Lot...

[Agnieszka_Gruszko]

rozkaz
zaczajonych pod skórą
małych gwiazd
neuronów
rozkołysanych w tańcu pochodni
uwiecznionych strachem
na rentgenowskiej fotografi
przeźroczystych...
rozpal we mnie tęsknotę
i powiedz, ze nigdzie nie pójdę
że zostanę na zawsze
uwięziona w pomroce
latarnianych świateł
nazywanych promieniem
i ze nie zatracę już zmysłów
że dla ciebie
przechowam
w blaszanym pudełku
blade wspomnienia życia...
rozkaz
ulicznych sprzedawców
handlujących życiem
wsród czerwonych alejek
ciała z krwi i kości
zniesmaczone twarze
tych obserwatorów
którzy i lot widzieli
i upadek
jakbym była ptkiem
o błękitnych oczach
zatopionych nieraz
w morzach nie-pamięci
i jakbym wiedziała
że kiedyś nadejdzie
czas, by stać sie tylko
śmieciem na chodniku

[Kai_Fist]

rozkaz kojarzy mi się z wojną i śmiercią.
pozostałe wersy z obawą przed nią.

może jesteś żółnierzem w swojej małej wojnie?

[Mirosław_Serocki]

Zmusza do myślenia i można go zinterpretować na wiele sposobów.
Czytam ten wiersz chyba po raz dziesiąty i dopiero teraz zdecydowałem się napisać coś na jego temat

[Kai_Fist]

twoje wiersze każdy czyta chyba kilka razy, masz talent