Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kobiecina w kapeluszu skrępowanym w kłębek
popołudniowych słońc
nieme rozmowy w tętnie ogrodu
co rusz z przesadą i odwagą

jeszcze o tej porze
swoich dni poprawia wygląd
przesadę przesadza
głęboko wierząc
w dotychczas
niewyrośnięte zmiany
pomiędzy zgorzkniałym a deszczem
sinej tęczy jej kwiat

na lżejszą przyszłość wywinięty chodnik
jak naszykowana do gry talia kart
obok krótkiej partyjki kocich łbów
wyplewiony z lenistwa domek
i sąsiadka młodsza ode mnie licząc
80 wiosennych kapeluszy nad nią
niewiadomych odpowiedzi więcej niż nudnych pytań

w dobrym samopoczuciu niezasłużonej
od lat małej dziewczynki nauczyła się niedawno teraz

będąc prababcią

rodzina to rodzina widać
nie widać większej
troski od niej
w przeciągu barwnego tła

maluje przestrzeń

Opublikowano

Tomku, jestem pod urokiem;
peel, jako wnikliwy obserwator otoczenia, bardzo ciepło przedstawia to, co widzi z podwórka...a widzi bardzo dużo; relacjonuje jakby wyświetlał przźrocza, czasami obraz dłużej zatrzymuje w kadrze, opisuje i dodaje swoje myśli...ponadto robi to z wyczuciem
i taktownie;
bardzo mi się podoba
:))

serdecznie pozdrawiam
-teresa

Opublikowano
rodzina to rodzina widać
nie widać większej
troski od niej
w przeciągu barwnego tła

maluje przestrzeń


Sory, może "przeźrocza" niewłaściwe słowo, ale chodziło mi o sposób wyrażania;
dodam, że powyższe słowa wg mnie zamykają całość:
rodzina jest dla czlowieka podstawą, a w niej bardzo ważna jest osoba matki, babci, prababci (stara kobieta w wierszu); rodzina to korzenie, bez korzeni nie da się żyć; człowiek jak roślina z niej czerpie "wodę i potrzebne minerały"; rodzina kształtuje człowieka (w przeciągu barwnego tła maluje przestrzeń);

inna wersja: może Pl nie doświadczył takiej troski ze strony rodziny (matki?), obserwuje z podwórka kogoś, kto jest taki troskliwy dla swoich bliskich jak stara kobieta? rozważa?

wiersz o bardzo głębokiej treści

serdecznie pozdrawiam
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @tie-break To wiersz czuły i przejrzysty.Miłość w totalnym anturażu:) Zdefiniowana przez przestrzeń, w którą oddycha detalami, począwszy od tych megalitycznych jak cały miejski kosmos, skończywszy na mikrowrażeniach spinających dwoje w absolucie czułości.  
    • Ecce homo, doskonały i podobny Bogu. Człowiek w swej wolności może w sobie zabić nieodwracalne dobro. Tu Bóg jest bezsilny- nic na siłę. Wszystkie noce wydają się takie inne, pełne cieni i jakby sekretów winne. I światło miesiąca natchnieniem estetów. Potrzeba anihilacji przywraca nadzieję. Bo dobro cudze miłości ocala, a kochanie moje, nie moje wyzwala. Nie ma zła za którym stoi wieczna kara? A co mogłoby się stać, gdyby na Golgocie matka łotra stała,? Haustem powietrza, by zrozumieć- oddycham. "Pamiętasz była jesień", Zbyt wolna, za szybka, może tak chciała i być może już przeszła.     (na rocznicę ks. Jerzego Popiełuszki) Uczuciem jak mchem też nie obrosła.
    • Gdy przychodzi zieleń, to nic innego nie robię, pakuję się w nią i tak aranżuje dni.
    • W czterech ścianach płonie strach, Cisza krzyczy, serce drga. Na stole zimny chleb i łzy, A w oczach dziecka — koniec gry.   Zagubiony w cieniu win, Własny gniew pożera dni. Chciałem tylko być kimś znów, A zostałem echem krzywd i słów.   Zasłaniasz blizny — wstyd i żal, Mówisz „nic się nie stało”, jak co dnia. Ale nocą słyszysz płacz, To twoje serce woła: „dość już masz!”.   Roztrzaskane lustro wciąż, Pokazuje twarz bez słów i rąk. Czy przebaczenie ma jeszcze sens, Gdy każdy krzyk to nowy grzech?   Nie bij, nie krzycz, nie niszcz snów, Niech miłość wreszcie przerwie ból. Z popiołów wstań i zacznij żyć, Bo w każdym z nas jest światło i krzyk. Niech echo ciszy woła nas, By nikt nie płakał jeszcze raz...       p.s. Tekst jako piosenkę można posłuchać tutaj 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...