Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Dawca ognia


Rekomendowane odpowiedzi

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Zapalenie sercu świeczki bardziej kojarzy mi się
z pogrzebem - tu raczej bardziej pasowałoby rozniecanie ognia (bez świeczki)
No, chyba, że w wierszu zawarta jest jakaś przewrotność, sugerująca, że właśnie coś się zakończyło.
Ale raczej nie, bo po co ON miałby to robić (albo nie robić). To nie Jego domena - nie wtrąca się przecież w innych przypadkach(bez względu na skalę wartości), bo (z pomocą, czy bez) wybieramy i tak sami.
Zachodzi więc tu pewna nielogiczność.
Jena uwaga techniczna - dlaczego nie "je w parach", tylko "w parach je". Brzmi nienaturalnie, a nawet śmiechowo, bo "w parach je żar" ;)
Pozdrawiam.
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



1. nie rozumiem rozbicia tekstu. czym sie rózni np.

nieudolnie świeczki serc nam zapalasz

od

nieudolnie
świeczki serc
nam zapalasz?

już nie mowiąc o tym ze bardziej naturalnie brzmiałoby:

świeczki serc zapalasz nam nieudolnie

tak mi się wydaje jest bardziej po polsku.

2. moim zdaniem za duzo zaimkow: np. nam - czyli komu? skoro nam=wszystkim, to po co on tu??

świeczki serc zapalasz nieudolnie

3. dla mnie najgorsze jest jednak 'ci' w ostatniej zwrotce...nawet jesli łączy się w 'cicho' ( ktios mi kiedys napisał ze to sa tanie zabiegi i miał racje;) )

4. co do emocji - nie wzbudza we mnie zbyt wiele niestety...

5. co do tresci - pl wierzy ze Bóg=wszechmocny wklada milość w serca ludzi, "zapalając świeczki ich serc"; jednak robi to nieudolnie, można dopatrzyc sie odrobinki pretensji w głosie pl'a. Bóg dobiera ludzi w pary ( odczytuję to jako przekonanie ze człowiek nie powinien byc sam na świecie ), daje im szansę ( "podkłada żar" ). Ale niestety bywa że jedna z tych osób zaczyna kochać a druga wtedy własnie przestaje. To gasi w tej pierwszej osobie chęć do kochania aż do czasu gdy Bóg znowu "podłoży ogień". Sama sobie nie moze poradzic. Mozna tez ten fragment odczytać w inny sposób: Bóg musi pomóc nie tyle na nowo zapłonąć ale w ogóle się pozbierać po "zgaszeniu", pomoc przetrwać samotność. Pl nie obwinia Boga za niepowodzenia miłosne ludzi. Odpowiedzialny jest bliżej nieokreślony "wiatr". Trudno domyslac sie co się pod tym "wiatrem" kryje. Końcówkę odczytuję jako pewne zdziwienie faktem że świat to nie raj, albo że w raju wieje "wiatr". Świadczy to o pewnym niedoświadczeniu zyciowym pl'a, który chyba wchodzi dopiero w dorosłe zycie z duzym bagażem złudzeń. A może to nie zdziwienie, tylko własnie żal do wszechmocnego? a moze po prostu ironia??

Wiersz nie grzeszy, moim zdaniem, kunsztem lirycznym. Słabo napisany, wersyfikacja wymuszona, przerzutnie bardzo stereotypowe, podobnie jak reszta ( "zapalanie świeczek serc" rodem z jakichs piesni koscielnych ;) ). Tresc, moim zdaniem, jednoznaczna, tzn. ja nie jestem w stanie wyczytac z tego wiecej niz napisalam, a to co napisalam to dla mnie za malo na to zeby sie nad wierszem zatrzymac, zadumac. Poza tym nie wszędzie się zgadzam. Ale i tak ten utworek jest czyms od czego mozna zaczynac majac w zamysle pisanie czegos powazniejszego w przyszłosci:)
pozdrawiam i zycze powodzenia przy nastepnym.
pzdr ciepło:) aga

P.S. starałam się żeby bylo wypaśnie;P ( nie chwalący sie, oczywiscie ;P )
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję uprzejmie za komentarze. Przemyślałem je i jeszcze będę przemyśliwać.

"W parach je", podobnie jak "nam" i "ci" są dlatego, że chciałem zachować stały układ akcentów z kolejnych częściach (oprócz środkowej). Może niepotrzebnie... Podonie owo rozbicie tekstu. Poza tym to jakaś taka konwencja "krótkiego wersu". Zwykle rymuję, może stąd to zboczenie ;)

Co do szyku pierwszego "zdania" to tak mi się w pierwszym odruchu napisało i nawet nie uznałem tego za nienaturalne, czy niepolskie. Ten szyk z orzeczeniem na końcu zdania charakterystyczny jest dla klasycznej łaciny, a także dla dawnej polszczyzny w pewnym okresie. Zawsze mi się ten zabieg podobał i może dlatego jakoś odruchowo sam go zastosowałem.

Czy "ci" jest najgorsze? Ja już prędzej wyrzuciłbym "nam"; "ci" wydaje mi się potrzebne, choć może lepiej wylądałoby linijkę wyżej... Że nie obudził emocji - żałuję. Postaram się, by następnym razem było lepiej.

Co do treści, przynajmniej tyle osiągnąłem, że jest czytelny. To już coś. Dziękuję Wam bardzo za komentarze, szczególnie Pani Rouge, bo jej jest iście wypaśny. Jestem dumny ze swoich zdolności perswazyjnych :D

Pozdrawiam,
Drax

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

nieudolnie
świeczki serc
nam zapalasz

ustawiłeś
je w parach
żar podkładasz

a gdy błyska jedna
drugą gasi przeciąg

nie zapłonie
znów sama
musisz pomóc

wiatr przeszkadza?
A zwiesz
się wszechmocnym.
Pomóż.

Tak sobie to zinterpretowałem Drax - sorry.
Wrażenie artystyczne lepsze niż strona techniczna.
Nawet ja nie wprawny, widzę to.
Ale podoba mi się myśl i ogólny przekaz.
Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dużo lepiej, ale... W drugim wersie niepotrzebna zmiana czasu - nieuzasadniona i odbiera dynamikę.
Zrezygnowałbym też z "pierwszej" (są już - jedna, druga) nie za dużo tego? Zyska się trzy przerzutnie - czy dobre, sam osądź. Ja bym to widział w ten sposób. Wszechmocnego też zostawiając w domyśle... i bez znaku zapytania.
Pozdrawiam

nieudolnie świeczki serc zapalasz
ustawiasz je w parach
żar podkładasz

a gdy jedna błyska druga
w przeciągu gaśnie sama
nie zapłonie znów
musisz pomóc

wiatr ci przeszkadza
wszechmocny

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Dziękuję za nowe opinie. Mości Hayq, masz chyba rację, co do czasu. Czy przerzutnie złe? No może. Poprawiam. Ale powtórzona "pierwsza" ma sens i cel, więc jednak pozwolę sobie zostawić.

Mościa Tereso, dziękuję pięknie. Cieszę się, że przypadł do gustu. Nad tym pytajnikiem sam się zastanawiałem, czy jest potrzebny. Ostatcznie postanowiłem go wstawić i zobaczyć, czy Forum zwróci nań uwagę. Jeśli Forum twierdzi, że jest niepotrzebny, to nie pozostaje mi nic innego, jak Forum zaufać ;)

Pozdrawiam,
Drax

P.S. Może w obecnym kształcie cel pozostawienia "pierwszej" będzie wyraźniejszy ;)

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

O, to znowu Waćpani? Bardzo dziękuję za powrót. ;)

Jest różnica między bezosobowym "ustawione", a wskazującym na wykonawcę czynności "ustawiasz". Dlatego mimo powtarzającego się "-asz" pozostawie chyba te formę...

Co do podkładania.... Może "dajesz ogień"? choć to niewielka różnica. Co do zakończenia też masz chyba rację. Zmieniam tedy.

Wielkie dzięki za rady :)

Pozdrawiam,
Drax

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ale Ty nad poziomy wzlatuj.
    • @Ewelina Dziękuję, pozdrawiam, przesyłam iskierkę - pozytywu.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Memento mori. Dziś tak bardzo nie modne. a w średniowieczu klucz do życia.
    • Pod zakrytym niebem                            mojej Bożence chorej                    na stwardnienie rozsiane   wsłuchuję się czy to gołębie na blaszanym parapecie czy może krople zaczynają tańczyć monotonię   tak - to dźwięki szumiącej melodii opadają na parapet  po liściach kasztanowca   taniec i zaduma   czuję jak wena zagląda mi przez ramię i sprawdza czy już piszę   piszę o dziewczynie z czerwoną przepaską we włosach   gdy skończę przeczytam to w drugim pokoju gdzie siły i głos już dawno nieczynne   słuch jakby na rozdrożu tylko oczy – jak zawsze w  błękicie   i będę czytał wyraźnie głośno a gdy zacznę o czerwonej przepasce pojawi się uśmiech prawie tak piękny jak wtedy   o świcie     Przekład na język angielski: Marcel Weyland, Sydney                Under a shrouded sky                    For my Bożenka ill with ms   I listen rapt would these be pigeons upon the tin parapet or perhaps raindrops’ steps beginning dancing their monotony   yes – it is the soft sounds of the music falling on the parapet falling off horse-chestnut leaves   dancing and reverie   I feel inspiration’s glance over my shoulder checking whether I am writing   I am writing about a girl a red riband circling her hair   when finished I’ll read it inside the next room Where strength and voice are long out of order   the hearing as if at the crossroads just the eyes fixed – as ever in  the azure   and I’ll start reading carefully loudly and when I come to the red riband a smile shall appear nearly as lovely as once at   dawn’s pleasure          
    • @FaLcorN mądry i życiowy wiersz! Pozdrawiam

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...