cię nie było:) już się martwiłam:) moja wnusia już się nie boi, jest bardzo inteligentna i cały czas za mną wodziła, okręcała się w wózku, całowałam ją cały czas, chodziła po moim zimnym mieszkaniu opatulona. Bawiła się, jadła. Od razu poznała, gdzie jest. Jest taka słodka, śliczna i ma lekko śniadą cerę. Dostała ode mnie laleczkę z pachnącą buźką, jest taka fajną firma mimikane. chcę, żeby się bawiła lalkami. -
Przez Simon Tracy · Opublikowano
@Gosława Poprawi mi się humor jak wreszcie ktoś będzie chciał tu czytać moje teksty i komentować. Bo to już ostatni portal jaki mi pozostał w polskim internecie :) -
Przez Amber · Opublikowano
@GosławaZaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
Poeta stara się uchwycić w locie to, co nieuchwytne. Wyszło fantastycznie.Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się