Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

pomimo przywiązania do drugiego człowieka- tak odczytuję
- jest wolność dana z osobna jednostce (aaa to tutaj teraz wprawni
poeci są ?;)ps. i jeszcze jakieś punkty teraz są- a nie wiem o co biega,
ciepłoniaście

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



dla mnie miszmasz emocjonalny. uzycie uwięzi daje posmak zniewolenia, ale z pejoratywnym znaczeniem, w sensie uwięzienia. pociąganie linek to kierowanie marionetką, pociąganie za sznurki. zbyt silne znaczenia tych wersów, nie zagraly, w moim odczuciu, z resztą wiersza. na końcu znów emocjonalna sieczka jakoś :|
nie podoba mi się to podspodzie wiersza. mętlik taki mu się wyczynił

buźka Panie Kapeluszniku :)
Dzięki Joasiu, jak wyszło tak poszło, całuję.
Opublikowano

Podmiot liryczny już od dłuższego czasu jest z ukochaną kobietą /świadczyć może o tym fakt, że razem mieszkają, np: 'i mówisz idę do łazienki'/ Naturalnie adresatem wypowiedzi jest ta jakże bliska mu osoba

Pomimo, iż peel oznajmia, że 'jest na uwięzi', czuje się z tym dobrze Pierwsza strofa mówi o tym, jak bliskie są relacje tej dwójki Podmiot liryczny ma do swojej kobiety wiele szacunku, bowiem dużo decyzji uwarunkowanych jest jej zdaniem Oczywiście nie każdy krok postawiony przez peela musi od razu mieć aprobatę adresatki Jednakże ukochana pomaga, ułatwia i nakierowuje go na właściwe szlaki Druga zwrotka już o zabarwieniu erotycznym, szczególnie wskazują na to 'biodra' Trzecia strofa: moim zdaniem 'przyciąganie ziemskie' to metafora zwyczajnego /jak w tytule/ dnia Zatem kiedy para ma już za sobą pracę, może poświęcić czas sobie Bynajmniej nie próżnują Co prawda podmiot liryczny nie zdradza nam szczegółów, ale tym ciekawiej dla odbiorcy, który sam może sobie dopowiedzieć ;)

Mnie wiersz zdecydowanie przekonuje Bardzo lubię Twoje lekkie pióro O warsztacie nie warto wspominać - jak zwykle na wysokim poziomie; a i tematyka, mimo, iż nie jest szczególnie wyszukana, przemawia - przynajmniej do mnie Jeszcze parę tekstów i sam będę plusować :)

Pozdrawiam

Opublikowano

ładnie metaforyzujesz - te linki, latawiec...mus i potrzeba wolności;
utrata "przyciągania ziemskiego" rozbraja; zwyczajne robi się nadzwyczajnym wierszem;
jego prostolinijność wzbudza szacunek bo to ma swoją urodę - Twoją!
:)) J>S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...