Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Mateńko moja
to nic że srebrem
włosy Twoje
czas oprószył.
Jasne oczęta w progu
i dłonie w moich – kocham.

Chodź, uniosę Cię
będziemy tańczyć
nad łąkami w kwiatach
co dawno porosły
krzewami bzów białych.

Ja jestem szczęśliwy
mateńko moja
nic mi nie brakuje…
A moje siwe wąsy - że szybko?
To tylko kilka – białych.

Opublikowano
Ja jestem szczęśliwy
mateńko moja
nic mi nie brakuje…
A moje siwe wąsy - że szybko?
To tylko kilka – białych.


Wzruszyłam się...stanęła mi w pamięci moja...
Pięknie oddane uczucia synowskie, czuje się wrażliwość Peela.
Z łezką w oku maluję +
:))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Hę... :) nie ma co przejmować się czasem
- to bardzo wzmacnia Judyt.
A taki siwy wąs, głębiej rozumie
macierzyństwo i to wyjatkowe uczucie
między starym synem a staruszą mamą.
Pozdrawiam Judyt - zapraszam częściej
nawet jeśli nie bedzie się podobało:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Zbyszku, wzruszenie wywołał, m.in. dlatego, że moja już dawno zasnęła snem "nieprzespanym", ale w sercu ciągle żyje...wracają jej dobre oczy,
spracowane ręce i słowa, które ciagle dla mnie są mądrością życia...
ech, ten wczorajszy dzień...
Bardzo dobry wiersz, pelen prostoty jak miłość dziecka do mamy...
:)))
Serdecznie pozdrawiam
-teresa

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @hania kluseczka Użyłem "awersji na kluski" bo język pozwala na takie przesunięcia przyimka, gdy chcemy podkreślić reakcję na bodziec.   a co do reszty.    CZŁOWIEK pozostaje płomienny, a Migrena nie ulega drobnym złośliwościom.   przyszłaś się tutaj ogrzać, prawda ?   to teraz idź do baru mlecznego na kluski i nie truj dupy.            
    • @KOBIETA w morzu moczę tylko nogi:)
    • „krytyka literacka nie jest osądzaniem człowieka przez człowieka (któż dał ci to prawo?), lecz starciem dwóch osobowości na absolutnie równych prawach. Wobec czego - nie sądź. Opisuj tylko swoje reakcje. Nigdy nie pisz o autorze ani o dziele - tylko o sobie w konfrontacji z dziełem albo z autorem. O sobie wolno ci pisać. Ale, pisząc o sobie, pisz tak aby osoba twoja nabrała wagi, znaczenia i życia - aby stała się decydującym twoim argumentem. Więc pisz nie jak pseudo-naukowiec, ale jak artysta. Krytyka musi być tak natężona i wibrująca jak to, czego dotyka - w przeciwnym razie staje się tylko wypuszczaniem gazu z balonu, zarzynaniem tępym nożem, rozkładem, anatomią, grobem. A jeśli nie chce ci się lub nie potrafisz - odejdź.”    W. Gombrowicz,  Dziennik 1953- 1956.       A „ Człowiek” jest doskonały w Twoim ujęciu Migrenko:) i obraz również:)       
    • na dziale rosną mgły najwięcej jesienią płoną bielą i ochrą dymią się czerwienią pachną grzybami i liśćmi buków na zimę ostrą zbierają siły szeleszczą nogami tu rosną baśnie na srebrnych łąkach wiatrem szeptane na moim dziale gdy słońce gaśnie złotą jesienią  
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Ewelina Ewelino, czytając te strofy przychodzi na myśl manekin, wiersz bez nagłówka czyli świetnie prowokujesz umysł czytelnika do "główkowania". Lubię utwory, które zmuszają mnie do głębszego zastanowienia, ten "niedokończony wers" po prostu dodaje temu życia. Pozdrawiam!     *********************
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...