Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

najłatwiej wykrzyczeć niedoczekanie
zjadając coraz więcej instynktów
nad prostym rozwinięciem
ciąży grubiański apetyt

już kilka lat tej ciąży a dalej nic mądrego
nie wyszło na jaw
oprócz
smukłej sylwetki łakomych
którym rośnie wrzód
pod ich obecnością

"co dalej"

kiedy głowy kropek nie mają siły
przestają utrzymywać po-wagę
łaskoczą

przełykiem uzasadnienia turlając
kropkę pod "i"

*

mordy kropek znudzone krzykiem
ziewają żeby nikt nie zauważył

zwłoka stoi jak dawniej
przetrawiona do prostego "i co dalej"



po pytanie zwracać się do www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=51214

Opublikowano
najłatwiej wykrzyczeć niedoczekanie
zjadając coraz więcej instynktów
nad prostym rozwinięciem
ciąży grubiański apetyt

już kilka lat tej ciąży a dalej nic mądrego
nie wyszło na jaw
oprócz
smukłej sylwetki łakomych
którym rośnie wrzód
pod ich obecnością

"co dalej"


Tomku, czytam i czytam...zaczynam coś widzieć (albo mi się wydaje);
pod mianem "przebiegły wykrzyknik" mogą się ukrywać ludzie i sprawy
dotyczące różnych dziedzin: polityki, decydentów i nawet poetów...
(sory, ta moja wyobraźnia);
krzykacze tu i tam wrzeszczą, jakby wszystkie rozumy pozjadali
i "nic mądrego nie wyszło na jaw", są łakomi władzy, splendoru,
kierują się insktyntami...często dzikimi;
peel, obserwując te poczynania co niektórych, zastanawia się "co dalej"...
w dalszej części bezradne kropki (słabsi? cisi?) staczają się na dno
i dalej nic się nie dzieje, tylko

zwłoka stoi jak dawniej
przetrawiona do prostego "i co dalej"


Pytanie pozostaje bez odpowiedzi;
to tylko zlepek moich bezładnych myśli, ktore snują mi się po głowie...
ale skoro wiersz przyciąga i zachęca do myślenia, to znaczy,
że dobry, choć trudny.

Chylę swoją nieudolność :)
Serdecznie pozdrawiam
-teresa
Opublikowano

Lubię Twoje wiersze, ale widać, nie wszystkie są dla baby!
Ten jest dla mnie za mądry; czytam, czytam, wymyślam
i chyba pójdę na spacer.Jutro poczytam komentarze, może czegoś się dowiem, domyślę?
Serdeczności
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kiedyś wieczorem od niechcenia, Gdy przeleciałem pilotem po kanałach, Ujrzałem na ekranie plazmowego telewizora, Jak jakiś głupkowaty celebryta, Swoim nowym stylem się przechwalał… A z oczu jego biła pogarda, W pogardliwym uśmieszku wykrzywiły się usta, Gdy tak ochoczo nad ,,plebsem” się wywyższał...   Szpanując drogim ciuchem markowym, Jak to przeważnie celebryci, Także i ten nie stronił od pogardy, Od szaraczków czując się lepszym… Przeto myśląc niewiele, Dla celebryty zaraz ułożyłem ripostę I rymując od niechcenia wersy kolejne, W taki oto zakląłem ją wiersz:   ,,To mój styl jest najlepszy na świecie, Bo samemu takim oto jestem, Na przekór konwenansom wszelakim, Czerpię z życia pełnymi garściami. Dni codziennych przygody, W sny zaklinam prawem księżycowych nocy, By piękna ich zazdrościły mi nawet gwiazdy, Na firmamencie świata uwięzione na wieki...   Mój styl jest najlepszy na świecie, Choć gołym okiem go nie dostrzeżecie, Utkany z bezcennych z całego życia wspomnień Niewidzialny noszę swój sweter… Jednym ruchem znoszonej czapki, Zgarniam z nocnego nieba całe gwiazdozbiory, By niczym cukru kryształkami, Grzane piwo wieczorem nimi posłodzić…   Mój styl jest najlepszy na świecie! A niezaprzeczalnym tego dowodem Że kruczoczarną noszę swą bluzę, Od kuzyna gwiazdkowy prezent… A stare przetarte spodnie, Za wygraną na loterii niegdyś kupione, Miłym dla mnie są przypomnieniem Tamtej bezcennej chwili ulotnej…   To mój styl jest najlepszy na świecie… Bo niby dlaczego nie??? Kto zabroni mi tak myśleć, Tego będę miał gdzieś! Zaraz też wyłączyłem telewizor, A z dumą spojrzawszy w lustro, Sięgnąłem po stare wysłużone pióro, By podzielić się z Wami tą myślą…"
    • Gdy za oknem pada deszcz, piszę wiersze o zapachu jesieni. Życie znów prosi do tańca, a ja wciąż nie umiem tańczyć. W tłumie tamtych ludzi zawsze czułem się jak Stańczyk. Dlatego teraz — ja i goździkowa kawa. Uwielbiam ten klimat goryczy. Nie muszę być miły, siadam spokojnie i spuszczam demony ze smyczy. Zawsze lubiłem ten półmrok. Wiosna rodzi kwiaty, a ja czekam, aż umrą.
    • 10/10/2025 „Tak samo”   Czasami przychodzi znienacka, w zwykły, nużący wieczór. Tak! Zrobię to — odważę się. Idę, jestem, chodzę, mówię, poznaję. Raz czuję zachwyt, częściej przychodzi znużenie. Serce rozpalone lawą fizyczności, ciśnieniem ogromnym, próbującym wydostać się na powierzchnię po latach uśpienia. I nagle przychodzi chwila, która mówi: błędne koło. Przecież tym razem miało być inaczej. Było inaczej, a skończyło się tak samo.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Kto wie, czy winni                       są, czy niewinni;                      t a m /c i  nadają                      na innej linii...                        Ja zaś odbieram                      na  własnej  fali,                      więc myślą żeśmy                      się nie spotkali.                                   ***                         (Jakąż ma  o w a                       minę zawziętą...                       Nie, ja nie jestem                       owej k l i e n t k ą)            
    • @Berenika97    Jak w rzeczywistym życiu: czasem tym, czego potrzeba, aby "(...).Wszystko poszło świetnie (...), jest <<(...) "Stuprocentowy, najprawdziwszy, autentyczny grzech" (...)>> . Przy założeniu, że przy Osobowym Wszechświecie, mieszczącym w Sobie dobro i zło, grzech jako taki w ogóle istnieje.     Dobrze napisane opowiadanie, które  przeczytałem z zaciekawieniem. Serdeczne pozdrowienia.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...